Pajero Sport-Thailand ปาเจโร่สปอร์ตไทยแลนด์

ออกรถมาตั้งแต่วันที่ 28 ตค 2554 สืบเนื่องมาจากวิกฤตมหาอุทกภัย น้ำท่วมใหญของประเทศไทย
มีอันต้องซื้อรถใหม่ เพราะเหตุสนิมมาเยือนรถเก่า วีโก้ 4*4 ทำใจไม่ใด้ที่รักษารถแทบตาย แต่มาเจอ

น้องหนิม เลยตัดสินใจไปดูรถไหม่ แต่ไม่เคยเจาะจง เจ้าปาเจโร่เลยในสายตา ด้วยชื่อเสียมากกว่า ชื่อเสียง
เล่นแต่ยี่ห้อที่มีบริการหลังการขายดี เน้นตรงจุดนี้มากเพราะชอบอะไรที่มีควมประทับใจ เลยใช้แต่แบรน

ยอดนิยม จนในที่สุดหันซ้าย หันขวา มองข้างหน้า มองข้างหลัง เลยมาทดลองขับเจ้ายี่ห้อที่เรายี้มาตลอด
แค่ขึ้นไปนั่งก็เริ่มเห็นการออกแบบที่ไม่ขัดใจแม่เท่าไรนัก สวย ดูสปอรด์สมกับชื่อรุ่น รอบแรกผ่านไป ดูอย่างเดียว

กลับบ้านมาหาข้อมูลแบรน์อื่นๆต่อ ตัดออกที่ละโจทย์ ทีละข้อ ทีละรุ่น ทั้งเก่ง ตู้ ซีดาน
จนในที่สุดตัดสินใจที่จะพาครอบครัวตัว ตอ ...ตู๋ ตา โตน พาไปดูให้เกิดกิเลสก่อนที่ 0 ก่ญจนาบางบัวทอง

ทกคนดูแล้วลงมติทันทีในวันนั้นเลยว่า ตกลงเราจะซื้อรถไหม่คือ เจ้าปาเจโร่ สปอด์นี่แหละ รอยยิ้มของทุกคนบ่งบอก
ถึงควมสุขใด้อย่างชัดเจน จนให้เต้นมาตีราคาคันเก่าที่ใช้มา 4ปี 7เดือน ราคาที่ใด้ 670000 แรงดีมากใรคาขายต่อ

ซื้อมา 870000 ขายใด้ขนาอนี้ถือว่าดีมาก เซลแจ้งรถจะมาภายใน 1 เดือนในโมเดล 2012 ตั้งหน้าตั้งตานับวันรอ ร้อ รอ จนในที่สุด
ก็เกิดปัญหาจนใด้ น้ำท่วมคือเหตุที่ยังไม่ สา มา รถ นำรถออกมาใด้ที่โชว์รูม เพราะน้ำใด้ท่วม 0 บางบัวทองแล้ว
จึงเลื่อนเอารถไปลงที่ 0 บางใหญ่ แต่สถานการณ์เลวร้ายขึ้น ถ้ารับรถมาแล้วจะไปจอดหนีน้ำที่ไหน ทางด่วนรึ คงจะไม่
จนในที่สุด 0 บางใหญ่ก็โดนน้องน้ำมาเยือนตามควมคาดหมาย ใจมันอยากจะใด้แล้ว คุณแม่มาเมืองไทยพอดีอยากให้แกเห็นก่อนที่จะกลับ

เลยตัดสินใจคุยกับเซลว่า เราต้องการรถทั้งๆที่เสร็แวแต่ไม่มีรถจะขน เลยถือโอกาสนีไปเอามาเองเลยที่แหลมฉบังมาที่ 0 พระราม 2
รถมาสมใจนึก ในวันที่ 27 ตค 2554 กว่าจะแต่งเสร็จ 28 ตค 2554 ก็ใด้รับรถมาครอบครอง ทั้งๆที่น้ำท่วมยังไม่หยุดลุกลาม

จึงวางแผนการหนีน้ำโดยการพร้อมที่จะเอารถมุ่งหน้าไปโคราชโดยเส้นทางสุวรรณภูมิ แปดริ้ว วังน้ำเขียว ปักธงชัย โคราช

จนในที่สุดสา มา รถ ควบคุมสถานการณ์น้ำท่วม กอ ตอ มอ ใว้ใด้....แล้วจะมาเล่าต่อ

กำลังลุ้นอยู่เชียว..เง้อ..

ยินดีด้วยนะคับป๋าตู๋ good

รอติดตามตอนต่อไป  smile.. smile.. smile..

ด้วยรัก และ ผูกพัน ตระกูล ต ตุ๊บๆๆๆๆ heart

หลังจากที่ใด้รับรถมาและผ่านวิกฤตน้ำท่วมมาใด้ ก็เริ่มเข้ามาเล่น เว็ป ที่บ้านหลังนี้ แบบงูๆปลาๆ เพราะเล่นคอมไม่เป็น
 แม้กระทั่งเปิดเครื่องยังต้องให้ลูกชายทำไห้ อยู่เรื่อยๆ จะถามอะไรก็ต้องรอลูกเลิกเรียนก่อน ถึงจะมาโพสถามใด้

วันเวลาผ่านไปอยากจะโพสตอนไหนที่เราไม่ต้องรอลูก ก็เลยเริ่มหัดเปิด หัดรู้จักการใช้งาน หัดพิมพ์แบบนิ้วชี้นิ้วเดียว
เพราะผมเป็นเส้นเลือดในสมองตีบมาตั้งแต่ 36 จนตอนนี้ 44 ขวบแล้วเนื่องจากเสเพลบอยมากในวัยเยาว์ ไม่ปิดผับไม่กลับ(บ้านคนอื่น)

จึงมาเป็นเหตุให้ผมใช้สายตาใด้ไม่เหมือนวัยรุ่นปกติ หลังจากเข้าข่ายเป็นคน อัมพฤษมาแล้ว แต่โชคยังเข้าข้าง
จึงใด้กลับมาใด้ราวปาฎิหาร  วันนี้จึงเล่นคอมโดย...มือซ้ายถือแว่นขยาย  มือขวาไม่ใด้ชูกำปั้นเหมือน ไมโคร

แต่มือขวาใช้นิ้วชี้กดทีละปุ่ม จนเป็นประโยค ทุกวันนี้คุ้นเคยกับการโพสแล้วด้วยนิ้วเดียว
เข้ามาเล่นที่บ้านนี้ด้วสไตล์กวนๆ ด้วยมุขตลก มาโดยตลอดจนถึงทุกวันนี้เพราะคือธรรมชาติของผมเลย

บ้านนี้มีรัก มีสุ๘หรือทุกข์ปนเปกันไปของแต่ละคน แต่สิ่งที่เห็นใด้ชัดเจนคือ มิตรภาพ ที่ใด้ในสังคมบ้านนี้

แล้วจะมาเล่าต่อ.......

เป็นกะตู้ที่น่าติดตาม ไม่แพ้ กะตู้ 1ปี7เดือน  5555 ได้เวลาเข้านอนแว้ว แจกนมโครงการรัฐ รสหวาน กินง่าย  หลับ..

 :P :P

ขนาดใช้จิ้มดีด  ::) แทนพิมพ์ดีด   :D ยังเขียนซะยาวเลย rage ยิ่งก่อนนี้ อีโม  >:D เพียบหนึ่งบรรทัดไม่น้อยกว่า 3 ตัว  eie

ผมก็หนีน้ำท่วมไปบ้านภรรยาที่อุบล เส้นทางเดียวกับป๋าเหมือนกันครับ กว่าจะไปถึงอุบลได้แทบแย่แนะ  โอ๊ยมึน โอ๊ยมึน

พอเข้ามากดด้วยตัวเองแล้ว ตอนแรกรูสึกหงุดหงิดมากกั่วจะกดครบประโยค แต่ก็พยายามไม่ให้สมองเครียด
  ถ้าเครียดเมื่อไหร่ไม่ว่าจะเรื่องอะไร แล้วมาเล่นคอม นิ้วจะไปไม่เป็นเลย ควมเกร็งจะมาที่สมองและนิ้วทันที

เข้ามตั้งคำถามแรกๆเลยที่จำใด้คือ ปาแมน นมสดตามหารุ่นพี่ที่ทำ ศัลยกรรมตูด.....
ถ้าลองไปอ่านดูในกระทู้แรกๆ จะไม่ค่อยจะมีวาจา หรือสำนวนที่...กวนคีม...คนอื่น

แต่พอเริ่มกล้าคุย กล้าแซว ครานี้แหละเริ่มมีสำนวนโวหานมากขึ้นแล้ แซวคนนี้ที แซวคนโน้นที
ผมจำได้สนิทใจจนถึงวันนี้ว่าผมเคยแซว...ป๋าแจ๊ก...ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกันเลย
 คนอื่นๆในกระทู้ที่ผมแซว ผมก็ไม่รู้จักเหมียนกัน

ประเด็นของ...ป๋าแจ๊ก....คำโพสที่ผมแซวคือ...ป๋าแจ๊ก ดอสั้น.....คำนี้แหละที่ผมรูสึกว่าแรงไปรึเปล่าว
กับการแซวคนที่เราไม่รู้จัก และไม่...ฮา...กับเราด้วย

เพราะหลังจากนั้นป๋าแจ๊ค ก็ไม่ค่อยโต้ตอบกันเลบ
คุณนู้เปิ้ลก็เป็น 1 ในที่เวลาผมโพสตอบ มักจะหวานหยาดเยิ้ม เหมือนคนรู้จักแซวกัน
ทั้งำที่เราไม่รู้ตัวเลยว่า เขาจะโกรธเราหรือไม่ หรือจะฮาตามเราหรือไม่

วงนั้นตะบี้ตะบันล่อนไปทุกหน้า ไปตอบคำถามบ้าง ไปยิงมุขบ้างต่างๆนาๆ
จนวัน 1 ผมใด้รับ พีเอ็ม มาจาก โหมด ผมก็ไม่รู้ว่าโหมอเป็นใคร บอกผมว่าให้ระวังเรื่องของสำนวนในการโพส ควมหมายอาจสื่อไปในทางอื่นใด้...และเรื่อง อีโมที่มีมากในแต่ละประโยค


พออ่านแล้วใจสลายเหมือนเราโดนครูดุ...ยอมรับว่าน้อยใจที่โดนเตือน ทั้งที่เราหัวไม่ล้านซะหน่อย  แต่ไม่เคยโกรธ โหมอเลย
จนทำไห้ควมน้อยใจนั้น ออกมาเป็น...การแขวนเม้าทร์...โดบ พีเอ็ม ไปบอกอำลาออกจากวงการกับท่าน...กล๊อฟ  ท่าน ดัช อีโว เพราะคุ้นเคยในฐานะคนที่ใด้รางวัลจาก หน้าแบ่งปัน  ตัดใจแน่วแน่อยู่เกือบเดือน แอบมาเปิดดู แล้วก็ปิด คันไม้คันมือ อยากตอบในคำถามที่เรารู้จัง

แต่ด้วยที่เราแขวนเม้าท์ แล้วก็ต้องเลิก

วันดีคืนดีเปิดมาเจอ พีเอ็ม ของหลายๆท่านว่าหายไปไหน....ไม่เห็นมาโพสเลย ใจก็ยังแงอยู่ที่จะไม่ตอบ
จนมาถึงข้อควมของ...ป๋านาย...ด้วยที่เราโต้กับประจำในกระดานมาก่อน ก็เลยละบายควมในใจ โดยม่ต้องกินยาถ่าย
...กลายเป็น...กลับมาซ่าเหมียนเดิม...แต่ระมัดระวังมากขึ้น

เดี๋ยวจะมาเล่าต่อ.......... ใจก็เลยอ่อน จากการตัดใจไม่ขาดที่จะเลิกเล่น

ละคร ก่อนบ่าย เปล่า ครับ ป๋าตู๋ เชิญยิ้ม  ผมจะ ตามอ่านนะครับ  heart

ปาดหน้าหน่อยคัพ ป๋าตุู่...เล่าเรื่องได้สนุกมันส์มาคัพ...เบาสมองดีคัพ... ผมชอบบรรยากาศมีสมาชิกมาตั้งกระทู้โพสเล่าเรื่องราวแบบนี้คัพ...ชอบคัพต่อเลยคัพ ป๋าตู่

จบวันนี้ป่าวคัพ(แซวเล่นๆคัพ) smile..

หลังจากที่...ป๋านาย...รับการระบายของผมแล้ว ก็ชวนผมกลับมาซ่าเหมียนเดิม
ตอบคำถามเป็นหลัก กวนเพื่อนๆเป็นงานรอง  เฮอาตามประสาคนอารมณ์ขัน
 ที่อยากไห้คนอื่นมีรอยยิ้มกับเราด้วย

จากที่เคยเล่นซ้ำไปซ้ำมาอยู่หน้าเดิม ...ป๋านาย..ก็เลยมาชวนผมไปใจแตกนอกบ้านบ้าง
ก็เลยใด้มารู้จักกับ...ป๋าปุนภูเก็ต...กลุ่มนี้มีการคุยเฮฮาสนุกสนานเป็นหลัก

เอาละว้า......เราก็ชอบเฮฮาเหมียนกัน     สมัครซะ...อั๊ยยย่ะ.....หมายเลขที่ 52
เป็นไปตามที่เราสัมผัสใด้เลยจริงๆ สนุกสนานตามประสากลุ่มวัยรุ่นตอนกลาง

จนมาถึงวันที่มีมิตติ้ง นครปฐม ไปแบบไม่มีปี่ไม่มีขะ ละ หลุ่ย.....โทรแจ้ง...ป๋าลุ้น...ก่อน
ว่าผมกับลูกชายจะไปร่วมงานด้วย  งานเขาเริ่ม 6 โมงเย็น ผมไปถึงตั้งแต่ 3 โมงคร่ง

ลูกชายถาม...พ่อจะรีบมาทำไมนี่...จะตอบลูกว่าเห่อ ก็อาย เลยบอกว่ากลัวรถติดลูก
0600 น มาแล้ว ทยอยกันมาจริง เจอ...ป๋าลุ้น...เป็นคนที่ 3 สวัสดีทักทายกัน

และ...ป๋าลุ้น...ก็บอกว่าอย่าโกรธกันนะ...คิดไม่ถึง 2 วิ..อ๋อทันทีว่า...ป๋าลุ้น...พูดถึงอะไร
ผมเลยบอกไปว่า ไม่เคยโกรธกันเลย เรื่องนี้ แค่น้อยใจอย่างเดียว
...ป๋าลุ้นบอกดีใจที่กลับมาเราสร้างมันมาด้วยกันนะ......เฮฮากันเหมือนเดิมในงานคืนนั้นทั้งเพื่อนหลายๆท่านที่ไปมิตติงกันพร้อมหน้า

ใด้รูจักป๋าโย่ง ป๋าเป็ด ป๋าแสบ ป๋าหมี ป๋าต้น ป๋าหมี ป๋าเป้และป๋าอีกหลายๆที่ใด่มารู้จักกันในมิตติ้งนี้ที่นครปฐม แบบ แฮปปี้เอนดิ้งเลยทีเดียว
ชมภาพประทับใจที่หน้าท่องที่ยว จะเห็นอย่างนั้นจริงๆ

เสียดายที่ไม่ใด้ไปร่วมงานกับป๋า นะ ที่ผ่านมาเนื่องจากลงมาจากโคราชวันรุ่งขึ้น

เยวมาเล่าต่อ......

เหลา น่าดู ไม่ยอมตอบคำถามเลย สงสัยจะกลัวลืม 5555

มาซุ่มโป่ง  ท่านพี่  อ่านมันดัแฮะ 555
เอา  like 91  ไปเลยนะ  ยกให้ 555

หลังจากที่ออกมานอกะลาบ้าง ไปคุยไปแซวภาคนี้บ้าง บ้านโน้นบ้าง ไปเฮฮาเอามุขไปหยอดที่นี่ที ที่นั่นที
ก็เริ่มสนุกสนาน กับการเล่นมุขกับกลุ่มกันเองบ้าง คนอื่นที่เราไร้จักแต่ใด้เคยคุยกัน จนมั่นใจในการที่จะเล่นกัน

เพื่อคลายเครียด หือมีอมยิ้มติดปลายนวม   งานมิตติ้งที่ชะอำ ก็เป็นงานแรกที่ผมอยากมีส่วนร่วมในงานนั้น
คุยกับลูกว่า พ่อรู้สึกดีนะที่เราจะใด้เดินทางกันเป็นกลุ่ม เหมือนที่เวลวเราเห็นกลุ่มอื่นๆเขาไปกัน เรายังอยากจะไปแบบนั้นบ้างเลย

เลยตัดสินใจกันกับครอบครัวว่า...เราไปใด้ แต่เราค้างไม่ใด้ และอยู่ถึงงานเลี้ยงใม่ใด้
ในที่สุดผมโทรไปแจ้งควมประสงค์ว่า...ผมไปส่งในขบวนใด้มั๊ย  คำตอบคือยินดี

0700 น ในวันเดินทางผมไปแต่เช้าด้วยควมเห่อเหมียนเดิม ได้รับการต้อนรับอย่างเป็นกันเองกับคณะโหมด พร้อมหมูปิ้งคนละชุด
ซึ่งผมก็ไม่รู้ ใผเป็น ใผ ผมไม่รู้จักไครเลยในขณะนั้น แม้กระทั่ง...ป๋าปุ่น  ป๋าลุ้น ป๋าวี และอีกหลายๆท่าน เห็นแต่ภาพอย่างเดียว

ไม่รู้จักไครแต่วันนั้นคุย ทักทาย ทุกท่านที่เราเเห็นกัน........สนุก มีควมสุขอีกแบบนึง
ขบวนออกเดินทางผมอยู่ในขบวนที่ 5 ปิดท้ายด้วย วอแดง ที่ต้องดูแลตูดไม่ให้หลุดขบวน


เฮฮาทางวอ ตลอดแส้นทางจนถึงที่พักทานอาหารกลางวันที่เขาย้อย
แต่ผมไม่ใด้เข้าไปทานด้วย เพราะว่าผมบอกกับ ผป และลูกว่า...เราไม่ใด้จ่ายเงิน เรามาส่ง
อย่างเดียว เกรงใจเขา ผมกับครอบครัวก็เลยนั่งรอที่ด้านหลัง ทานชาเขียวไปพลางๆ

 ไม่ใด้ขึ้นกระเช้าเพราะ ท่ายาง เป็นบ้านเกิด ผบ เคยมาแล้ว

พอทานข้าวกันเสร็จ ก็ตั้งขบวนกันแบบรวม 6 ขบวนเป็น 1 เดียว
ผมขอไปอยู่เป็นคันที่2 จาก ป๋าลุ้น ซึ่งวันนั้นผมก็ไม่รู้จักป๋าลุ้นเลย แต่ยังไม่บอกใครว่าทำไมต้องมาอยู่หัวขบวน
ครั้งนั้นก่อนรถจะเครื่อนใด้เดินลงไปถามคันที่ต่อท้ายผมว่า อยู่หน้านำขบวนมั้ยคัย...คนนั้นคือ...ป๋า นะ รัชดา ที่ผมเคยเห็นแต่ภาพ

แต่บังเอินที่มาทักกันพอดี ....ไม่กี่นาทีขบวนก็เริ่มเครื่อนจากการสั่งงานทาง วอแดว...
ขบวนยาวประมาฌ 2 กิโลเศษ พอเริ่มเข้าเขตท่ายาง ผมเลยถือโอกาสนี้ วอสื่อสารให้สมาชิกทราบว่า ใด้มาถึง อ.ท่ายางแล้ว
 
ผมถือโอกาสส่งท่านสมาชิกใด้เท่านี้ เพราะมีภาระกิจต่อที่ โคราช ใด้จังหวะเหมาะผมเข้าซ้ายก่อนถึง โลตัส ท่ายาง วิทุส่งขบวน พร้อมโบกมือลาทั้ง 3 คน พ่อ แม่ ลูกที่ไม่ สา มา รถ ไปส่งถึงชะอำได้  ภาพนั้นยังอยู่ในใจเสมอ....

เดี๋ยวมาเล่าต่อ.......

 like like like like >:D >:D >:D  สุดยอดครับพี่ตู๋ เสียงหล่อ

คุณพี่ตู่ขยันพิมพ์จัง สุดยอด ครับ  good good

นี่ขนาดยังไม่ถึงปีนะครับ ถ้าสักสามปีต้องเป็นพอกเก็ตบุ๊คเลยครับ
เอาต่อเลยครับ ปูเสื่อแล้ว นอนรอเลยครับ ชอบบบมาก

ผมมารอติดตาม อ่าน ครับ ป๋าตู๋  ไหน บอกว่า พิมพ์ ไม่เก่ง  พิมพ์ นิ้วเดียว    นิ้ว เดียว นะเนี่ย     :D heart heart like like

แฟนขับเพียบเลย ป๋าตู่  smile..

ผมชอบมากครับ...อ่านแล้วมีความสุขดีครับ...ไม่ต้องคิดมาก ไม่ต้องหวาดระแวง... smile..

***เรื่องเล่า ความสุขอย่างี้ มีกี่ตอนผมก็ตามอ่านครับ *** อ่านแล้วสบายใจดี....smile..

สงสัยต้อสงสัยมี Twisterด้วย

ก่อนอื่นขอขอบคุณท่าน...MOD...ก่อนนะคับ สาธุที่เข้ามาเป็นแฟนคลับ และชื่นชม ขอน้อมรับครับ ด้วยอยากเห็นควมสุขลอยอยู่ใน
 PAJERO SPORT THAILAND อยากให้เพื่อนๆมีรอยยิ้มพิมพ์ใจ ในเวลามาเข้าบ้านหลังนี้  การนำเสนอแบบเรียบๆคงจะไม่ดึงดูดใจผู้อ่าน

ผมเลยหามุขมานำเสนอแบบนี้ หลายท่านคงรู้ว่าผมเอามุขอะไรมาเล่น เป็นการฉายภาพควมประทับจิต ที่อยู่ในใจออกมาเป็นตัวหนังสือ
เพราะการบอกเล่าด้วยการพูดบางครั้งพูดหมดแต่อาจจะลืมไปใด้ในบางช่วงบางตอน เลยมาใช้วิธีการแบบนี้ คือการเล่าสู่กันฟัง แบบพี่เบริท

ธงไชย แมคอินไตย์ จะมีมาเล่าอีกแน่นอนครับ จะเล่าหมด ก็กลัวเพื่อนๆที่อ่าน จะไม่ใด้ดูละครกัน ก็เลยต้องใช้วิธีนี้ แทนการร่ายยาวจนหมด
ขอบคุณ สาธุ พี่ๆ เพื่อนๆ ที่เข้ามาเม้ม...เข้ามาเป็นหน้าม้าไห้ผม คนกันเองทั้งนั้นเลย ผมไม่ใด้โพสตอบทุกท่านนะคับ  heart เรื่องราวจะได้ไม่ขาดตอน

วันนี้มาทิ้งช่วง 1 คืนเลยมาขั้นกลางการรอซะหน่อย  พรุ้งนี้มีต่อ แบบเม้าไม่เม้มในสไตล์...ฮานะเฮ้ย...นะคับอย่าคิดเป็นอื่นจ๊ธ

จัดมาอย่าให้เสีย กระแทก like แรงๆให้เข้าลิ้นจี่ เอ๊ยลิ้นปี่ ไป1ดอกครับ

ป๋ากุ้ง กระแทกผมแรง. heart..ผมเลยขอกระแทก กะทั้นกลับ 1 ดอก likeเต็มทรวงอกทะลุในหัวใจ

ผมแอบอ่านกระทู้ ของป๋าตู๋ อ่านไปแอบยิ้มไป smile..

แค่อ่านก็มัความสุขแล้วครับป๋าตู๋  ยอดเยี่ยม

ว้า มาไม่ทัน ออกแขก พรุ่งนี้ ต้องมาจองด้นหน้า เวที แต่เช้า เลย เดี๋ยวผมหาเสื่อมาปูรอเลย  heart heart like

เดี๋ยว หาน้ำเต้า มาด้วย ค่าเวลา....ก่อนพระเอกจะออก  pleasantsuprise heart

 like +92 ไปเลยครับป๋าตู๋...

ชอบๆครับ น่าอ่านน่าติดตาม มากๆ good good good good good good

อ่านแล้วมี "ควม" สุขมากเลยคะ...ป๋าน่ารักมากเลยยินดีที่ได้รู้จัก และได้ใช้ปาเหมือนกันคะ  yeh

สุดยอดครับป๋าตู๋  อ่านไปยิ้มไปเลยผม  กระทู้คุณภาพครับ   heart heart heart heart
 กั๊กไว้ตอนไปหนองคายบ้างนะป๋า    :D :D :D

รถ...คือยานพาหนะที่นำพาเราไปใด้ทุกที่ๆเราอยากจะไป รถ...ไม่ใช่สิ่งจำเป็นในชีวิตของใครบางคน
แต่รถมีควมสำคัญในแง่องค์ประกอบทันที ที่ผมมีครอบครัว โดยเฉพาะรถที่ไปกันทีใด้หลายๆคน

ตั้งแต่ใด้เจ้าปา มาครอบครองส่วนหนึ่งของชีวิตในครอบครัว คือการเดินทาง ไม่ว่าจะไปที่ไหน
แม้กระทั่งการท่องเที่ยว ยังทำไห้ชีวิตในครอบครัวมีควมสุขอย่างเห็นใด้ชัด มันกลายเป็นสิ่งที่

พาเราไปหาควมอบอุ่นใด้เสมอ......แม้ในยามที่เรามีทุกข์
จากระยะเวลาไม่ถึงปี ทำไห้เวลาที่ผ่านมาดูนานมากกว่าวันเวลาในควมเป็นจริง เพราะมีกิจกรรมมากมายรองรับ

ที่ทำไห้ไม่ใด้นึกถึงวันเวลา... ช่างแตกต่างจากการผ่อนค่างวด โดยสิ้นเชิงที่กั่วจะครบปี ทำไมมันช่างช้าซะง้าน

ตั้งแต่มีเพื่อนๆมากมายในกลุ่มผู้สูงอายุ ในนามอั๊ยยย่ะ...ตื่นเช้ามากลายเป็นของที่ต้องเสริฟพร้อม กาแฟไปแล้วคือการเปิดเครื่อง
เพื่อดูหน้าเวป ในบ้านแต่ละห้อง  ว่ากันว่าถ้าห้องไหนมีช่อง...โดยยิงมุขทันที

ถามว่าติดไหม...ตอยว่าเป็นควมคุ้นเคยมากกว่าในแต่ละวันที่ขาดไม่ใด้ ยกเว้นในกรณีที่พื้นที่นั้นๆไม่มีสัญญานจะไห้เล่น
ใอ้ครั้นจะไปเล่นตามร้าน หรือเล่นโน๊ด เชิญยิ้ม เอ้ย..โน๊ดบุคก็อายคนอื่นที่มองเรา มือซ้ายเราจะต้องถือแว่นขยาย มือขัวพร้อมกดด้วยนิ้วเดียว
อายจริงๆโดยเฉพาะสาว สาว สาว

ตอนที่เล่น วอ อยู่ที่โคราชเคยคิดนะว่า...เค้าคุยกันไปใด้ยังไงทั้งวัน แถมไม่รู้จักกันซะอีก...ขนาดคนรู้จักผมยังคุยใด้ไม่ยืดยาวเลย
ถ้าไม่ใช่คุยสนทนาจริงๆ

ทุกอย่างกลับตาลาปัด มาปรากฎชัดเจนในสิ่งที่ผมสงสัย ก็วันนี้ที่มาเล่นกับเพื่อนๆนี่แหละ มันไปโดยออโต้จริงๆ
บ่อยครั้งที่เล่นจนไม่ใด้กินทั้งข้าวเช้ายันกลางวันเลย....มีมื้อเย็นมื้อเดียวที่ต้องกินเป็นเวลา ของครอบครัวตัว ตอ
ไม่ง้าน...ฮึม

เดี๋ยวกินน้ำฟักทองก่อนน้า.....

นิ้วเดียว โดนใจ  ปลื้มใจ  ชื่นใจ  ครับ ป๋าตู๋


แหมม๋ แต่มันมาสะดุด ตรงที่ผม ขยาย นี่แหละ  เสียคะแนน ไป เยยยยยย   ;) ;) heart heart bigheart

เขายังวุยรุ่นอยู่น๊า ๆๆๆ   555

วัยรุ่น กรุ๊งกริ๊งๆ  :D :D

จะมาอารัมพบทต่อหลังจากซัดน้ำฟักทองไปแล้ว 1 แก้ว อุ่นๆ
การกลับเข้ามาในนาม อั๊ยยย่ะ เลขที่ 52 ของกลุ่มผู้สูงวัย หัวใจ SPORT
 ใด้เจอใด้รู้จักลุงๆ ป้าๆ หลายๆท่านที่มาคุยเฮฮาตามประสาวัยทองเค

จริงๆอยากจะเอ่ยชื่อพาดพิงไห้ครบทุกท่าน แต่กลัวสภาจะวุ่นอีก เพราะเดี๋ยวจะใจน้อยให้ลูกหลานเหนื่อยอีกรอบ
ก็เลยขอแบบภาพรวมแล้กันนะ   ยอมรับแบบเบริทๆว่า มีควมสุข สนุกสนานกันดี

ทั้ง ในบ้านและนอกบ้านที่เราอยู่ภายใต้หลังคาซีแพคโมเนีย ด้วยกันของ PAJERO SPORT THAILAND
ประทับจิต ประทับใจลุงๆ ป้าๆทุกคน ที่มารวมตัวกันในมุมของ การสร้างสรรค์ อย่าศิลปิน

ให้ PAJERO SPORT THAILAND มีสีสรรค์ มีชีวิตชีวาคลาสสิค มากขึ้นในแต่ละวัน ที่เข้ามาเยือน
ผมเล่นอย่างอื่นไม่เป็น และเล่นไม่นานในคลับอื่นๆ เพราะเล่นแล้ว...คำตอบมันไม่ใช่...

ทั้งๆที่เรารู้จักอารมณ์จากตัวอักษรเท่านั้น  แต่ลึกๆ ลึกสุดใจของนูโว  มันก็มีควมต่างในการสื่อสารทางภาษา
เฟดบุค ผมก็ไม่เล่นกับใคร เพราะเหตุผลเบสิค คือเล่น กด เข้า ไม่ถูก ตามประสาวัยทองเค

แต่เมื่อวานก็เพิ่งจะลองเล่นดูโดนการชี้โพลงให้ กระรอกโดย ป๋าปุ่น(สีส้ม) ลูกชายเหมียนเดมที่จัดการให้
การเข้ามาสัมผัส เฟดบุ๊ค ครั้งแรกจึงเริ่มขึ้น ทักทายกับ ป๋าแจ๊ก(สีเขียว) ป๋ากุ้ง (สีชมพูฟรุ๊ตตี้)

เป็นการชิมลางก่อน  ด้วยควมเพลิดเพลน ในควมรวดเร็วในการสื่อสาร แถมมาทีพร้อมกันยกแผง
กดแทบไม่ทันวัยรุ่นตอนกลางท่านอื่นเลย  นิ้วเกรงชะมัดยาด หนืดซะ...ไม่มี

ครานี้รู้แล้วว่าควมมัน สเต็ป ที่ 2 คืออะไร..นอกจากควมมันจาก...กำนัน..สไตล์

สีส้มคือ..ป๋าปุ่น ที่ผมเคารพและนับถือใจ ในฐาณะ ผู้สูงวัยอวุโส
สีเขียว...คือป๋าแจ๊กที่ผมเคยแซวเล่นตอนที่ยังไม่รู้ใจกันในอดีต
สีชมพูฟรุ๊ดตี้...คือป๋ากุ้ง ท่านนี้ทำไห้ผมใจแตกที่จะต้องแต่งรถตามผู้ไหญ่  

เดี๋ยวมาจ๊ะ.......

 
 

รีบมานะคับป๋าตู่ ติดตามอยู่วัยรุ่นเซ็ง smile.. smile..

ยังไม่จบครับ ยังไม่จบ.........ถ้าจะเอ่ยถึงท่านต่อไปที่เป็นตัวละครในกระทู้นี้คือ ป๋านาย....(สีฟ้า)
ป๋านาย...นามนี้เป็นท่านทีคุ้นเคยกันในกระดาน ไม่ร้จักเป็นการส่วนตัว ไม่มีธุรกิจค้าไม้พยุงข้ามชาติ
ที่ทำด้วยกัน
เราคุยกันในฐานะ ที่ป๋านายมีคารมคมหอก ที่เอาการเลยทีเดียว....ต่างคนต่างให้เกียตรกัน เรียกพี่ ท่าพี่
กันไปมา..สรุปคือว่าไม่มีใครยอมรับตัวเองว่าแก่ เลยเรียกขานท่านพี่กันจนคุ้นเคย

ป๋านายเป็นคนที่พาผมกลับมาที่บ้าน PAJERO SPORT THAILAND อีกครั้ง ด้วยที่เรามีวาจาในการโพส คล้ายๆกัน คุยกันใด้ใจ
จากการที่...แขวนเม้าท์...ไปพักไหญ่ตามเหตุผลที่เคยเล่า

ป๋านาย(สีฟ้า) ไม่ใช่แค่พาผมกลับมาสู่บ้านนี้มีรัก อีกครั้งเพียงอย่างเดียว
แต่เป็นคนที่ติดต่อประสานงานในการชักจูงผมให้เข้ามารู้จัก...ป๋าปุ่น(สีส้ม)ในนามประทานกรรมมาธิการ..อั๊ยยย่ะ วัยทองเค

จนผมหลวมตัว หลวมใจ มาเป็นสมาชิก  ผมรู้จักตัวเป็นๆของป๋านายมาใด้ไม่นานนี้ เพราะอยู่ใกล้...เซฟเฮาส์...ผมที่สุด
ใจจริงก็คือไปทำต้นแบบ...หางปา...มา 2 ชิ้นก็เลยนัดหมายมาดูตัวกันก่อนหมั้นหมาย...เอ้ย...เอามาให้เป็ที่ระลึกก่อน ก็เลยใด้รู้จักหน้าคาดตากันเป็นครั้งแรกในที่ทำงานของท่าน.....ดีนะที่ป๋านายไม่เอาบอดี้การด์ลงมาด้วย

จากตัวละครที่เห็นตอนนี้มีอยู่ 2ท่าน

ป๋านาย (สีฟ้า)ท่านนี้ดีใจที่คลับนี้ พาคนหล่ออย่าเรามาเจอกัน
ป๋าปุ่น(สีส้ม)ท่านนี้จะเป็นรายต่อไปที่ผมจะพูดถึง ...ว่าจะคบ หรือไม่คบ....

รอซักครู่...จู้ฮุก กรู้

 good good good

ซุ่มโป่ง.......  eie eie eie

 like อ่านแล้วมีความสุข สนุกไปกับคำบรรยายมากครับ good yeh yeh yeh heart

เป็นกระทู้ที่น่ารัก อ่านแล้วยิ้มได้ตลอด...ขอบคุณครับป๋าตู่ :)

มันสะดุดที่เดียวกันเลยครับป๋าปุ่น รับไป like +182..และตัด 1 คะแนน ..ต่อๆๆๆ ครับ ต่อเลย..

กลุ่ม อั๊ยย่ะ ศูนย์รวม  ผู้สูง อายุ  แต่ อายุ ไม่สูง มารอ อ่านครับ ป๋าตู๋  เชิญยิ้ม   ;) bigheart 3heart


(http://image.ohozaa.com/i/61e/IkXivJ.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/wjaPrnZuRQmOrBOg)

เครดิภาพ จาก sanook

เกือบลืม  วันนี้ วันเกิด โดราเอม่อน ครบ 100 ปี ผมเลย ขออวยพร ด้วยละกัน นะครับ  hbd2

สวัสดีป๋าตู่

(http://www.bloggang.com/data/amd64best/picture/1219984071.jpg)

ป๋าแจ๊คสีเขียว รายฮานตัวครับ  สาธุ

แรกๆเราอาจจะยังไม่สนิทกัน ผมก็รู้จักป๋าตู๋ ผ่านป๋าป่านครับ ผู้เคยป๊ะกันที่ศูนย์เทพ
แรกๆผมโดนป๋าตู๋แซว ผมไม่ได้คิดอะไรครับ ขำๆ ตลกดี แต่ก็ไม่ได้แซวกับป๋าตู๋มาก เพราะยังเดาทางป๋าตู๋ไม่ออก  eie
ส่วนมากเม้นป๋าตู๋จะหนักไปทาง อีโมฯ เข้ามาอ่านแล้วผม งง ครับ ตาลายด้วย ด้วยความเคารพ ป๋าตู๋  smile.. :D

แต่ตอนนี้เราคุยกันมากขึ้น สนิทกันมากขึ้น และสุดท้ายมาอ่านกระทู้นี้ของป๋าตู๋ มันทำให้ผมยิ้มได้ ป๋าตู๋น่ารักมาครับ  good heart like

ตกใจหมด

หลังจากที่ติดทานข้าวเที่ยงกับท่านนายก(สมาคมพ่อค้าไก่ในจีเรีย)เรียบร้อยไปแล้วคนละถาด(ขนมหม้อแกง)
ก็มาว่ากันต่อกับบุคลที่ผมจะพาดและพิง...คือท่านป๋าปุ่นภูกะดึง...เอ้ย ภูเก็ต(สีส้ม) ท่านนี้หลายๆท่าน

คงรู้จักกันดีในนามประทานคณะกรรมการบริหารสมาชิก...อั๊ยยย่ะ  ก่อกำเหนิดเกิดมาตั้งแต่เมื่อไหร่
ไม่แน่ใจครับในประวัติศาตร์  ผมคนรุ่นหลังเด็กกั่วท่านประทานป๋าปุ่น

จากการที่ถูกชักจูงและชี้นำโดย ป๋านาย(ขออภัยที่เอ่ยนามท่าน เพราะท่านหล่อ)ให้เข้ามาร่วมขบวนการ...กันดั้ม..เอ้ย
เข้ามาร่วมกลุ่มสมาชิก อั๊ยยย่ะด้วยกัน จากการที่ใด้คุยกันทาง ...เอพีเอ็ม เออรัก เออเร่อ....เพื่อตอบรับผมในการเป็นสมาชิก

ป๋าปุ่นใด้ทำหน้าที่ๆดีของเจ้าบ้าน ด้วยการต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดี ทำไห้เกิดควมหลงใหลในเสนห่ที่ปล่อยมาตามลม
ทำไห้เคลิ้ม และหลวมตัวจนใด้เลขที่ 52 มาเป็นเลขประจำตัวผู้สูงอายุอั๊ยยย่ะ

ควมประทับใจแปรเปลี่ยนไป เป็นการมอบของดอบแทนน้ำใจซึ่งกัน และกัน
ผมมีของสะสมที่ชอบอยู่ชิ้น 1 ที่สะสมเพราะ ชอบในศิลปะ ในของที่ผมสะสม  มันเป็นของรัก
ที่ไม่ใด้ทำกับมือผมแม้แต่น้อย....แต่ผ่านการทำจากคุณลุงที่รู้จักกัน

สิ่งที่ผมฝากป๋าปุ่นดูแลของรักแทนผมคือ...กรงนกหัวจุก จู้ฮุก กรู..ไม่เลี้ยงนกเพราะผมไม่อยากขังชีวิตคนอื่นเพื่อ ควมสุขของเราเอง.
กรงนี้ทำจากไม้สักธรรมดาๆ ที่ไม่ใด้ดีเลศ ไปกว่ากรงไม้สักคนอื่นๆ แต่มันมีพิเศษตรงที่
มันมีชิ้นเดียว แน่นอนถ้าไม่มีใครเลียนแบบผม มันถึงมีคุณค่าทางใจ มากกั่ว คุณค่าทางเงิน

ผมยังจำใด้เลยว่าผมส่งไปไห้ป๋าปุ่นโดยไม่ให้รู้ล่วงหน้าว่าในนั้มันคืออะไร
พอวันที่รับของป๋าแกโทรมาบอกผมว่า...ทำไมถึงเอาของแบบนี้ส่งมาให้ มันมีมูลค่ามากเกิน อะไรทำนองนี้


ผมก็ยังตอบไปว่า....ผมให้เพราะใจ ผมไม่อยากไห้คิดว่าของสิ่งนั้น ตีค่าราคาเป็นเงินแล้วใด้เท่าใร
และไม่ต้องการของตอบแทนใด้ตามมูลค่าที่ให้ไป

ในที่สุดป๋าปุ่นก็ส่งน้ำพริกทางภูเก็ต มาให้ทาน แค่นี้แหละ ผมยังบอกกับลูกชายและ ผบ เลยว่า เรารู้สึก...ดี...เช่นใด
ในวันที่เราเป็นผู้รับบ้าง.....เพราะฉะนั้นการมาเล่นในบ้านหลังนี้ ไม่ใด้มีแค่ควมสนุกสนานไปวันๆ

มันยังมีสิ่งอื่นๆแฝงอยู่มากมายในกลุ่มเพื่อนๆ ของอย่างนี้ไม่ต้องไปซื้อหา อยากได้ต้องมาหาด้วยตัวเอง

เพราะฉะนั้น ป๋าปุ่น(สีส้ม) ป๋าปุ่นจะไม่คบผมก็ไม่ป็นใร และไม่เสียใจ(ฮื้อ ฮื้อ ฮื้อ )เลย

แต่ผมจะขอคบป๋าปุ่นต่อไปในฐานะ พี่ชายที่แสนดี....ครานี้คนอ่านคงรู้แล้วว่าผมเด็กกั่วแน่นอน

เพื่อนท่านต่อไปที่ผมจะมาแฉในฐานะที่มาอยู่บ้านหลังนี้ยังไม่ถึงขวบจะเป็นใคร

อดใจรอจั๊ กรู้ จู้ฮุก กรู

อ่านไป มีลุ้นไปจริงๆเลย..รับไป  like +93 เลยครับป๋าตู๋

ขอเสริมอีกนิดนึงครับ(คำสารภาพ)
เรื่อง...หางปา...ใจจริงผมใม่อยากจะให้มีการซื้อขายเลย

อยากแจกมากกั่ง แต่ด้วยขีดจำกัดของ เบี้ยเลี้ยง
ที่ ผบ ปตอ ให้มาจึงเป็นเหตุผลหนึ่งที่ผมทำ ทำแบบขัดใจตัวเอง

จะกด like ให้ก็ไม่ได้ ถูกแบนอยู่ ทำไงดี แจกทองเม็ดเลยดีมั้ง

ป๋าท่านต่อไปที่ผมจะขอพาดพิงคือท่านป๋าชิ(สีบานเย็น) และท่านป๋าพงษ์(สีบานเย็น)
ทั้ง 2 ท่านนี้เป็บผู้ใหญ่ในบ้านที่ไม่ใช่กำนัน ในบ้าน ที่ให้คำปรึกษาน้องๆหลานๆ

ทั้งในด้านส่วนรวม และส่วนตัวให้กับหลายๆท่านตามที่เป็นข่าวใน 178 แห่งทั่วโลก
ผมเข้ามารู้จักตัวหนังสือของป๋าทั้ง 2 ท่านมาก่อน แต่ไม่เคยใด้โต้กับแบบคนสนิท

เพราะว่าไมรู้จะเปทำควมรู้จักโดยวิธีไหรที่จะทำไห้ ป๋าทั้ง 2 ท่านคุยกับเรา
จนมาอยู่ในสังคม อั๊ยยย่ะด้วยกัน จึงเริ่ม ตะล่อม ตะล่อม เข้ามากระแซะเรื่อย
เซฟเฮาส์ของป๋าทั้ง 2 ท่าน

จนในทีสุดตัวหนังสือที่เป็นอักษร ก็มาจูนกันติด ...ดีใจที่ได้รู้จักผู้ไหญ่ใจดีในบ้านหลังนี้
และก็เข้าใจแล้วว่า ทำไม ป๋าชิถึงมี likeมากมายขนาอนี้

เพราะไม่เคยอ่านเลยว่า ป๋าชิทำอะไรไห้พี่ๆน้อๆงในบ้านนี้ใด้ใช้กันบ้าง
ขอบคุณ PAJERO SPORT THAILAND ที่พาเอาผู้มีควมรู้ควมสา มา รถ นำพามาให้ใด้รู้จักกันในเวลาที่จะครบ 1 ปี

กินน้ำจั๊กน้อยนะ

ผมป๋าต๋อง สีทนได้ มุขน้อยกว่าป๋าตู๋เยอะ อาจจะผ่านโลกมาน้อยกว่า แต่ผมอาบน้ำอุ่นได้นะ  smile..

พิมพ์จนคอแห้ง 55  5555 5555 smile..

มาทักทายป๋าตู๋ที่แสนดีคร๊าบ... heart heart

 ยังไม่ครบปีที่มาอยู่ที่บ้าน PAJERO SPORT THAILAND ก็มีเรื่อเล่าไม่มากมายนัก
ยินดีและดีใจ ที่ใด้มิตภาพที่ดีๆจากหลายๆท่านผมขออณุญาติเอ่ยชื่อพาดพิง ถึงบุคคนดังต่อไปนี้
ป๋านาย...ที่นำพาผมไปสู่โลกภายนอก
ป๋าแจ๊ค...ที่ผมเคยโพสส่งตอนกลับใต้
ป๋าแดน...ที่ผมเคนร่อนไปหาบ่อยในช่วงแรก
ป๋าดิษฐ...ที่เคยถามผมว่า..เดี๋ยวนี้มาบ่อยนะป๋าตู๋
ป๋าจักษ...ให้ความรู้สึกดีๆตลอดมา
ป๋าฟ้า...ผมรู้จักใด้เพราะ อั๊ยยย่ะ
ป๋าลุ้น...รู้จักมานานแตคุยกันจริงจังที่นครปฐม
ป๋าชาติ...เห็นทีไรผมอมยิ้มเพราะเสื้อทุกที
ป๋าหมี ป๋าแสบ ป๋าโย่ง...ใด้ใจผมไปที่นครปฐม
ป๋า 1...มิตภาพที่เดินทางมาไกลแสนไกล
ป๋าป่าน...เพื่อนคนแรกที่เราใด้คุย ใด้รู้จักกันที่ 0
คุณนู้เปิ้ล...ที่ผมเคยแซวจนหวาน หยาดเยิ้ม
ป๋าพงษ์ ป๋าชิ...ผู้ใหญ่ใจดี
ป๋ากลอฟ ป๋าดัช อีโว ป๋านัทบางใหญ่...ที่เคยปรับทุกข์กัน
ป๋านัน...เพื่อนที่เราเคยแซวกันประจำ
ป๋าบาส...เพื่อนบ้านที่แสนดี
ป๋าลุงโต้...ที่ใจดีของนองๆ
ป๋าต๋อง...คู่หูที่ให้ฉายาผมว่า เชิญยิ้ม
ป๋ากุ้ง...เพื่อนบ้านที่แสนดี..ประจวบ ท่ายาง
...MOD...ทุกท่านที่ไม่เคยอุ้มผมไปใว้กะท่อมชายนา
ป๋านะ...พี่ที่คอยเตือนน้องในยามที่น้องของขึ้น และBBB ทุกๆ ท่าน
และป๋าปุ่น พี่ชายที่แสนดี... มีอั๊ยยย่ะ ก็เลยมีวันนี้


และอีกหลายท่านที่ใด้เคยสนทนากัน แต่ไม่ใด้เอ่ยชื่อทั้งหมด อย่าใด้น้อยใจนะคับ
ผ่านพ้นงานมิตติ้งที่หนองคายคงจะมีอะไรมาเล่าต่อแน่นอนครับ
ขอบคุณสถานที่ PAJEROSPORT THAILAND ที่ไห้ผมมีที่อยู่

 :D :D

จบแล้วเหรอคับป๋าตู่ good good

                   heart..............เก็บตกจบแล้วคะ................ heart

ต้องบอกว่าจบ ภาค 1 ใช่ไหมครับ...  :D

อัยยะ  จบเร็วอะท่านพี่  อ่านแล้วยิ้มได้ตลอดเลย   ขออีก ๆ สัก 2 - 3 - 4 - 5++++  ไปเรื่อย ๆ 555

กระแสมันแรงเกิ้นครับ....เอาใว้มีมาใหม่ในภาค 2 ตามที่ป๋าแจ๊กว่ามาคับป๊ะ ป๋า ยอดเยี่ยม

เรื่องจริง มิใช่อิงนิยาย รายการต่อไป ละคร เรื่อง รักคุณเท่าฟ้า  5555

ทำไมจบเร็วอ่ะครับ ป๋าตู่ เดี๋ยวผมอุ้มไปเที่ยวซะเลย 555 :D

แล้วมาใหม่นะคร๊าบกัปตันธีระ :D :D

ว่้า จบซะแล้วเหรอ  ทนไม่ได้ ทนไม่ได้ ทนไม่ได้ ทนไม่ได้ ทนไม่ได้ อยากอ่านต่อ ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยม

แฟรคลับรอเพียบ  ครับ

GUNT@NERY, leejoe, Ped, BigFather, Nack_Nine, tino, jib and bim, san046, ปุ่น-ภูเก็ต, noung111, tatingnong_k และ 6 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

จบเอาดื้อๆ แบบนี้   วันรุ่น เซง     สงสัย ขี้เกียจพิมพ์   ถ้ากระแส แรง แบบนี้ ขอ ภาค 2 ต่อเลย นะครับ ป๋าตู๋  อินเตอร์


ปล. วันนี้ ผมอุตส่าห์นั่งเฝ้า กระทู็  ป๋าทั้งวันเลยน้าาาาาาาาาาาา

เห็นหลายวันแล้วแต่ไม่ได้เข้ามาอ่านพอได้อ่านก็คิดทำไมไม่เข้ามาอ่านตั่งแต่ต้นๆวะคาวหน้าป๋าบอกด้วนนะว่าเป็นซีรี อ่านสะตาแห้งเลยครับป๋าตู๋
ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยม

 smile..

  
               heart heart heart

 yeh ป๋าตู๋ The series. อ่านเพลินเลย คร้าบป๋าตู๋

 smile.. smile.. smile..

ท่าน ฉฉ แดน มาใช้สิทธิพาดพิงรึเปล่าวครับ เห็นมาแอบด้มๆเมียงมอง strive

อ่านบทความนี้รู้สึกดีจัง

ขอบคุณที่ทำให้นู๋น้ำตาซึม...อ่านแล้วซึ้งจริงๆ  crying

ต้องใช่คุณนู้ 1 แน่เลยโลโก้แบบนี้ eie

ขออนุญาตพาดพิงครับ ผมถูกพาดพิง ผมไม่ชอบสีชมพูผมชอบสีม่วงนะตะเอง ไม่ต้องโทรมาเคลียร์กับผมเพราะผมไม่มีโทรศัพท์ เคยมีแต่ถูกตัดเพราะไม่ได้เติมตังค์

โดนเต็ม  ๆ  ขอใช้สิทธิ พาดกัน  เอ้ย พาดพิง สงสัย จะติดมุขป๋าตู๋ ซะแล้ว  สาธุ


อ้างถึง ...................  ไหนไหนก็ไหนไหน  โดนพาด +พิง  ก็จะขอชี้แจง แถลงฟาร์ม  ดังนี้  


อั๊ยยย่ะ ปา อันดามัน จัดหนัก  เอ้ย  ******** จัดตั้ง วันที่ 10 มิถุนายน 2555   *********ครับ ป๋าตู๋  ( วันนี้มีความหมายสำหรับผมครับ  )

เหตุผลและที่มา ของการจัดตั้ง   กลุ่มครอบครัวอั๊ยยย่ะ  ดังนี้  

 
ก็เพื่อ สร้างกลุ่มพูดคุย แซวกัน  ทักทาย ให้กำลังใจกันพากันไป  เที่ยว ทำบุญ ทำทาน สนุกสนานเฮฮา ตามประสาคนมีครอบครัวและจะไม่มีผลประโยชน์ใด

 ๆ ทั้งทางตรงและทางอ้อม  เพราะครอบครัว เรามีแต่แจก กับ แจก แล้ว ก็ แจก ครับ

 

ไตเติ้ล  .................    

นั่งอ่าน  ซีรี่ย์ เกา  หลา  ของ ป๋าตู๋ เชิญยิ้ม แต่ ตอนนี้ กลายเป็น ป๋าตู๋  อินเตอร์     นามปากกา ขอยืมมาจาก ( หนูหิ่น อินเตอร์ )  น้ำตาแทบ ไหล เกือบจะกลั้น เอาไว้ไม่อยู่   จริงๆ ผมชอบ   สีชมพู  สีฟ้า   เหลือง  ม่วง    เกือบครบ วงจรสีแล้ว



เข้าเรื่อง .................

เรื่อง การต้อนรับ ป๋าตู่เข้ากลุ่ม ตอนแรกก็ไม่อยากรับ เพราะกลัวป๋าตู๋จะ ยิง ตัวอีโม เข้าร่างกายผม แล้ว ผมจะติด ยิงตัวอีโมกับ สมช. ท่านอื่น  แบบป๋าตู๋ ( ร่างกายผมยิ่ง แออ่อน ยู้ .. ก็มีการ ถาม สมาชิกในกลุ่ม สืบประวัติ ว่า จริงๆ ชายชุดดำท่านนี้ เป็นใครมาจากไหน ก็ถึง บาง รัก /อ้อ ว่า เคยไปงาน ครบรอบ 1 ปี แต่ ชิ่ง - แยกตัวออกจาก ขบวน ไปก่อน เพราะ ไม่อยากไปร่วมงาน   เอ้ย ไม่ใช่ ติดธุระ แต่มีใจมาเต็ม 99 เปอร์เซ็นต์ ผมก็เลย โอเค ดีใจ และคิดไม่ผิด ที่ ได้รู้จัก กับป๋าตู๋ อินเตอร์


เรื่อง ความประทับใจ และกรงนกที่ป๋าตู๋ มีน้ำใจ  มอบให้เพราะ เอ็นดูผม  ชิ้นนี้ มันเป็นอะไรที่ผม แทบจะรับไว้ไม่ได้เลย พอไปรับของ ที่ไปรษณีย์ ลองแกะดู โอ้โห อะไรมันจะขนาดนั้น  นี่ ถ้าคนไม่รักกัน ไม่ได้ น้ำใจ แบบนี้แน่นอน ผมก็รีบโทรไปบอกป๋าตู๋ ว่าผม ขอส่งกลับละกัน เพราะผมก็ไม่ได้เลี้ยงนก เพราะ นกมันแพง กว่า กรง 5555 ถ้าแบบนั้น ป๋าตู๋ ส่งนกมาดีกว่า เอากรงกลับไป   ;) ผมก็เลย ไม่รู้จะหาอะไรตอบแทนกลับไป คิดได้ ว่า ส่งของฝากดีกว่า ก็เลยขับรถไปซื้อ น้ำพริกกุ้งเสียบ  ปลาฉิ้งช้าง อบกรอบ กุ้ง เสียบ อบ กรอบหวาน ส่งไปให้ทาน แล้วพอได้ รับแล้ว ก็ให้ป๋าตู๋ เปิดกล่องของฝากผม ต่อหน้าครอบครัว  ที่น่ารักของป๋าตู๋ แล้ว บอกว่า นี่แหละ ของฝาก จากภูเก็ต   ;)


 
เรื่อง การคบกัน กับ ผู้ชาย หัวใจ สีชมพู แบบป๋าตู๋ นั้นผมแทบจะไม่กล้าคิดเลย ว่า จะหาเหตุผลอะไรมาสนับสนุนความคิดที่จะไม่ให้คบและ  รัก ป๋าตู๋ ที่น่ารักและสุภาพ อ่อนโยน และเป็นน้องชาย ที่แสนดี ท่านนี้  ( หวานม้ายยยย)  :D bigheart


ด้วยรักและเคารพ ป๋าตู๋ เสมอนะครับ ครอบครัว อั๊ยยย่ะ จะเป็นกำลังใจให้ ตลอดไปครับ   สาธุ สาธุ สาธุ

บทกวี ระหว่างป๋าทั้งสองท่าน ป๋าปุ่น /ป๋าตู๋ ผมอ่านแล้วเคลิบเคลิ้มซะยิ่งกระไรเลยหล่ะครับเนี่ย  :D :D
น่ารักมากครับ ป๋าๆทั้งสองท่าน  สาธุ

ท่านประธานเราก้อไม่เบาเหมือนกันนะเนี่ย  heart heart heart

.

ใครไปมิตติ้งหนองคาย ป๋าปุ่น กับ ป๋าตู๋ จะแจกการ์ดงานแต่งนะครับ
ขอเรียนเชิญท่านสมาชิกทุกท่านมา ณ ที่นี้ อิอิ yeh

:D :D :D :D :D :D :D :D :D :D :D :D :D :D

 bigheart

เข้ามาอ่านในครั้งแรก ผมยังไม่ได้เริ่มอ่านตั้งแต่หน้าแรก
แต่พอได้เข้ามาอ่านอีกครั้ง ถึงรู้ว่า เป็นมหากาพย์แห่งความประทับใจของป๋าตู๋
ชอบมาก อยากจะสารภาพว่า ผมเฝ้าติดตามผลงานของป๋าตู๋ตั้งแต่ที่ป๋าเริ่มแต่งกลอน
สมาชิกทุกคนในครอบครัวอั๊ยยย่ะ ซึ่ง 1 ในนั้น มีชื่อผมอยู่ด้วย ประทับใจมากๆครับ
ยังอดสงสัยไม่ได้เลยว่า ป๋าตู๋ จำจว.ที่สมาชิกอั๊ยยย่ะอยู่ได้งัย ยอมรับว่าเลยครับ ว่าป๋าตู๋สุดยอดมาก
บรรจงกระแทก  like ที่ 98 เบาๆให้ป๋าตู๋ จากใจเลยนะครับ heart heart

ตอนแรกว่าจะจบแล้นะ เอาอีกซะหน่อยละกัน ว่ากันถึงเรื่อเจ้า...หางปา...ซะก่อน
ที่ไปที่มาของเจ้า...หางปา...ที่ว่านี้ก็คือ ผมมีการนำเสนอมายัง MOD ผ่านหน้ากระทู้...พูดคุยทั่วไป...

โดยในเนื้อหาภาพรวมในสิ่งที่กล่าวใว้คือ อยากหาอะไรที่มาสื่อในการทักทายและใช้ในเชิงสัณญลักษณ์
แต่ด้วยควมเป็นประชาธิปไตย  เห็นด้วยเพราะอะไร และไม่เห็นด้วยเพราะอะไร มาคุยกันในกระทู้

จนยังไมมีบทสรุปในขณะนั้น เรื่องราวจึงเงียบหายไปตามกาลเวลา โดย MOD ได้ทิ้งท้ายใว้ว่า
สมช ที่จะทำมาห้อยกันเอง ก็ทำกันไปได้ก่อน

เวลาที่ผ่านมาทำไห้ผมลืมไปเลยกับเรื่องราวเหล่านี้ จนมาช่วงเปิดกระทู้ หัวใจว้าวุ่น
ใด้มีการโพสเกริ่นไว้ว่าใครที่สนใจไม้ป่าเดียวกัน ให้ลวชื่อใว้เพื่อรวมจำนวนในการทำเผื่อราคาจะถูกกว่าซื้อทีละอัน

จนเมื่อมีการลงชื่อจัดงานมิตติ้งที่หนองคาย โดยท่านป๋า 1 จึงมีควมคิดออกมาเป็นรูปธรรม นามธรรมว่า
เราเอางานนี้เป็นแรงกระตุ้นใจเราเองให้ทำออกมาเป็นรูปเป็นร่างซะที ก็เลยมานำเสนอป๋าปุ่นว่าแนวคิดแบบนี้ดีมั้ย

คำตอบออกมาว่าดี เห็นด้วย โดยป๋าปุ่นจะรับเรื่องราวของงานสกรีนทั้งหมด
กลับมาคิดใด้ 2 วันกลับไปบอกป๋าปุ่นว่า ผมทำเองทั้งหมดดีกว่าเพราะควมเกรงใจ เอางานของเรา ไปไห้แกรับผิดชอบ

จากนั้นก็เริ่มเปิดการลงชื่อที่บ้านโชว์ออฟ ดดยหาวัตถุดิบว่าจะใช้ผ้าสะท้อนแสง แต่ไปๆ มาๆ ไปเจอแถบสะท้อนแสงที่จตุจักร
จึงซื้อมา 2 ชิ้นในการทำต้นแบบ ทำโดยใช้สติกเกอร์ หลังจากทำเสร็จ แวะไปไห้ป๋านายไป 1 อันและตัวอย่างแบบผ้าอีก 2 อัน

จนวัน 1 มาลงตัวที่แถบสะท้อนแสง แต่จะใสกรีนดีกั่วสติกเกอร์เพื่อควมทนทานในการใช้งานนานๆ
จุดประสงค์ที่แจ้งใว้แล้วว่า ทำแจกเป็นของที่ระลึกกับสมาชิกที่ไปร่วมงานที่หนองคาย

และจำหน่ายในเวลาที่จำกัดตามรายละเอียดที่แจ้ง

และในที่สุดวันนี้ 4 กย 55 ทำออกมาเป็นแม่แบบแล้ว ดีใจครับที่สิ่งที่เราคิด ออกมาเป็นตัว เป็นตนมาใด้

ขอขอบคุณ MOD ที่ให้คำแนะนำในการตั้งชื่อว่า...หางปา...
และแนะแนวทางที่ควรจะได้มาสำหรับสมชิกที่ไม่ใด้ไปงานมิตติ้ง

หลังวันศุกค์ที่ 8 กย 55 นี้คงจะเริ่มส่งถึงมือเพื่อนๆทุกท่านที่..นิยมไม้ป่าเดียวกัน ครับ

ผมเข้ามาอ่านทุกวัน อ่านไปก็มีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ :) hi   สนุกดีครับพี่ตู๋เสียงหล่อ เจอกันที่หนองคาย จัดอัสนี-วสันต์ ซักเพลงนะพี่ตู๋เสียงหล่อ :D :D eie eie สาธุ heart like

ด้วยฟามเคารพท่านประทาน ผมขอให้สิทธิ์พาดคอ ท่านสมช.ลืมไปอีกอย่าง กัปตันธีระ  smile.. ซึ่งเคยมีสมาชิกถามขออนุญาตเอ่ยนาม ป๋าดิษฐ์ ว่ามันมาได้อย่างไร ซึ่งกระผม้องก็พยายามค้นที่มาที่ไป แต่ก็ยังหาไม่เจอ 5555. เจอเมื่อไรจะส่งไปกองพิสูจน์ของคุณหมอพรทิพย์ ชันสูตรทางวิทยาศาสตร์ ป๋าตู๋พอจำได้ไหม บังเอิญผมความจำสั้น แต่รักฉันนั้นยาววว :D

 สาธุ
        ต้องขออภัยครับสมาชิก....และผู้ติดตามทุกท่าน...... จริงๆแล้ว มิได้อยากออกมาเขียนอะไรเลย...กลัวท่านผู้ชมจะหาว่ามาช่วยกระตุ้นเรตติ้ง.....
แล้วด้วยความสัตย์จริง...ผมเองก็ได้อ่านตั้งแต่ต้น จนจบภาค 1 แล้ว....รู้สึกว่า....ผู้ชายคนนี้ ยังมีดีๆอีกเยอะ....เขามิได้ตลกไปวันๆ ตามชื่อที่ได้ คือ  ตู๋ เชิญยิ้ม
แต่ผู้ชายคนนี้เป็นยิ่งกว่า...ความพยายาม แม้จะไม่ค่อยสะดวก ในการมอง ไม่สะดวกในการพิมพ์  นั่งนึกในใจ ให้สมญานาม ตู๋ นิ้วชี้  คำนี้จะตรงกับที่ผู้ชายคนนี้บอกสถานะของตนเองตั้งแต่แรกแล้ว ..แต่เขาคนนี้ ก็สามารถที่จะถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆในสิ่งที่ได้พบปะ  พบเจอ ให้พี่ๆน้องๆ  ได้สนุกสนาน เฮฮา น้ำตาซึม  และคอยติดตามอ่าน...
        สิ่งที่เขาทำ เขาคิด และเพื่อแผ่ให้กับครอบครัว และพี่น้องในคลับ..... คิดว่า สุดยอดดดดดดดดดด ครับ ในฐานะที่ผมเป็น 1 ในสมาชิก Pajerosport-Thailand จำนวน สองพันกว่าคันแล้ว  และเป็น 1 ในครอบครัวอั๊ยยย่ะ ที่เกิดก่อน คืออั๊ยยย่ะ 51.... ป๋าตู๋ อั๊ยยย่ะ 52 เราก็เหมือนพี่น้องคลานตามกันมา....คาดว่า ชายคนนี้ คงสื่อความหมายให้ทุกท่านได้คิดเรื่อง การอยู่ด้วยกันอย่างสันติ มีน้ำใจให้กัน  สนุกสนานเฮฮา  ร่วมคิด ร่วมทำ ในสิ่งดีดี................
                                          
                      แล้วแบบนี้  ท่านจะไม่ปรบมือให้กับผู้ชายที่ชื่อ  pajerosportman  Pa Tu (ตู๋) หรือครับ good

ผมขอขอบพระคุณทุกๆท่านที่ คอมเม้นผม เสมือนผมคือ 1 ในบ้าน AF อาแคนดามี่แฟนตาเซีย
การสื่อควมหมายของผมผ่านทางตัวอักษร ที่มีควมสุข หรือรอยยิ้มที่ท่าน สมช กล่าวมาหลายๆท่าน

เสมือนเป็นกระจกที่ดีเลิศที่สา มา รถ สะท้อนชะโงก กะโหลกดูเงา ของผมใด้เป็นอย่างดี
การโพสข้อควมแต่ละตรั้งที่ออกไป เสมือนเอาตัวตน ที่แท้จริงปรากฎออกมาด้วย

ผมเป็นคนชอบสร้างรอยยิ้มให้ผู้อื่น มันคือควมสุขส่วนหนึ่งที่ติดมาตั้งแต่รู้เรื่องราวของโลก

การสื่อสารทางตัวหนังสือสา มา รถ แปลเป็นอื่นใด้ทันทีที่ เราพิมพ์ออกไป
จะดีหรือร้ายอยู่ที่เจตนาในสามัญสำนึกของเราก่อน ผลลัพธ์และควมหมายจะออกมาให้เห็นเอง

ดีใจครับที่พื้นที่นี้เป็นส่วน 1 ในการที่ทำไห้มีรอยยิ้ม ในผู้คนที่อ่านชื่นชอบและชื่นชม
จะว่าไปแล้วสิ่งนั้นก็ไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการเป็นคำตอบ

คำตอบที่แท้จริงก็คือเราทำอะไรลงไปด้วยควมสุข  แล้วควมสุขของเรานั้น สา มา รถ ที่จะทำไห้คนอื่นสุขตามเราได้
มันสุขมาก เหนือสิ่งอื่นใดคับ


ขอบคุณป๋าทุกๆท่านคับที่เข้ามาทักทายกัน...ในบ้านที่มีรอยยิ้มหลังนี้

ป๋าไม่ได้น่ารักเฉพาะเเค่คำพูด หรือตัวหนังสือที่พิมพ์ออกมาหรอกครับ
อัธยาศัย ความเป็นมิตรที่จริงใจ ในตัวป๋า ล้วนเป็นส่วนหนึ่งที่ทุกๆคนสัมผัสได้
จนก่อให้เกิดมิตรภาพเเละบรรยากาศอันอบอุ่นงอกเงยในบ้านหลังนี้เฉกเช่นปัจจุบัน

อยากให้เขียนต่อไปครับ หดหู่กันมาเยอะเเล้ว ....​
อยากให้มีอะไรดีๆเกิดขึ้น เพื่อเป็นความสุขเเก่เพื่อนสมาชิกบ้างครับ

ขอบคุณป๋าตู๋ มา ณ ที่นี้ด้วยครับ
ป่าน

ปล. เเก้ไขการพิมพ์อักษรผิดจ้า

ป๋าป่า เป็นเพื่อนสมาชิกที่เราใด้เจอกันที่ 0 โดยบังเอิญ
ถือว่าเป็นครั้งแรกที่เจอสมาชิกในคลับก็ว่าใด้
ป๋าป่านก็เหมือนกันนะ ผมใม่ใด้มายกยอตอบนะ ใด้คุย ใด้ทักทายกันแล้ว คำว่า...ถูกชะตา...ก็ปรากฎได้ในทันใด

หลังจากที่เราใด้เคยเจอกัน มิตภาพก็สานต่อมาเรื่อย เพราะช่วงนั้นผมมือไหม่ ยังจำใด้เลยว่าผมหาที่ทำตูดแบบวิ่งถามตามบ้านวุ่นเลย
ยังจำใด้เลยว่า....ช่วยชี้เป้าให้แกหน่อย แกวิ่งถามวุ่นเลย...ทำนองนั้น
ช่วงที่ป๋าป่านหายไปพักไหญ่ ผมนึกถึงเสมอว่า ป๋าป่านหายไปไหนคิดไปต่างๆนาด้วยควมสัจจริง


พีเอ็ม ไปหาไปถามใถ่ก็ไม่มีคำตอบกลับมา
จนมารู้ทีหลังในวันที่ป๋าป่านกลับมาเล่น ว่าติดงานต่างประเทศ เฮ้อ โล่งอก
ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงกันเสมอนะคับป๋าป่านที่น่ารัก

หวัดดีคะป๋าตู๋ เปิ้ลคงไม่ต้องเข้ามาบรรยายถึงไมตรีที่เรามีต่อกัน  eie eie ถ้าเหลาก็คงจะยาว
เปิ้ลคิดว่าป๋าหลายท่านๆ ก็คงรับรู้ได้เช่นกัน ว่าชายผู้นี้ มีดีตรงไหน อย่างไร
ไม่เคยเจอตัวเป็นๆ ได้แต่แซวกันเล่นแบบพี่ แบบน้อง ทุกครั้งที่เห็นข้อความของป๋าตู๋ ตามกระทู้ต่างๆเปิ้ลต้องฮาตามทุกครั้งเลย
เหมือนครั้งนี้เปิ้ลก็เพิ่งจะรู้ ว่าป๋ามีตัวช่วยทำให้ใหญ่ได้  (แว่นขยาย)
                                               
                                              ขอบอกว่านายแน่มาก กัปตันธีระ...... good good

และแล่ว เอ๊ย แล้ว ... พี่น้องที่พลัดกรากจากกันมา เมื่อตอนน้ำมาถล่มกรุงฯ ก็ได้กลับมาเจอกันอีกครั้งนึง  yeh yeh

(http://image.ohozaa.com/i/58f/ro0dqp.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/wjhuOJ4dVNz8rhs1)


สิ่งนี้ ครับ กรงนกหัวจุก   น้ำใจ จากผู้ชาย หัวใจ สีชมพู ของผมครับ   สาธุ สาธุ สาธุ bigheart 3heart bigheart

มาซุ่มโป่ง. อย่าได้แปลเจตนาเป็นอื่น  smile.. smile..

สุดยอดป๋าตู๋ ผมตามป๋าเขียนตั้งแต่ต้นเลย แต่มาในนามบุคคลทั่วไป
พาดพิงผมด้วย แต่ก็ตามนั้นเลย.......ยอมรับ
ส่วนค่าตอบแทนสำหรับผม จัด + ไปให้นะครับ เลขสวยมาก 99

เรารักกันทุกวันไม่รู้จะพูดอะไร เลยซุ่มโป่งอย่างเดียว 555

ผมก็ซุ่มโป่งอีกคนครับ :D :D

สงสัย นิ้ว บวม อะ กัปตันเรา  5555

จากมินิซีรี่ที่เล่าเรื่องราวผ่านเป็นตัวอักษร มีเพื่อนๆหลายท่านอารมณ์ค้างจากการที่ จบใวจัง
จบแล้วเหรอ........ในเมื่อทุกๆท่านไม่อยากไห้จบ และอยากไห้เป็นมหากาพป์เหมือน แฮรีคอพเต้อร์

เอ้ย..แฮร์รีชอ๊ปเปอร์........เอ้ย แฮร์รี่พ๊อดเตอร์..................ถูกแล้ววววววววววววววววว
ผมก็จะยินดีหาเรื่องในประสพการณ์มาเล่าต่อให้ฟังอีก ส่วนจะเป็นเรื่องอะไรนั้นเรามาว่ากันเลย

จากเรื่องราวที่ไปที่มาของ...กานกดดีด แทนการพิมพ์ดีด อย่างที่ป๋าชิกล่าวใว้ เป็นเรื่องราวในอดีตที่ก่อกำเหนิดขึ้น
เมื่อครั้งยังเป็นวัยรุ่น หนุ่มสาว   ตั้งแต่วัยเรียนสมัยตอนอยู่ สวนสุนันทา ผมเป็นนิสิตที่นั่นในระดับปริณญาตรี

ควมเสเพลเกิน 150 มาเริ่มต้นที่นี่ จุดสตาด์ของค้างคาวยามราตรี ตั้แต่เริ่มเรียนที่นี่มา มีเพื่อนชาย หญิง เกย์ ตุ๊ด ทอม
มากมาย ทั้งที่เรียนห้องเดียวกันและต่างชั้นเรียน เป็นคนที่มีเพื่อนมาก ...ทั้งเพื่อนกิน และเพื่อนตาย..

ทุกๆวันหลังจากเลิกเรียนสถานที่ๆผมจะต้องไปสถิตอยู่ก็คือ...บลูยีนจ์ ซอยรางน้ำ   เป็นที่เผาหัวทุกครั้งก่อนที่ผมจะไปที่ไหนต่อในทุกค่ำคืน
กิจกรรมที่นิยมสำหรับผมก็คือ กินเบียร์ แทงบิลเลียด และนั่งฟังเร็กเก้ชื่อไม่ดังในสมัยนั้นคือ...ทีโบน

ทกิจกรรมทุกอย่างอยู่ในร้านทั้งหมอ ตั้งแต่ 2 ทุ่ม เพื่อนๆผมไปหาที่ไหนไม่เจอ ถ้าไปที่นี่เจอผมแน่นอน เพราะไม่เคยหยุดแม้เป็นวันหยุดราชการ
สถานที่นี้เรียกว่า ผมรูดบัตรเครดิตไม่ผ่านก็จ่ายวันหลังใด้

คนที่มาร่วมวงเฮฮาเพิ่มเติมในแต่ละคืนก็คือ เพื่อนสนิด ทั้งชายและหณิง และเพื่อนที่มารู้จักกันในร้าน
 จนบางคนคิดว่าผมเป็นเจ้าของร้านเพระทักทายกันตั้งแต่รับรถ จนถึง ในห้องน้ำ

ถ้ามีคนถามว่าเอาเงินที่ไหนมากิน มาเที่ยว...คำตอบอยู่ที่บัตรเครดิตทั้ง 3 ใบที่แม่ให้มา

ในแต่ละคืนใช้เงินในการเที่ยว 2000++ทุกคืน...ในเมื่อเผาหัวเรียบร้อยก็ใด้เวลา 1100 น
 ค้างคาวเริ่มกระฉับกระเฉงขึ้นหลังจากเผาหัวด้วยเบียร์ไปครบ 3 ขวด...

เด็กรถ เอารถมาประเคนถึงที่พร้อมยื่นใบแดงเป็นน้ำใจให้คนคุ้นเคย...สถานที่ต่อไปที่ค้างคาวหนุ่มสาวจะร่อนลงเป็นที่ๆ 2 ในค่ำคืนนี้คือ รัชดา


พักซักครู่ จู้ฮุ๊กกรู

heart

โดยส่วนใหญ่แล้ว...บอกกันดีดีไม่ค่อยจะหยุดครับ... สาธุ

 5555 5555 5555 5555
เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย

ท่าน โหมด แวะมาทีใร แว๊ปปปปป  ตกใจทุกทีเลย นึกว่าใด้ใบเหลืองซะแล้เรา eie

อิอิ จากใจ MOD เลยนะเนี่ย  smile..

:D :D

สำหรับเรื่องนี้ Mod ท่านไม่แจกไบเหลืองหรอกครับ ต้องแจกไปกระท่อมเพื่อจะได้ขยันกดดีดกว่าเดิมครับ

ผมว่าป๋าตู๋ติดมาหนึ่งใบซะอีก  eie

มาต่อกันว่าคืนนี้ผมร่อนไปรัชดาจะเลือกไปลงที่ไหนดี......เลือกลงที่ แคทวอคร์....
เดินเข้ามากัน เหมือนกับทุกๆคืนที่คุ้นเคย อยู่ที่ว่าวันนี้จะมากับเพื่อนหญิง 2 หรือ 3 คน

ชีวาสดังมากพร้อมกับโฆษณาเพลงของริช๊าดมารค์...ไลท์เฮียเลดติ้ง   เพลงประจำผับทุกผับก็ว่าใด้
จะกิรเหล้าต้องเยกว่า...เปิดขวด...พร้อมมิกเซ้อร์ และ สแน็ก 1 ที่

หลังจาก เผาหัว มาแล้ว ด้วยเบียร์ 3 ขวด เลือมีแอลกอฮอล์ผสมแล้ว สนุกสนานใด้ทันทีโดยไม่ต้องรอช๊าดไฟ
เพลงมาไม่ว่าจะเร็วหรือช้า อารมณ์ มันไปได้เองโดยไม่ต้องเล่นยา...เพราะสมัยที่ผมเที่ยว ไม่มีใครนิยมเสพยา

เพราะช่วงนั้นมี เฮโลอีน ยาใอ๊ส โคเคน วัยรุ่นยังไม่นิยมตามกระแสเหมือนกับทุกวันนี้
มีแต่เรื่องเที่ยว เรื่องเพื่อนหญิงเป็นหลัก.........ผมไม่สูบบุหรี่ และถ้าสูบก็ไม่ติด

แต่ละคืนมีควมสุขกับการใด้ฟังเพลง ใด้สนุก ในบรรยากาส...มาคุ...แทบทุกคืน
วันไหนไม่ใด้เที่ยว นอนไม่หลับ  ใน 1 ปี 365 วันจำวันที่ไม่ใด้เที่ยวใด้เพราะจะหยุดเพียงไม่กี่วัน

ทุกๆครั้งในแต่ละคืน ผับไม่ปิด ไม่กลับบ้าน(คนอื่น) กว่าจะออกมาจริงๆ ตี 4 แทบทุกคืน
กลับถึงบ้านที่ไรเห็นพระบิณฑบาททุกที......ถ้าคืนไหนมีที่ต่อที่ 3 ก็จะออกจากที่ๆ 2 เร็วกว่าเดิม

ในวันต่อมาการใช้วิตก็ซ้ำๆแบบนี้เหมือนกันหมด อยู่ที่ว่าจะไปร้านไหนแค่นั้นเอง
ยุคนั้น ทั้งรัชดา ทองหล่อ แทบทุกผับที่มีชื่อเสียงในหมู่ค้างคาว ไปเยือนมาหมดแล้ว

ช่วงนั้ยังใม่เจอลูกพี่เหลิม มาเที่ยว ไม่ง้านควใด้รู้จักกันบ้างแหละ ดีนะที่ดาบยิ้มรู้จักกันในรุ่นหลัง

นี่แหละคับ เบสิคแรกๆ ที่ก่อกำเหนิดโรคร้ายในตัวผมก่อนที่จะต้อง...กดคีย์นิ้วเดียว..มีอีกนะคับไม่ใด้จบเพียงแค่นี้

แต่ถ้าอยากไห้ผมจบก็บอกกันดีๆก็ได้... :D

ผมเป็นอีกคนหนึ่งที่ติดตามผลงานป๋าตู๋ มานาน ตั้งแต่สมัยฉีดตัวอีโมเข้าเส้น... :D
และได้เริ่มเข้ามาเล่น ทักทายป๋าตู๋ตอนที่ป๋า แจกของ เล่นต่อเพลงวัยรุ่น (ขจรศักดิ์)  eie
ประทับใจป๋าตู๋มากครับ เจอกันที่หนองคายครับป๋า.... smile..

เรื่องดีมีสาระและแง่คิด ... ป๋าตู๋ผมสุดยอดจริงๆ เอาอีก เอาอีก  good good good

งานเข้าอีกแว้ว กะวาทะเด็ด แต่ถ้าอยากให้ผมจบก็บอกกันดีๆก็ได้... :D   5555

ช่วงจังหวะชีวิตตอนนั้น หน้าที่หลักผมคือ เรียนหนังสือ...เปิด บมจ.ใตตั้น เพลส....ฟังแล้วดูดีมั้ยคับ กับคำว่าเปิด บริษัท
เปิดกัยเพื่อน 4 หุ้น เป็นบริษัท ออกแบบอาคาร ที่พักอาศัย ตกแต่งภายใน ออกแบบสวน ออกแบบงานแสดงสินค้า

ร่วมกับ บมจ.พ้อยต์เบรค  ของโด่ง อัตชัย......และฟีแล้นด์ให้กับ บมจ อื่นๆ ด้วยที่ว่า เพื่อนผมเป็นผู้กินตับ  เอ้ย...ผู้กำกับ
หนังและละคร จึงสา มา รถ ดึงงานส่วน 1 มาจากดารา ใด้...ว่ากันง่ายๆ ดาราหางานมากิน เปอร์เซ็น เพียงอย่างเดียว

รุ่งเรืองด้วยควมที่ทุกคนไฟแรง หามาใด้เท่าไหร่ ผมคนเดียวที่ลง ผับ กับเพื่อนหญิงหมด
ส่วนหุ้นส่วนผมที่เป็นเพื่อนกัน..ไม่มีเหมือนผมแม้แต่เสี้ยวเดียว...มีอย่างเดียวคือ เตือน เตือน เตือน เตือนสติกันบ่อยครั้ง

คนอย่างผม มีเหรอจะฟัง  คุณแม่ คุณยาย ยังเอาผมไม่อยู่เลย...ถามว่าจะกลับบ้านตัวเองวันไหน
ตอบใด้ก็คือ..วันที่เงินหมอตูด บัตรเครดิตรูดไม่ผ่านทั้ง 3 ใบ

เขียนจดหมายสอดไปที่ใต้ประตูห้องนอนคุณแม่..เช้าวันรุ่งขึ้น มันนี่ คือเงิน วางใว้ที่ทีวี ตอนไหนไม่รู้หลับอย่างเดียว
ทุกๆครั้งที่ผมแอบกลับมาบ้าน เข้าห้องนอนต้องเจด...จดหมายรัก...ของคุณยายทุกครั้ง

ไม่ว่าจะแอบกลับมาดึกขนาดไหน คุณยายจะเปิดไฟห้องนอนรอไห้หลานรักเข้าพบทุกครั้ง
การเข้าพบคุณยายผม คือการถามเรื่องราวของผมว่า..ไปไหนทุกคืน ไปไหนกับใคร ทำไมไม่กลับบ้าน

ผมนั่งฟังทุกครั้งจนชิน..เข้าหูซ้าย ทะลุหูหมาอย่างผมทันที  แล้เช้ามาผมก็เหมือนเดิม


เดี๋ยวมานะ

สุดยอดครับป๋า..ซึ้งใจ  มาตามรออ่านนะครับผม  like

มาปูเสื่อรอ นะครับ ป๋าตู๋ นิน นิน นินจา  :D :D :D

 :D จอมยุทธป๋าตู๋ พลังดัชนีมูชี...หยอด likeไปเบาหนึ่งดอก
(http://image.free.in.th/z/ig/kfpanda.jpg) (http://pic.free.in.th/id/2fcf64f63cd5dea0dc7fd368fd4e005a)

รอฟังรอฟัง ชอบๆ ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยม

สุดยอดประสบการณ์เลยครับป๋าตู๋
ผมขอฟังต่อครับ...
ผมให้ 3 ผ่านครับ เพราะมันเป็นศิลปะ  ;) ;)

จากการใช้ชีวิตในวัยคะนอง เหมือนลูกกรอกคะนองนา.....การใช้เงิน ที่ไม่ใด้หามาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง
เป็นการใช้ในรปแบบ...ล้างผลาน...กานหาวิธีที่ได้มาด้วยเงินสด คือเทคนิคการค้าขายที่ใด้ส่อแววพ่อค้ามาตั้งแต่เด็ก

อยากมีเงินสด..ไม่ต้องใช้วิธี..รถคุณช่วยใด้....แค่เอาบัตรเครดิตรไปซื่อ ทอง มา 1 บาท ตอนนั้น 4000 ต่อ 1 บาท
รูดปรื้ด รูดปรื้ด ใด้มาแล้วทอง 1 เส้น   มุ่งหน้าไปพร้อมเพื่อนที่ โรงรับจำนำทันที

นิ้วผมไม่เคยมีมลทิลเลยในโรงรับจำนำ...อาศัยนิ้วเพื่อนเป็นตัวประสานจากทอง เป็นเงิน
ถ้าเป็นบัตรเครดิต แค่ผมอยากได้เงินสด แล้วเอบัตรไปสอดที่ เอทีเอ็ม เออรัก เออเร่อ เพียงแค่นั้น

ผมใด้มาสดๆ 15000 ทุกๆ 15วัน.....ส่วนรายจ่าย 3 บัตรรวกน ไม่น้อกั่ว 65000+++ต่อเดือนแค่นี้พอจะสมกับที่ผมบอกไปว่า...ล้างผลาน...ได้หรือยัง

บัตรเครดิตรคือหัวใจของผมเลยก็ว่าใด้ ในเมื่อเราแปลงทรัพย์สินเป็นเงินมาใด้แล้ว
ว่ากันในตอนที่เติมน้ำมันรถ เพื่อไม่ให้...เงินสด...ที่เราไม่ใด้หามาด้วยน้ำพักน้ำแรงของเราแล้ว

ด้วยควมเสียดายเอาเงินสดไปผลานอย่างอื่นดีกั่ง...รูดบัตรในการเติมน้ำมัน
เวลาหิวข้าวก็มองหาร้านที่รับบัตรเครดิตร ไม่อยากจะสั่งมากินเต็มโต๊ะ

แต่ถ้าสั่งข้าวผัดมากิน แล้วจ่ายด้วยการรูดปรื๊ด เพียง 100++คงจะไม่ดีแน่ เพราะฉะนั้น ฟาดเคราะห์ไปมื้อละ 500++

นี่แหละคับความเสเพลที่เกิดขึ้นมาในขณะที่ผมมีสติ สัมปันยะครบ 150
แต่ด้วยควมเมามันในวัยและการคบหาทั้งเพื่อนหญิงและเพื่อนชาย

ทำไห้เป็นเหตุที่มองไม่เห็นกระโหลกตัวเอง ทั้งๆที่เพื่อนดีๆของเราก็เคยเตือน

ผมเลิกไช้บัตนเครดิตรทั้ง 3 ใบในวันที่คุณแม่มาขอว่า

...อายุ 25 แล้ว..... บวช..... ให้แม่ใด้มั๊ย..และขอบัตรเครดิตรที่แม่เคยให้ เวลาที่แมไปต่างประเทศ.... คืน....ใด้รึเปล่าว..

ขอตั้งสติแป๊บนึง....

ตอกบัตรว่าอ่านแล้ววววว  เชอะ

สุดยอดเลยป๋าตู๋ ....
เสียดาย ผมเกิดไม่ทันน่ะสิ เลยนึกภาพไม่ออก
ว่างๆ ป๋าต้องพาน้องทัวร์เเล้วล่ะครับ 555

ที่ป๋าเล่าต่อเนี่ย .... เเสดงว่าป๋าจะยังไม่จบใช่มั้ย 555
อ่ะ ล้อเล่น ขำๆ น๊าาาาาาาาาาาา
ดีเเล้วล่ะครับ เเฟนๆ เหนียวเเน่น
ผมเข้ามาทีไรเห็น thekop07 เช็กอินค้างอยู่มู้นี้ตลอดเลย อิอิ

ติดตามอ่าน อ่านพ็อกเก็ตบุ๊คออนไลน์ฉบับป๋าตู๋
เหมือนรอหนังสือการ์ตูนรายปักษ์ .. The Zero / The Talent (เกิดทันมั๊ย) ฮ่าๆ

ที่ขอตั้งสติก่อน เพราะว่าทุกครั้งที่ผมเล่า ประเนนี้ไห้ใครใด้ฟังไม่ว่าจะเพื่อน

 หรือลูกชาย และแม้ขณะที่ผมพิมพ์อยู่นี้....น้ำตาจะไหลออกมาเองโดยไม่ต้องเสแส้รง
จากที่คุณแม่ผมขอเรื่อง ทั้ง2 เรื่องคือ...บวช และ คืนบัตรเครดิตร.....ก่อนไปอยู่ต่างประเทศแบบยาวๆ

ผมตัดใจและตัดสินใจทันทีว่า...จะเลิกทุกสิ่ง ทุกอย่างที่เห็นผิดเป็นชอย อย่างไม่ลังเล
ชิวิตที่มีแต่เที่ยว หญิง เที่ยว หญิง  ซ้ำซากมาหลายปีก็เริ่มจางหายไปบางส่วน.....

แต่ก็ไม่หานสนิทเลยซะทีเดียว แต่ไม่หลงละเลิงมากเหมือนที่เคย
กลับมาย้อนคิดในเวลาที่ตัวเองมีสติว่า...วันนั้นถ้าเราไม่ล้างผลานเงินทองขนาดนี้

แต่ละเดือนเรามีเงินเดือนละเกือบ สองแสน...แต่ทั้งหมดคือเงินที่เรา...ล้างผลานคุณแม่เราทั้งสิ้น.....
ทุกคนเห็นว่า ดีแล้วที่ยังคิดใด้ จะช้าหรือจะเร็วขอให้คิดได้ด้วยตัวเอง

ผมเล่าเรื่อราวทั้งหมดนี้ให้...ลูกชายวัย 10 ขวบ...ฟังทั้งหมดว่า พ่อเคยทำตัวแบบนี้กับคุณย่า คุณทวด มาแสนสาหัส
ให้ฟังที่พ่อเล่าเป็นตัวอย่างว่า...พ่อรู้ทั้งรู้ ว่าสิ่งที่ทำมันไม่ดี แต่ก็ยังทำ

ทุกวันนี้ผมไม่มีคุณยายคอยเตือนผมเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว  ตั้งแต่ผมหลุดจากวงโคจนนั้นมา

ผมยังไม่ใด้ตอบแทนพระคุณท่านเลย..ไม่ว่าผมจะอายุเท่าไหร่ คุณยายจะเห็นหลานเทวดาคนนี้เป็นเด็กอยู่เสมอ
ห้ามใว้ผมยาว ห้ามติดผู้หญิง ห้ามไปค้างที่อื่น ห้ามกลับดึก....ทุกอย่างที่คุณยายขอ ผมไม่ทำตามเลยซักอย่างเยว

ตอนนี้เห็นคนเดินจูงมือคนแก่    พาคนแก่ข้ามถนน    พาคนแก่ไปเที่ยว    ทำไห้คนแมรอยยิ้ม...น้ำตาซึมทุกครั้ง
ทุกวันนี้ก็คิดอยู่ว่า ถ้าเราซื้อ H1 แล้วมีเก้าอี้ ยกคุณยายขึ้นรถ ไปหาหมอ ไปเที่ยวสวนที่อยุทธยาก็ดีนะ

คงใด้แต่คิดเพียงอย่างเดียว เพราะเวลานี้มันไม่มีภาพนั้นอีกแล้วในชีวิตของหลานเทวดาคนนี้

:'( :'( :'(

หนังสืออะไรอ่ะป๋าเเจ๊ค ไม่รู้จักง่ะครับ
เด็กๆ ไม่ค่อยอ่านการ์ตูนเท่าไหร่ เน้นอ่านนิตยสารเเบบเป็นเรื่องเล่า ...จากทางบ้าน อ่ะครับป๋า 555

โอ้ว มีหักมุมด้วยอ่ะ ป๋าตู๋มีดราม่า แต่ผมชอบครับ ชอบมากด้วย  :'(  crying

ป๋าๆทุกท่าน ฟังให้จบก่อน แล้วใครที่ถูกกระทบ พาดคอ ค่อยมาใช้สิทธิ์พาดคอนะครับ
(อย่าแปรเจตนาผมเป็นอื่น)

eie แถมให้ป๋ากุ้งนิดอะ แต่ถ้าอยากไห้ผมจบก็บอกกันดีๆก็ได้... :D  5555 ยืมเขามาเหลาอะ smile..

จากสิ่งที่เล่ามาเป็นเพียงองค์ประกอบเริ่ต้นในสาเหตุที่มาของ...กดคีย์นิ้วเดียว...เท่านั้น
เรื่อราวต่อเนื่องจากที่ได้ สึก ออกมาจากการบวชเรียน  ก็ได้มีโอกาส
ไปทำงานเป็นเรื่องเป็นราวกับเขาสักที....ที่โรงแรมแกรนใชน่าปริ้นสเซส เยวราช

ใจไม่เคยชอบที่จะทำงานกับคนอื่นเลย เพราะเป็นคนไม่ชอบประจบ สอพลอย.....แต่ที่มาทำเพราะ
GM เป็นลูกศิตย์ของคุณน้าผม...คุณน้าผมใด้เข้าไปดูแลในส่วน ผจก FITNEES CENTER

ใด้โอกาสที่จะให้ผมทำงาน โดยให้ผมมาในฐานะ ผช ผจก..มาด้วยควมไม่เต็มใจ
เป็นงานที่สบาย แต่น่าเบื่อ ซ้ำไปซ้ำมาในแต่ละวันเหมือน เวลาคิดเงินที่ เซเว้น

รับซาลาเปา ขนมจีบเพิ่มมั้ยค้า...............ทำใด้ไปเกิน 8 เดือน โรงแรมจะแกรนโอเพนนิ่งอยู่แล้ว
พนักงานยกกระเป๋ายังไม่ครบ ใด้โอกาสทันทีที่จะหลุดจากการทำงานแบบเดิมๆ

เลยทำเรื่องขอย้ายแผนกจาก ผช ผจก มาอยู่ตำแหน่ง BELL BOY....เรียกแบบภาษาไทยก็คือแผนกยกกระเป๋า
แค่เห็บชุดก็ไม่ต้องพูดถึง อยู่ในโรงแรมไม่เท่าไหร่
 ออกไปเรียกแท๊กซี่ นี่ซิใจมันร้าวรอนเลยจริงๆ รถแถวนั้นติดจะตาย ไครไม่มองผมให้มันรู้ไป

ผมเริ่มทำงานตั้งแต่เงินเดือน 3520 บาท แต่ติ๊บหาร 10 คนแล้วใด้อาทิตย์...(ย้ำ)ละ 4000++

 เซอร์วิท อีก 2000++ เงินดอล์ที่แลกทุกสิ้นเดือนอีก 4000++
แรงจุดประกายในการกินเหล้ามาอีกแล้วครับพี่น้อง งานที่ผมทำมี 3 กะเช้า บ่าย ดึก

เข้าเช้าเลิก 3.30 น หาที่กินเหล้าทันทีกับเพื่อนๆในแผนกเดียวกัน

ถ้าเข้าบ่ายเลิก 11.00 ห้าทุ่ม เพลานี้บรรยากาศเหมาะยิ่งนัก

ถ้าเข้าดึก 1030 สี่ทุ่มครึ่ง เลิก 0700 เช้า ไปเปิดร้านประเดิมหลัง โรงแรมทันที

สันญายเดิมๆมาหาอีกแล้ว...กินมันเหมือนเดิม แทบทุกวัน บางคืนกินที่ร้านข้าง
ริมถนนถึงยันที่ผมกินมีคนมายืนรอรถเมล์ คนกวาดถนนกวาดมาถึงโต๊ะที่ผมกินแล้วต้ม

มีโต๊ะผมเหลือโต๊ะเดียวในยามมีแดดออกริมฟุตปาดป้ายรถเมล์ ส่วนเจ้าของรถเข็นขนของกลับบ้านไปนอนแล้ว

กินแบบไม่ต้องคิดว่าเงินจะหมดๆเมื่อไหร่ โทรไปที่โรงแรมขอเบิกติ๊บล่วงหน้ามาซัดกันต่อ
นี่แหละครับที่ เหล้า ทำไห้ผมมีอาการผิดปกติทางร่างกายแบบไม่รู้ตัว

ว่ามีสัณญานมัจจุรารชมาเตือนเราแล้ว

 

.

คุ่้นๆนะ...เหมือนมาก... smile..

ขอเพลงประกอบด้วยครับ...ป๋าตู่

เป็นประสบการที่ดี  ที่ป๋าตู๋  เล่าสู่กันฟังมาในเอเอ็มพีเอ็ม   ที่ป๋าตู๋  บอกเพื่อเตือนสติผม
ซึ่งผมจำได้ดีครับ  และผมก็นำไปปฏิบัติ ผมเลยไม่กินเหล้า เลยหันไปดื่มเบียร์แทน  ครับ 555  smile.. smile.. smile..

มาซุ่มโป่งครับ  ...5555

(จริง ๆ ไม่เกี่ยวครับผมแพ้แอลกอฮอร์ที่มาจากกาารกลั่นครับ  กินแล้วผื่นขึ้น  เลยหันไปทางของดองครับ)

ขอเสียมารยาทจัดแทนคู่หู http://youtu.be/hPAAQhEpbJY

การทำงานที่โรงแรม ใด้ประสพการณ์มามากมาย ทั้งในแงดีและเลว ได้เจดในสิ่งที่ไม่เคยเจอ
ใด้เจอลู่ทางในการยักยอกทรัพย์สิน กานยักยอกเงินรายใด้ ทั้งทางตรง และทางอ้อม

ผมก็มีโดกาสแต่ไม่เอา เพราะไม่อยากมีตราบาปในหัวใจสีชมพู
แต่สิ่งที่ใด้มาติดปลายนวมคือ...ค่าคอม...แผบกผมใด้ทั้งขึ้น ทั้งล่อง ไม่ต้องขอ เดี๋ยวเขามจัดไห้เอง

ทุกอย่างที่ผ่าน BELL BOY คือรายใด้ที่ใด้มาโดยสุจริตทั้งสิ้น

ยกตัวอย่างเช่น แขกเข้ามา โรงแรม เรามีหน้าที่หลักที่ถึงตัวแขกที่มาพักได้ง่ายที่สุดยันไปส่งห้องนอน

การคุยและทักทายกันจากล๊อบบี้ พาขึ้นลิฟ เดินกว่าจะถึงห้องพัก ต้องคุยกับแขกไห้มากืที่สุด
ในเวลาไม่ถึง 10 นาที เราเป็นคนที่แขกใว้ใจเราแล้ว  ครานี้แขกคิดอะไรไม่ออก ก็จะมาถามที่แผนกนี้ก่อนซะเป็นส่วนมาก

หารรถไห้หน่อย
แนะนำที่เที่ยว
ทำฟัน
ตัดสูทร
ซื้จิวเวอร์รี่ และอีกจิปาถะ อยู่ที่ว่าไครจะทำเพื่อส่วรวม หรือส่วนตัว แต่ตามกฎกติกา ส่วนรวมสถานเดียว

แม้กระทั่งแค่ค่า ทิป จากแขกก็ต้องลงบันทึก อยู่ที่ว่า แขกให้ 200 แต่มาลง 100 ก็ไม่มีใครรู้
ในงานโรงแรมการบริการมีเงินสะพัดมากแม้จะเป็นแผนก FB อาหารและเครื่องดื่ม

 เด็กเสริพแต่ละคนไม่น้อยหน้าแผนกผมเลย ตกเย็นมันก็เลยมีเงินเที่ยวเตร่แบบสบายๆ
สรุปใด้ว่ามาทำงานที่นี่ไม่มีเง็นเก็บ แต่มีเงินกินกันเหลือเฟือ น้องใหม่เข้ามา ลูกพี่พาไปเสียคนหมด

ผมทำที่นี่ใด้ 3 ปีเศษจนได้เป็นหัวหน้า คือกัปตัน แต่ไม่ใกปตันธีระ  แต่เป็นกัปตันแผนกยกกระเป๋า
มีเงินเดือน 18000++ ภายใน 3 ปีที่ทำมา และยังมีเงินพิเศษเหมือนเดิม แต่มกกว่าเดิมตามผลกำใรของโรงแรมก

จนมาถึงวันที่ผมอิ่มตัว กับการทำงานกับคนอื่น
 และ GM ที่ผมเคารพใด้ย้ายไปประจำที่อื่น เลยมีนายใหม่มาแทนจาก สิงค์โปร์


ด้วยที่การแสดงออกในการสื่อสารที่ผมไม่ชอบเอามากๆ
คือการดูถูกคนที่ตำแหน่งหน้าที่ ใครแผนกดีแต่งตัวใส่สูตรผูกไทด์ แสดงกริยาดั่งฟ้ากับดิน

จนในที่สุดผมทนไม่ใด้ด้วยเรื่องของการ...ใช้เท้า...ของแทนมือ  เกือบอดใจไม่อยู่ เลยขอลาออกด้วยเหตุผลนี้เลย

โรงแรมแกรนด์ไชน่า ปริ้นสเซส ในเครือดุสิตธานี  เมื่อ 12 13 ปีที่แล้ว

เจอ ผจก รีสอร์ทแล้ว  เดี๋ยว ป๋าตู๋  ช่วย มาแนะนำ หน่อยนะครับ  สาธุ bigheart

 heart

มันคืออันนี้หรือเปล่าครับป๋าต๋อง
http://www.youtube.com/watch?v=hPAAQhEpbJY

-ขอบคุณเลยป๋านาย ผมทั้งกด ทั้งคลุม ทั้งลาก ทั้งดัน มันก็ขึ้นแต่ No youtube สงสัยผมจะโดนแกรมมี่แบนอะ 5555

ใครที่เพิ่งเข้ามาอ่านหน้านี้ อย่าเข้าใจผิดว่าเป็นชีวประวัติของ บัวขาวป.กุ้งเผา นะคับ
นี่คืดที่ไปที่มาของ...โลโก้  ตู๋ไอเเดชกดนิ้วเดียว...รอจั๊กกรู้ eie

สมาชิกทุกท่านกรุณาอย่าเพิ่งสรุปนะครับ ควรรอให้ประเด็นมันจบก่อนนะครับ แล้วก็ค่อยออกมาตอบ
เดี๋ยวจะหาว่าท่านประธานไม่แข็ง. ด้วยความเคารพครับ

กด  like 37 ให้ป๋ากุ้งแบบไม่มีเหตุผล

ทั่นประธานโดนพาดพุงอีกแล้ว  smile..

อ๋อพาดพิงท่านประธานว่าประธานไม่แข็ง คือผมขอสารภาพหน้าเวปเลยนะครับผมไม่โทรนะครับเพราะใช้ไม่เป็น
ตอนผมพิมพ์นี่ผมเมานิดนึง ขอเลยขอโทษท่านประธานไว้นะโอกาสนี้
ด้วยความเคารพ

(http://upic.me/i/2l/1_resize.jpg) (http://upic.me/show/38883767)



โดนจนได้ เดี๋ยว มาแก้ ข้อกล่าวหา  ขอไปหาอ่านมุข มายิง ตัว อีโมหน่อย  ;) :D heart heart heart heart

เดี๋ยวผมหาซื้อเหล้าดองยา จำพวกโด่ไม่รู้ล้มไปฝากป๋านายนะครับ เผื่อฝากท่านประ....ด้วยครับ  :D :D :D

 heart

ซุ่มต่อ...  เหอะ เหอะ เหอะ เหอะ

สงสัยกระทู้นี้มาจาก เสิ่นเจิ้น ก็อปทุกอย่าง 55  5555 5555 5555

แอบ likeที่100ให้ป๋าตู่ดีฝ่า grimace

ขอเป็นเขยลาว  ดีกว่าครับป๋าเล็ก  ทุกวันนี้ต้องกินยาลด  ไม่อยากจะคุยทับป๋าปุ่นครับ *-* *-* 555 

กระทู้นี้...เบาสมองดีครับ...ไม่ต้องคิดมาก...ไม่ต้องหวาดระแวง...แต่อาจจะโดนฟ้องเรื่อง ลิขสิทธิ์ ได้นะครับ ป๋าตู่...
แต่ไม่เป็นไรครับ...เอาผมเป็นตัวประกันได้...

 like like like
ป๋าต้นตัดสินใจหรือยังครับ  :D

เรียน MOD. ที่เคารพกรุณาอย่าเพิ่งลบกระทู้นะครับ ให้จบก่อนแล้วค่อยแถลงความนะครับ

 good good heart heart

มาต่อกนเลยนะคับหลังจากที่ลออกจากงานยกกระเป๋า ผมก็เลยไปสานฝันตอที่สวนของคุณยาย
ที่จังหวัดอยุทธยา เป็นสวนมะม่วง บ่อเลี้ยงปลาดุก ผมอบอยู่แล้วเป้นพื้นฐานในเรื่อง ดอนกะดิน...กินกะทราย

สวนที่อยุทธยาผมถึงอยู่ได้ตั้งแต่ไม่มีไฟฟ้า ไมมีปะปา จะกินน้ำแข็ง 1 ก้อนต้องซื้อมา 2 ก้อน
เพราะเส้นทางที่ไปซื้อต้องขี่จักรยายบนคันนาไปประมาณ 1 กม แล้วจอดจักรยาน

แล้วลุยน้ำประมาณอก ข้ามถนนไปฝั่งตรงข้ามอีก 100 เมตร จะซื้อ 1 ต้องเป็น 2
เพราะว่ากว่าจะกลับถึงบ้านสวน ละลายไปครึ่งนึงพอดี มื้อไหนที่ทางบ้าน กทม

มาที่สวนก้จะซื้อน้ำแข็งมาฝาก 1 กั๊ก แล้วหมกแกลบใว้กันละลาย
รถขายกับข้าวเข้ามาขายอาทิยืละ 2 วัน ตุนไม่ใด้ไมมีไฟฟ้าเลยไม่มีตู้เย้น

ผมมาเริ่มทำการเพาะพันธุ์ปลาหางนกยูง ขายส่งให้พ่อค้าคนกลางนำไปส่งบริษัทแม่
ที่ทำการส่งออกไปขายที่ต่างประเทศ....พูดง่ายๆคือเป็นมือปืนรับจ้าง

ทำออกมาในรูปแบบ...ฟารม์เพาะพันธุ์....ในเนื้อที่ด้านหลังของสวนผลไม้ในเนื้อที่ 11 ไร่
เริ่มเพาะพันธุ์ปลาหางนกยูงต่างๆมากมายขายให้ กำนันทนาวุธ คนราชบุรีน่าจะรู้จัก ผมเพาะตั้งแต่ เริ่มกำเหนิด ITV

มาประมาณ 1 ปี ก็เริ่มหาช่องทางการค้าเองบ้างว่า

ทำไมชาวนาปลูกข้าวแล้วไม่มีโรงสีเองกันบ้าง
ทำไมดรงสีถึงไม่ปลูกข้าวเองด้วย

คำถามแนวนี้เลยเกิดควมคิดว่า ทำไมเราไม่หาตลาดเองบ้าง เราต้องส่งพ่อค้าคนกลางเพราะอะไร
ด้วยส่วนตัวเป็นคนชอบคิดค้นกลยุทธในการทำตลาด เลยตัดสินใจ

ตะลุยลงมาหาเองเหมือน...เถ้าแก่น้อย...เลยที่เดียว
เจาะตาม บริษัทที่ส่งออกปลาตามที่เราพอจะหาข้อมูลใด้

 ยุคนั้นไม่มีอินเตอร์เน็ท มีแต่ไม่ช่องทางเหมือนทุกวันนี้
 การเดินชนกับเป้าหมายดีที่สุดถ้าอยากเข้าถึง เป้าที่เราอยากจะชน

ในที่สุดโชคเข้าข้างเรา มีบริษัทส่งออกของคนไทยสนใจสินค้าของผม คือปลาหางนกยูง ในนาม แววมณี การ์เด้นฟารม์
ช่วงนั้นเพาะไม้ดอก ไม้ประดับด้วยในตอนนั้นคุณยาท่านยังมีชีวตอยู่

คุณยายผมชอบมากที่ให้หลานชายทั้ง 4 คนติดดิน ไม่ไห้กลัวดำ กลัวแดด
ทุกๆวันในตอนตี 5 จะมีเสียงเคาะจอบ ให้มีเสียงดัง ปลุกหลานๆและคนงาน

เพื่อไม่ให้เป็นคนตื่นสาย เราต้องตื่นก่อนตะวันขึ้น ถามว่าหลานชอบมั้ย...คงไม่มีใครบอกว่าชอบ
ล้างหน้าล้างตาเสร็จหลานทั้ง 4 คนต้องไปรดน้ำต้นใม้โดยใช้กระบวยเท่านั้น
แบ่งร่องกันจนครบทุกต้น ไม่จบเพียงแค่นี้หลานๆ

ทุกคนต้องถากหญ้าด้วย จอบขยัน อีกคนละ 1 ร่อง
ทั้งอู้ทั้งหลบ สารพัดจนถึงเวลาที่เรารอคอย...คือเสียงเคาะจอบเพื่อป็นสัณญานว่า...กินข้าวเช้าใด้แล้วหลานๆเอ้ยยยยยยยย

เป้า หมาย มีไว้ พุ่ง ชน ครับ

เป็นเม๊นท์ที่อินเทรนด์มากเลยครับป๋าปุ่น 555
----------------------------
ป๋าตู๋นี่นะ ... ระวังโดนฟ้องละเมิดลิขสิทธิ์นะคร๊าบบบบบ
เก็บทุกเม็ด เล่นทุกดอก รูดทุกหลุม 555

แจก  like 10 ตัวกลม ๆ ครับป๋าป่าน 
เจอกันที่หนองคายครับ  เดี๋ยวงานนี้มีป่านน้อยแน่ ๆ ครับ

ช่วงที่อยู่อยุทธยา เรื่อกินเหล้าน้ยลง กินเหมียนกันแต่ไม่กินพร่ำเพลื้อทำไห้อาการปวดหัวลดลงไปตาม
จากที่หาตลาดเองใด้แล้ว ก็เลิกผลิดไห้พ่อค้าคนกลางทันที ผมกลายเป็นคู่แข่งไปโดยปริญาย

จนวันนึง ใด้สั่งสายพันธุ์ปลามาจากญี่ปุ่นื่อสายพันธุ์ RED ALBINO สีแดงเถือกทั้งตัว ตาสีแดง
รุ่นผมเป็นกลุ่มคนที่เล่นรุ่รแรกๆ ที่นำเข้ากันมาในราคา ชุดละ 20000 บาทไทย

เอามาครั้งแรกก็ใจล่มสลายไปกับสายลมทันทีคือ..ตายคาสนามบิน
แต่เงื่อนใขที่เราตกลงกันกับทางฟารม์ที่ญี่ปุ่นคือ  เปิกกล่องมาที่คาร์ดก้ เปลี่ยนให้ แต่ต้องออกค่าใช้จ่ายเอง

ปลา 1 ชุดคือ ตัวผู้ 2  ตัวเมีย 1
ชุดที่เคลมก็มาถึงสนามบินไม่เกิน 1 อาทิตย์ เปิดกล่องออกมารอดทั้งหมด และอยูในสภาพที่ดี

นำมาลงวัสดุการเพาะและปรับตัวกับน้ำและอากาสก่อน 3 5 วัน
พอถึง 3 วันเอาเข้าจริงๆ หงายท้องเก๋งไปพร้อมๆกันเลย

ควมพยายามยังไม่หมด แต่เงินทุนหมด เอ้า...จะทำยังใงดีเนี่ย ถ้าเราทำได้ เราอยู่ในกลุ่มตองอุเลยนะ
ตัดสินใจไปคุยกับเพื่อนๆที่เลี้ยงมาด้วยกันว่า เรามาลงหุ้น แบ่งสันปันส่วนกันมั้ย
 ที่จะเพาะปลาสายพันธุนี้ที่เมืองไทยกันให้ใด้

ในที่สุดก็ตกลงปลงใจในการทำการค้าด้วยกัน
2 อาทิตย์ที่ผมหาข้อมูลจริงจังจาก ม.เกษตร และกรมประมง ที่จะหาข้อมูลการนำปลามาจากญี่ปุ่น
และขั้นตอนวิการอย่างถูกต้องตามหลักวิชาการ

เพราะว่าปลาหางนกยูงที่เกิดจากการเพาะอ่อนแอกว่าปลาที่เกิดเองตามธรรมชาติ

หลักการทั้งหมดนำมาใช้ทันทีที่ปลามาถึงเมืองไทย

หลังจากที่ทำปลาญี่ปุ่น มาเพาะใด้ที่เมืองไทยสำเร็จ   งานต่อไปที่มองใว้คือ นำปลากัดประเทศอินโดนีเซีย

ชื่อปลากัดคราวเทล...และปลากัดฮาฟมูล
งานนี้เราเป็นเจ้าที่ 2 ต่อจากฟารม์ที่สิงห์บุรี เพราะว่าเค้านำเข้ามาก่อนและเปิดตัวเจ้าแรก

ที่สา มา รถ เพาะใด้ในเมืองไทย สนนราคาตัวละ 7000 10000 ตามสภาพที่สวยงาม
ปลากัดจะเป็นปลาที่ อึด มากๆ ไม่ว่าจะสายพันธุ์อะไร แค่มาปรับตัวตามภูมิประเทสเท่านั้นเอง

งานนี้จึงไม่หอบ จนหืดขึ้นคอเหมือนปลาหางนกยูง

ปลากัดพันธุต่อมาที่เอาเข้ามาเพาะที่อยุทธยาคือ.....ปลากัดแคมโบเดีย มาจากเขมร
แตกต่างจากบ้านเราตรงที่ มีตัวที่ใหญ่กว่าสายพันธุ์อื่นทั่วไป  สีสดเช่น ชมพู แดง เหลือง ฟ้า เขียวปีกแมลงทับ
แดง ดำ เป้นต้น จุดขายคือสีสันสวยงามไม่ใด้เอมากัดกัน  ราคาแรงน้อยกว่าคือ 2000 ตัวเมีย  200 ตัวผุ้

 joob joob joob joob joob joob joob joob joob

ผมชอบสไตล์การโพสของป๋า ยังพุดถึงป๋าให้ ผบ.ฟังบ่อยๆ

ยังไม่จบนะครับ  
ติดตามได้เรื่อย ๆ ครับ  ยังมีต่อที่สวนจตุจักรอีก  สนุกและได้แง่คิดครับ ผมชอบ ป๋า ๆ ในนี้ก็ติดตามอ่านเลยครับ *-*

ผู้ชายวัยทองเค  ท่านนี้จริงใจและรักเพื่อน  และรักน้องเป็นที่สุดด้วยนะครับ 555 ฟันเฟริ์ม   smile..

จากนั้นก็ใด้ขยับขยาย โดยไปมีหน้าร้านที่ตลาดซันเดย์ ใครๆที่ชอบเรื่องสัตย์ที่ประหลาดและไม่ประหลาด
ต้องรู้จักตลาดแห่งนี้ดี
เข้ามามีหน้าร้านเพื่อขายปลีกกับขายส่งให้ลุกค้าขาจร โดยมีสายพันธืจากประเทสญี่ปุ่นทั้งหมด

ปลากัดประเทศอินโดนิเซียทั้ง 2 สายพันธุ์
ปลากัดแคมโบเดียทุกเฉดสี

จนวันที่วิกฤษก้มาเยือน.......................................เริ่มมีอาการแปลกๆในการมองภาพ  เหมือนคนกำลังจะเป้นลม
เริ่มเมื้อยล้าไปทั้งตัวเหมือแบกปูนมา 50 เที่ยว     แตไม่เคยใส่ใจ เพราะหมอกับผม ห่างไกลกันมาก เพราะเป็นคนกลัวเข็ม

จะป่วยแค่ไหนก็จะไม่ยอมฉีดยา
สมองก็ยังไหลลื่นในการที่ตะทำอะไรใด้อีกไนวงการปลา......ปิ้งใอเดีย ตู้เลียงปลาทรงเลขาคณต

คิดและสั่งทำอุปกรณ์ประกอบใด้ไม่กี่วัน อาการมาเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
จนวันที่ร้านนัดไปเอาของที่สั่ง....เวียนหัวจนอาเจียน ตาพล่ามัว   แต่ก็ยังฝืนขับรถไปไห้ถึงที่นัดหมาย

จนในที่สุดไปไม่ไหว และไปไม่ถึง....เห้นร้านประดับยนตืเป้นที่หมายในซอยที่อิฐ
จอดรถและหาที่นั่งทันที และบอกเจ้าของร้านว่าเปลี่ยนฟิลมืหน้า ทั้งๆที่ไม่มีควมจำเป้นอะไรเลยที่จะต้องเปลี้ยน

แต่ไม่รุ้จะหาเหตุผลอะไรมาอ้างว่าจะขอนอนเพราะไม่ไหวแล้ว..ถ้าเมาก็คือฟิวล์ขาด
สั่เสร็จนอนคาโซฟายาวเลยคนนั่งรดรถกันหลายคน ไม่สนใจแล้วเพราะไม่ไหวจริงๆ

ป๋าตู๋อย่าทิ้งปมไว้ครับ กำลังคอยอ่าน ถ้าช้าจะให้ท่านประธานจัดการช่วงมีตติ้งหนองคายนะครับ  :D :D :D

 
ไปตามหมอมาหน่อย ..ป๋าตู๋ไม่ไหวแล้ว    ตกใจ

ใจเย็น ๆ ครับ ๆ ท่านพี่กำลังตื้นตันอยู่  เดี๋ยวมาใหม่ครับ 555

เวลาผ่าไปกี่นาทีผมก้ไม่ทราบ มารูสึกตัวอีกที รุ่นน้องมานั่งมองผมข้างๆ
ด้วยควมที่ งง และมึนอยุ่ ตั้งสติซัก 15 นาทีใด้ ยังเบอรอยุ่

พอมีสติก้เลยถามรุ่นน้องว่า มาทำอะไรที่นี่ เจ้าของร้านประดับยนต์ ก้บอกว่า พี่มาในสภาพที่เหมือนคนไม่สบาย
จะแจ้งตำรวจให้พาพี่ไป ดรงพยาบาลแล้ว ...พอดีมีดทรสัพทืเข้ามา พี่วางใว้ในรถ พร้อมกระเป่าเงิน เขาเลยรับสาย

เลยรุ้ว่าน้องคนที่ดทรมาสนิทกับพี่เลยให้เค้ามาดุและแจ้งทางบ้านผมให้หน่อย
จนในที่สุดอาการดีขึ้นและไปนอนพักต่อที่บ้านรุ่นน้อง ไห้เค้าขับรถแทนผม

 ...สรุป ทางร้านไม่ใด้เปลี่ยนฟิลม์เพราะว่าเราไปในสภาพที่เค้ามองแล้วว่าใช่

นอนพักใด้ประมาณ 3 ทุ่มกว่าๆ เลยขอตัวกลับบ้านเพราะรู้ตัวเองว่าไหว
ก้ขับออกมาจากท่าอิฐ จนมาถึงแยกเดอะมอล์พงษ์เพชร................อาการมาอีกแล้ว  พยายามมากๆในการที่จะผ่านมาแต่ละแยกบนถนนประชาชื่น

กว่าจะถึงดุสิต ใจแทบขาด แต่ระหว่างทางคิดไว้แล้วว่า เราเล็งจุดไหนใว้ที่จะขอความช่วยเหลือ
แต่ก้มาถึงบ้านจนใด้ ในสภาพที่ฝืนทำตัวให้ปกติ ไม่ให้คุรยาย และคุรแม่เห็นอาการ

จนในที่สุดคุรแม่ผมเห้นผิดสังเกตุ เลยเรียกเข้าไปถาท แต่ผมก้ไม่เล่าให้ฟังทั้งหมด
เพื่อที่ไม่อยากไห้เป้นห่วง คุรแม่ให้ผมไปหาหมอในคืนนั้นเลย ผมเลยอ้างว่ากินข้าวมาแล้วผลตรวจไม่แม่นหรอก พรุ้งนี้ดีกั่ว

ที่ไหนใด้ ผมกลัวเข็มจึงหาข้ออ้าง


คืนนั้นอาการหนักขึ้นเรื่อยๆผมไม่ใด้บอกภรรยา และลูก ลุกเดินเข้าห้องน้ำแทบจะตายมันหนักหนาอะไรขนาดนี้


ตื่นเช้ามาทั้งๆที่นอนไม่หลับ ลุกแล้วผมล้มทันทีต่อหน้าลูก และเมีย...................

ผมถูกน้องชายหามส่งโรงพยาบาลทันที...มารุสึกตัวตอนที่มีเข้มมาจิ้มที่แขนของผมเป็นเข็มที่ 7 เข้ม 7 สาย
ใร้ความกลัวไปแล้วตอนนั้น รู้อย่างเดียวว่าเราเป้นอะไรขนาดนี้ ในชีวิตไม่เคยอยู่ในสภาพนี้เลย

ยังไม่มีใครบอกว่าผมเป้นอะไร เพราะหมอยังไม่ฟันธงชัดเจน................. 2 วันผ่านไปดูเหมือนจะดี แต่ไม่ดีขึ้นเลย
จนวันที่ผมกินข้าวที่คุณพ่อ คุณแม่ทำมาให้ตามคำขอของลุก คือ ต้มจับฉ่าย กับปลาทอด

ซึ่งหมอขอไห้งดของมัน ของทอด แต่ก้ไม่วายที่อยากตจะกิน
มื้อนั้น.........................ผมเอาข้าวเข้าปาก และหล่นออกจากปากทันที.......ใจผมไม่ดีแล้ว แต่ทำตัวปกติไม่ให้ไครรู้

คำที่ 2 พยายามยัดเข้าไปลึกๆ หล่นออกมาเล้กน้อย.........กลบเกลื่อนไป
ตอนทานน้ำ ....น้ำก็ไหลออกจากปาก.........ลองใช้หลอดดูดๆใด้ แต่ต้องใช้ฟันกัดที่หลอด

..................เพราะตอนนั้นริมฝีปากผม...บังคับไม่ได้เลย  ปากเริ่มแข้ง พูดได้แต่อารมรืทางหน้าไม่ออกแล้ว

ยิ้มไม่ใด้ ยีงฟันไม่ใด้ บังคับน้ำลายไม่ไห้ไหลไม่ใด้

คืนนั้นประมาณ 3 ท่มผมเลยดดนตรวจ คลื่นสนามแม่เหล้ก

ผลออกมาคือผมเป็น โรคเส้นเลือดตีบในสมอง....และเบาหวานขึ้นตา..ตาอาจบอด และเป็นอัมพฤษ :'(

 สาธุสวัสดีครับป๋าตู่ ผมไม่ด้ายเข้าบ้านหลายวัน พอดีเข้ามาวันนี้เจอกระทู้ป๋าตู่เลยเข้ามาเยี่ยม
เลยอ่านตั้งแต่หน้าแรกจนจบ เล่าจนเห็นภาพเลยครับ ป่าตู่รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
รักและคึดฮอด
ปล.อยากเจอตัวเป็นๆจัง ยอดเยี่ยม

ละครมาพอดีเลยขอจบก่อนจ๊ะ...ติดกัปตันธีระ :D

ดูแลสุขภาพด้วยนะครับป๋า heart

ผมเล่ามาเกือบจะจบแล้วพอดีมีละครยอดฮิต พรุ้งนี้จะมาต่อ...

ป๋าตู๋ทำให้ผู้รอชมอารมณ์ค้างนะเนี่ย.  :D :D

อ่านกำลังสนุกเลยคับ รอติดตามอยู่นะคับ ป๋าตู๋

งานนี้โค้ชก็เยอะ ผู้กำกับก็แยะ ฟันเฟิร์ม ฮ่าๆๆ  good good 5555 5555

สนุกมากครับป๋าตู๋ ... อ่านเพลินเลย พอมาถึงตรงนี้ ว๊า ต้องรอถึงพรุ่งนี้เลย  crying

รีเควส หน่อยได้ไม่ครับ เนื้อมันข้ามไปเยอะ .... ขอฟังเรื่องป๋าตู๋ เจอ ผบ. หน่อย  heart yeh

มานอนรอแต่เช้า... :D

สวัสดีครับป๋าตู๋
ผมป๋าซี ป๋าป่าน ป๋ากุ้ง มารอแล้วครับ
Suriya(PaC), pajero-kukkuk, PattySG80, Kung Bankrood(กุ้ง) และ 0 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

นั่นสิป๋าเเจ๊ค .... มีทั้งโค๊ช ทั้งผู้กำกับ
งานนี้สงสัยมาเเนว เล่นจริง เจ็บจริง ไม่เน้นตัวเเสดงเเทน ชัวร์ อิอิ
ในฐานะที่ผมเป็นนักเเสดง สงสัยผมคงต้องทำการบ้าน ท่องบท ซ้อมการเเสดงคนเดียวไปก่อนดีกว่า
หรือหาคู่ซ้อมซักคน สองคน เวลาเล่นจริงจะได้ไม่ต้องเทกบ่อย เเต่ตอนซ้อมขอเทกรัวเลยนะ 555
กลับจากทริป ผบ. ได้เป็น "จีจ้า" ได้ลูกมาชื่อน้อง "โขง" คงฮาน่าดู

ไล่อ่านกระทู้ 183 หน้าเมื่อวาน นับได้ว่า "ป๋านาย" ย้ำหลังโรงเเรมเเกรนด์ได้ประมาณ 10 กว่าครั้ง ...
สงสัยผมต้องไปหาคู่ซ้อมแถวนั้นล่ะมั้ง อิอิ
ไว้เรากระดกเบียร์ไป เปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่อง ล้างรถต่อรอบกันไป ละกันนะครับป๋า

---------------------------------

อ่านชีวิตป๋าตู๋เเล้ว คิดถึงตัวเองจริงๆ ครับ ...
ถ้ารู้ว่าต่อไปจะมีครอบครัว ต้องเป็นหลักให้กับที่บ้าน ภาระหน้าที่ ความรับผิดชอบที่ตามมามากมายขนาดนี้ ...
จะไม่ใช้ชีวิตตอนวัยรุ่นเเบบบ้าระห่ำเล๊ย เหมือนกรรมเก่าในอดีต กำลังจะตามมาเป็นเงาให้เราต้องเเบกรับ ...
เกิดความกลัวขึ้นมาตะหงิดๆ ว่าถ้าเป็นเรา จะรับมือกับสิ่งที่เกิดขึ้นยังไงดี

ป๋าตู๋ อย่าลืมเปิดรอบพิเศษที่หนองคาย เชียงคานด้วยนะครับ
เหมือนเดี่ยวเก้าไง ยังมีเก้าจุดห้าเลย ของป๋าเป็นเดี่ยวจุดสองห้อยก็ได้น๊าาาา 555


พิมพ์ยังไม่ทันจบ ป๋าซีมาเกาะขอบจอรอชมพร้อมกับผมเเล้วเนี่ย ...
สวัสดีครับป๋าซีเเละป๋าๆ ทุกท่าน ขออนุญาตทักทายคร๊าบบบ

เอ้า ... รอชมตอนต่อไปครับ
ดีนะที่ป๋าเขียนคนเดียว ไม่งั้นคนอ่านคงสับสนเเย่เลย
ไม่ต้องไปเลียนเเบบเค้าอีกนะป๋า ขอดักคอไว้ก่อนเลย 555

ขออนุญาติซุ่มต่อ...ผบ.เรียกไปกินข้าวยังบอกว่าไม่หิวเลย... heart
ปล.ไม่ถึงปีมาแรงแซงทางโค้ง 1 ปี 7 เดือนแล้วนะเนียะ...

 heart

crying :( 

ลูกค้าเพียบ eie
Suriya(PaC), teddyisman, W07, GUNT@NERY, NOD_49, BAMBOO (เล็ก 0722), thekop07, pajerosportman, pajero-kukkuk และ 3 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

เหลามา  ตอนพบรัก  และตอนที่อยู่สวนจตุจักษ์ด้วย น้องรออ่านอยู่  smile.. smile..

บทความนี้ไม่ตอบโต้ นะครับ แต่ ให้กำลังใจ heart


เรื่องนี้ เป็นเรื่องจริง ผมก็ เพิ่งมารู้ ตอนถาม ว่า ทำไม ป๋าต้องใช้นิ้ว เดียว ในการพิมพ์ แถมอีกมือยังต้องใช้มือจับแว่นขยาย เพื่อ ขยายตัวอักษรที่แป้นพิมพ์  ก็ได้คำตอบ มาจากผู้ชาย หัวใจสีชมพู ท่านนี้ ว่า ผมเป็น เส้นเลือดตีบในสมองครับพี่  โห ผมชะงัก ไปนิดนึง  จบ


ปล. ครอบครัว อั๊ยย่ะ แฟมิลี่  ปาเจโร่ สปอร์ตไทยแลนด์ ขอเป็นกำลังใจให้ ป๋าตู๋ ผู้ชาย หัวใจสีชมพู ตลอดไปนานแสนนาน พันล้านๆปี ครับ  สาธุ สาธุ สาธุ bigheart bigheart bigheart

F5 รัวๆ ... รออ่านเช่นกันครับป๋าตู๋ ... อย่าลืมที่ผมขอไปด้วยน๊า ภาคพิเศษ  smile.. smile..

หลังจากที่ใด้รู้ว่าตัวเองเป็นโรคอะไร ควมเสียใจไม่ใด้อยู่ที่เป็นโรคนั้น.....แต่ควมเสียใจที่ทำไห้ผมร้องให้ก็คือ
ตาผมกำลังจะบอด  และผมอาจจะเป็นอัมพฤก.....มันยังไม่เป็นในทันทีทันใด

มันจะเริ่มเป็นมากขึ้นมาเรื่อยๆ...........................
วันรุ่งขึ้นอาการใบหน้าและลำตัวซีกขวา...เริ่มชา และไม่รู้สึกมากขึ้น   โดยเฉพาะใบหน้าทั้งหมด

พูดใด้แต่ปากแข็ง ตาแข็งยิ้มไม่ใด้แล้ว  ยีงฟันไม่ใด้แล้ว  แต่เคี้ยวข้าวใด้
แต่ต้องเอามือดันริมฝีปากล่างมาชนกับริมฝีกบนทุกครั้ง แม้กระทั่งในตอนกินน้ำ

ยอมรับว่าในขณะที่เรารู้ตัวล่วงหน้าว่าชีวิตจะเปลี่ยนไป...ในทางขาลง....หดหู่ ต้อแต้ ท้อถอย
เวลาที่เพื่อนๆมาเยี่ยมผมเอาแต่ร้องให้อย่างเดียว.......แล้วก็รับฟังคำปลอบใจ  และให้กำลังใจ

แต่ในช่วงเวลาแบบนั้น จิตใจไยอมรับรู้เหตุและผลอะไรทั้งสิ้น
อยู่โรงพยาบาลใด้ 7 วัน ก็กลับมาพักฟื้นที่บ้านต่อ

ทางร้านที่สวนจตุจักรก็มีรุ่นน้องมาคอยช่วยเหลือดูแลให้ตลอด.....ตั้งแต่พักฟื้นมา8 เดือน
ช่วงทีพักฟื้นผมออกอภินิหาร...แทบจะทุกวัน นั่งก็เวียนหัว นอนก็โลกหมุน

 ไครทำอะไรไม่ทันใจ ไม่ใด้ดั่งใจ ขวางหูขวางตาไปหมด  ของที่อยู่ใกล้มือผม จะกระจุยกระจาย หมด
 เหมือนในละครทุกอย่าง จะเข้าห้องน้ำ ต้องเอามือแตะกำแพงไปเรื่อยๆเพราะตาเริ่มพล่าแล้ว

 แต่ยังรู้ตำแหน่งของบ้านเลยจะสะดวกกว่าที่อื่น...ผมรู้แล้วว่า การใช้ชีวิตแบบนั่งกิน นอนกิน เป็นยังใง
ชีวิตที่ต้องพึ่งพาคนอื่นมันทุกข์แค่ไหน...ไปไหนลำบากมาก เวลาเย็นๆ นั่งรถเข็นไปดูรถที่หน้าปากซอย

ครั้งแรกๆ นั่งดูรถวิ่งไม่ถึง 5 นาที ต้องเข็นกลับเข้าบ้านทันที เพราะเลนตายังโฟกัสอะไรไม่ใด้เลย ตาซ้าย ตาขัวไม่เป็นมิตรไมตรีกัน
กริยา มารยาทผมช่าง..สุดโค่ย...เอามากๆขึ้นทุกวัน หงุดหงิดไปทุกๆเรื่อง การโยนของยังประพฤตแบบทรามเหมือนเดิม

ผมไม่รู้ว่า ผบ ผม ทนกับผมใด้ยังใง กับพฤติกรรม ขั้นเลวระดับนี้
ผมไม่เคยถามควมรู้สึกเขาเลยนะ ผมจะเอาอะไรต้องใด้ดั่งใจเสมอ

ผมว่าถ้าเป็นคนอื่นจะทนผมใด้เหมือนเค้ารึเปล่าว ทั้งๆที่พฤติกรรมอย่างผมที่แสดงออกไป ไม่ควรจะมีใครมายอมทนผมหรอก

ผ่านไป 8 เดือน เริ่มมีสัณญานในทางที่ดีขึ้น การทอลองนั่งรถเพื่อไช้สายตา ก็เริ่มขึ้น
 ด้วยการหัดนั่งรถ เพราะทุกครั้งที่ผมนั่งรถไปหาหมอ จะปวดหัวมากกว่าจะถึง โรงพยาบาล ทรมานสุดๆ

 นั่งรถไปสายใต้ เพื่อจะนั่งรถทัวร์ไปเพชรบุรี...มีการเตรียมใว้แล้วว่า ถ้าไม่ไหวที่ไหนก็จะขอลงทันที
 ช่วงเวลานั้นแขนขา ชาลดลงแล้ว แต่ใบหน้ายังแข็งเหมือนเดิม สื่อสารทางใบหน้าไม่ใด้เลย เรียกง่ายๆว่า หน้าตาย


.....จากที่ป๋าแจ๊กถามมาเจอ ผบ ยังใง........เจอกันที่ โรงแรมแกรนด์ใชน่าปริ๊นเซส คับ
 ผบ เค้าอยู่แผนกนางฟ้ ส่วนผม อยู่แผนกยาจก.....ภาพที่ชัดที่สุดคือ หมาเห็นเครื่องบินคับ

   .....จากที่ป๋าแจ๊กถามมาเจอ ผบ ยังใง........เจอกันที่ โรงแรมแกรนด์ใชน่าปริ๊นเซส คับ
 ผบ เค้าอยู่แผนกนางฟ้ ส่วนผม อยู่แผนกยาจก.....ภาพที่ชัดที่สุดคือ หมาเห็นเครื่องบินคับ     


เครื่องบินเที่ยวไหนเนี่ย  อยากมองบ้างจัง  big smile

ช่วยขยายควม หน่อยครับ อยากฟัง  :D

เรื่องราวของควมรักของผม กับภรรยาที่ผมรักมากที่สุด (เชื่อมั้ยว่าผมไม่เคยบอกเขาเลย) ที่บอกว่าที่สุดเพราะตั้งแต่
มีวิกฤตด้านสุขภาพมา...มันพิสูจน์อะไรใด้หลายๆอย่าง โดยที่ผมไม่เคยคิดจะพิสูจน์อะไรในใจ ผบ

 แต่สิ่งที่ผมกระทำและแสดงออกกลับไม่น่าที่จะมีใครมาทนกับผมใด้ในฐานะ ผบ
อย่างที่ผมเกลิ่นใว้ว่าเรามาเจอกันใด้ยังใง....ด้วยควมเฮฮาอย่างที่เห็นนี่ละคับ

พูดอย่างโน้น คุยอย่างนี้ อย่างนั้น จากการคุยแบบแซวตามสาย  ก็กลายมาเป็นจีบตามสาย
ครั้งนั้น ผมยังใม่รู้ตัวเองเลยว่า นี่คือคนที่เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วย...ด้วยที่ผมมีเพื่อนหญิงหลายคนที่กิน เที่ยว หรือจีบกันอยู่

เลยเป็นเหตุผลว่า ไม่รู้ตัวเลยว่า .....เราจะมาจบชีวิต เพลบอยที่นี่(ผมไม่เคยยอมรับว่าผมคือเพลบอยนะแต่คนรอบตัวที่เป็นนักเที่ยวตั้งให้)
เพลบอยของผมคือประเภทน้ำนิ่ง...แต่ไม่ไหลลึก   ไครเห็นผมจะไม่เชื่อหรอกว่า...เฮ้ย..เป็นไปใด้ยังใงวะ อะไรทำนองนั้น

จนในที่สุดเราก็รักกันจนใด้.............การมีครอบครัวก็เลยมาเยือนทั้งๆที่เรายังไม่ทิ้งเบื้องหลัง 100 เปอร์เซ็น
ชะนักผมยังมีตามแผ่นหลัง แต่ก็พยายามจะถอนชะนักตัวเองออกจนหมอใด้

และต้องรับสภาพให้ใด้ว่าเรามีครอบครัวแล้ว....แต่ท่านเชื่อมั้ยว่า...ผมถอนชะนักออกแล้ว
ไม่นาน ผมก็ดั้นนนน เอาชะนักมาปักไว้ที่หลังตัวเองอีกจนใด้.....

ปูเสื่อมารอฟังอีก 1 นาย  heart heart heart

ผมเป็นแมวครับ  เมี๊ยว ๆ *-*

ผบ อยู่แผนกรีเซฟชั่นคับ........ส่วนผมยกกระเป๋า

ชนักที่ผมเป็นคนเอามาปักที่หลังตัวเอง....มี 1 ด้าม....นี่ขนาดลูกชาย 2 ขวบแล้วน้ายัวบังอาจทำไปใด้
ควมทรมานมาเยือนทุกครั้ง ในเวลาที่มีโทรศัพท์เข้า........ผบ..........ทั้งหลายโปรดฟังใว้

โทรศัพท์ของชายอย่างเราต้องเป็นทรัพยืสินส่วนตัว  เปิดเสียงไม่ใด้เด้ดขาด....สั่นสถานเดียวเท่านั้น
ผมขายของอยู่ที่ร้าน ที่มีทั้งปลา และอาหาร.............เวลาจะกดแมสเซส...ต้องไปกดที่ห้องน้ำ

จะคุยต้องไปคุยในรถ    ถ้าอยู่ที่บ้านก็เปิดตู้เสื้อผ้าคุยโทรศัพท...พอ ผบ เข้ามาก็ทำเป็นหาเสื้อผ้า(รู้กันกับน้อง)
ถ้าตอนนอน จะเอาใว้ในกระเป๋ากางเกง  อาบน้ำ ล้างหน้า สีฟันก็เอาเข้าห้องน้ำไปด้วย

อยู่ในรถเมื่อก่อนวางเกลื่อน แต่พักหลัง เอาใว้สั่นในกางเกง  พาลูกนั่งรถมอไซเที่ยวในหมู่บ้าน แต่ที่ไหนใด้ จะออกมาคุยโทรศัพท......
นี่แค่เบสิกขั้นพื้นฐานในระดับที่ยังไม่ถึงขั้นเทพ

ผมไม่เคยทำเลยท่านพี่  ไม่เคยมีกิีกครับ 
จะจำไว้เผื่อฉุกเฉินครับ 555

มารอ ลอก แทรค ติค

ชีวิตคนไม่มีใครลิขิต นอกจากตัวเราเองเนอะป๋า จะดีจะชั่วอยู่ที่ตัวเรา ทำดียังไงเดี๋ยวก้อต้องได้ดี เลยวันกลางคนมักจะมีประสบการณ์ เรื่องเล่าดีๆ แนวการดำเนินชีวิต ชีวิตคนเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกปฏิบัติได้ ผมของแทรกกระทู้ป๋า เล่าประสบการณ์เล็กๆของผม สั้นๆ ช่วงอายุ 30 ผม เดินตามนักการเมือง ผู้มีอิทธิพล อยู่ 6 ปี ชอบกับ ผบ.ใหม่ๆ โดน ตร.จับหลายรอบ ผบ.ใส่ชุดพยาบาลไปเกาะลูกกรงห้องขังร้องไห้หลายครั้ง นี่แหละคนที่จะมาเป็นคู่ชีวิต ก่อนแต่งงาน ผมยอมทิ้งชีวิตที่มีทั้งอำนาจ เงินทอง ขอลดบทบาทตัวเอง โอนย้ายงานกลับบ้าน เงินเดือนหายไปเดือนล่ะไม่ต่ำกว่าสองหมื่น มาเริ่มต้นสร้างชีวิตครอบครัว ชีวิตผม ก้อยกเครดิตให้ ผบ. เหมือนป๋าตู่ครับ

ยกให้เป็นตัวอย่างอีก 1 ท่านครับ  ของผมก็มี  อิอิ  ความเจ้าชู้ผมก็เหลือหลาย 
ผมก็มาจบเพราะความดี ของ ผบ.เหมือนกันครับ

จะพยายามเชื่อนะฮาฟฟฟ ... จะหลอกกค้าให้มองเสือเป็นแมว  smile..

ชนักที่ผมเอามาปักเองที่แผ่นหลัง .......กำลังจะโดนแทงซ้ำแล้ว โดยที่เราไม่เคยรู้ตัวมาก่อนเลย
จากที่ ผบ ปตอ เห็นควมผิดสังเกตุในกองทัพ เพราะระแคะ ระคาย จากหน่วยงาน สืบราชการลับ

.........มีใส้สึกว่าง้าน.......ผบ ปตอ ชวนไปไหน เพื่อนๆชวนไปไหน   ผบ จะพาลูกไปเที่ยว
.........................ผมไม่ไปกับทุกคนที่ชวนแม้กระทั่ง ผบ กับลูกวัย 2 ขวบ...............

เรียกใด้ว่าในช่วงเวลานั้น....(ขนาดไม่ใช่เดือน 12....นะ)...ไม่มีภาพผม ในสถานที่ไปทุกที่ กับลูกชาย และครอบครัวเลย
ผมไปอยู่ที่ไหนเหรอ...........อยู่กับหนูฮ้า........................................หายนะกำลังก่อหวอด ฟืด ฟืด ฟืด.....

วันนั้นก็มาถึง........หลังจากไปส่ง ผบ แล้ว ไม่เข้าบ้านอย่างนี้ทุกวัน....ก็ออกมาทันทีเหมือนเดิม
มุ่งหน้าย้อนรอยกลับทางเดิมคือ...สวนจตุจักร....

เอ้า...แล้วกลับมาทำไมถ้ามีคนถาท........         คำตอบนะรึ ก็มารับหนูซิฮ้า
น้องเค้ามีร้านที่อยู่ข้างกัน ใกล้แค่เอื้อมก็แตะมือกันใด้แล้ว 55555.6


รอที่เดิมนะจ้า คือคำพูดที่เตือนว่า มาถึงแล้จี

เมื่อก่อนใช่ครับ  ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว  เป็นแมวเชื่อง ๆ ครับผม 555   แต่ถ้า  เขาหลับ  ก็หลัง รร. แกรนต์ครับ 

ขับรถออกมาตามทางที่คุ้นเคย....วันนี้ไปหาซื้อของด้วย ไปสวี วี่ วีด้วยที่แม็คโคร แจ้งวัฒนะ
หาทีจอดรถเสร้จสัพ เอาตรงที่ห่างหูตา สับ ปา รถ หน่อย

ปั้ง...ปั้ง..............เสียงปิดปะกะตูจ้า ไม่ใช่เสียงปืน   เดินจูงมือกันแบบคนตาบอดมองไม่เห้นทาง
แวะซื้อน้ำซะหน่อย  ตะล่อมน้องซะจนคอแห้ง...........แม่ค้ายังทำไม่เสร้จเลย มีคนต่อคิวมาสะกิดที่ไหล่แรง แรง

หันไปด้วยควมสงสัยไคนมาแต๊ะอั๋งเรา..........................เอ้า ว้ว ว่าว ว่าว ว้าวววววววววววววววววววว
เมียตู นี่หว่า......................................... :-\

   เสียดายจังจนอายุจะสามสิบแล้วผมยังไม่มีประสพการณ์แบบนี้เลย    :D  :D  :D  grimace

ผมรักกระทู้นี้มากเลยครับ มีสิ่งดีๆมาแชร์กัน อ่านแล้วเอาไปใช้เติมเต็มชีวิตเราได้ครับ  สาธุ heart

ส่วนผมประสบการณ์น้อย ใช้ชีวิตในกรอบตลอดมา รอฟังเรื่องดีๆจากป๋าๆที่มีประสบการณ์ชีวิตมากมายทั้งดีและไม่ดี  ooo

กำลังถึงไคลแม็กเลย ป๋าตู๋ อย่าเพิ่งเบรค!!!!  smile..

ถ้าไม่เจ้าชู้ แล้วจะรู้ได้ไงว่ารัก ชิมิป๋าตู่

 heart

เอ๊าาาาาา ไหงงั้นล่ะป๋า ผมกลั้นใจตายน๊ะ บอกก่อน ไม่ได้ขู่ หนังสือบางกอก ทานตะวัน เข้ายังเขียนจนจบก่อนจะปิดตัวลง ป๋าลองนับดู ว่าคนติดตามกี่คน ผมว่าป๋าไม่ค่อยปลอดภัยล่ะ รีบติดต่อป๋าหนึ่งหนองคาย ขอกองกำลังคุ้มกันด่วนงานนี้ วงแตก แยกย้าย ตัวใครตัวมัน

  กระทู้ป๋าผมไม่เห็นจะเสียหายไรเลยนี่ครับ  สบายๆ ผมก็ชอบอ่าน อย่าคิดมากครับป๋า

ป๋าก็ขอโทษเค้าสะ เอานะๆป๋าท่านนั้นเข้าก็คงเข้าใจ ว่าป๋าไม่มีเจตนา ต่อนะๆป๋าตู๋

     ผมยืนยันอีกครั้งนะครับกระทู้นี้ไม่ได้ละเมิดสิทธิของใคร และท่านอื่นก็ไม่ควรละเมิดเช่นกัน  ด้วยความเคารพ

 
    เอาอย่างนี้ดีกว่าครับ ป๋าๆท่านใดอยากอ่านต่อ และติดงอมแงมขอเสียงหน่อยครับ  :D  :D  :D
     ผมลง 1 เสียงครับ  hi

ผม 1 เสียง  O0

ป๋าโจ้ครับ
ถ้าผมผิดก็ต้องขอโทษนะครับ ป๋าตู่แก้โพสตผิดห้องหรือป่าวครับ ตอนแรกที่ไม่อ่านก็คิดว่าแก่เอารูปรถแก่มาลง(ผมเคยเห็นตัวเป็นๆแล้ว)ก็เลยไม่ได้เข้ามาอ่าน แต่พอเข้ามาอ้าวมันไม่ใช่นิหว่า (นั่งอ่านตาแช่เลยเพราะมาอ่านตอนหลายหน้าแล้ว)หน้าจะไปอยู่ห้องนั่งเล่นหรือป่าวครับ smile..

ไม่เอานะครับป๋าตู๋ ทำไมทำกับผมแบบนี้  :'(
เล่าต่อเถอะ คำพูดต่างๆในละครโทรทัศน์เค้าก็ยังเอามาเล่นกันเยอะ  :'( เล่าต่อเถอะนะขอร้อง
มันคือบทเรียนชีวิต ที่คนรุ่นหลังจะได้ศึกษาไว้เป็นแนวทางแก้ไขปัญหา
ป๋าตู๋ใช้ชีวิต กับมีคู่ชีวิต ที่น่าศึกษา

 heartเดี๋ยวมาครับ ขอทำความเข้าใจกันนอกรอบก่อนครับ  heartเพื่อนจะใด้เป็นเพื่อนอยู่วันยังค่ำ

ผมยกมือให้อีกเสียง ถึงแม้จะเหมือนดูเป็นกระทู้เลียนแบบ
แต่เนื้อหายอดเยี่ยมและสร้างสรรค์ มีประโยชน์แก่น้องๆพี่ๆในนี้มากมาย  heart like

ยกมือสูงสูงสองมือเลยครับ ได้แง่คิด สาระ อ่านแล้วยิ้มครับ.... smile..

แฟนรอเพียบเลยจร้าๆๆๆ

1 เสียงครับ..มาดักคอย อยู่ ทุก เวลาว่างครับ..

พี่ๆน้องๆทุกคนผมยังรักและเคารพเหมือนเดิมนะคับ. heart...ไม่ว่าเราจะเห็นต่างกันบ้าง แต่มันก้เป็นสีสันที่ดีคับ
กัปตันรักทุกคนจ้า  heartจุ๊บๆ เดี๋ยวมา เหลา กันต่อเลยในเรื่องราว...ผมรักเด็ก...กันต่อ

   อาจจะไม่ตรงหัวข้ออยู่ แต่ด้วยความพยายามของป๋าตู๋แล้ว นิดหน่อยนะครับป๋า  :D  :D ขอบคุณครับ  สาธุ

 พ่อเลี้ยงผมเองครับ   รู้สึกจะเคยเล่าให้ผมฟังแล้วนะ  heart

กัปตันธีระ เลียนแบบอีกแว้ว แบบปุ๋ย พรทิพย์ โรจนสุนันท์ เอ้ย ไม่ใช่  ภรณ์ทิพย์ นาคหิรัญกนก .."ปุ๋ย รัก เด็ก คะ "  5555

มามะ มาต่อ รักนะเด็กดื้อ จุ๊บ จุ๊บ

รักและเคารพป๋าตู๋เหมือนเดิมมิเสื่อมคลาย ไม่ว่าป๋าตู๋จะต่อหรือจะจบ
ผมได้ข้อคิดในการใช้ชีวิตมากมายจากสังคมแห่งนี้
เห็นเบื้องเเรกที่ป๋าๆแต่ละคนมีครอบครัว มีเจ้าตัวน้อย 
ก็บังเกิดความรู้สึกว่าความสุขที่แท้จริงคืออะไร …
ไม่ใช่การดีเด่น หรือแก่งแย่งชิงดีให้คนอื่นยอมรับทั้งในหน้าที่การงานหรือที่อื่นที่ใดอย่างแน่นอน

ยิ่งได้มาเรียนรู้ประสบการณ์ชีวิตที่ถูกถ่ายทอด เรียบเรียงโดยผู้ชายคนนึง 
ที่ยอมเปิดเผยเรื่องราวส่วนตัวต่างๆ ให้คนรอบข้างรับรู้ 
ทั้งที่ไม่จำเป็นที่จะต้องทำแม้แต่น้อย …

ผมเชื่อว่าป๋าตู๋ไม่ต้องการอื่นใด …
นอกจากการสร้างบรรยากาศให้บ้านกลับมาอบอุ่นเช่นเดิม

และต่อให้มีอะไรมาส่งผลต่อ "การให้" ของป๋าต้องหยุดชะงักลง
ผมและป๋าๆ อีกหลายๆ ท่านก็เข้าใจและพร้อมอยู่เคียงข้างพี่ชายคนนี้เสมอ

---------

ผมไม่ถนัดเรื่องของคารมคมคาย 
หรือการเขียนบทความเท่าไรนัก 
ถ้าระคายเคืองเบื้องบาทท่านใด 
ผมขออภัยมา ณ ที่นี้ครับ

แค่อยากให้กำลังใจพี่ชายคนนี้ โปรดอย่ามองเจตนาเป็นอื่น 555

คืออยากให้มาอ่านกันมากๆอะครับ เรื่องดีได้ข้อคิด(สำหรับผู้ชายตัวจริง) smile..

เข้ามาให้กำลังใจครับ ป๋าตู่  ผมเข้าใจในเจตนาของ ป๋าตู่ นะครับ ว่าป๋าอยากช่วยทำบรรยากาศในบ้านเราให้ดีขึ้น และสนุกเฮฮาเหมือนที่เคยเป็น

ซึ่งพวกผม mod ทุกคน ขอขอบคุณมากๆ ที่ป๋ามีน้ำใจทำเพื่อส่วนรวม โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆ นอกจากรอยยิ้มของเพื่อนสมาชิก ผมเคารพในการตัดสินใจ

ของ ป๋าตู่ ที่จะปิดกระทู้นี้ แต่อยากจะบอก ป๋าตู่ ว่า พวกผม mod ทุกคน จะปกป้องเฉพาะ "คนดีที่ทำประโยชน์เพื่อส่วนรวม โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน ใดๆ ทั้งสิ้น" เท่านั้น

เพราะเค้าคือ "คนดี ของสังคมอย่างแท้จริง"  ครับ  ไม่ต้องไปกลัวคนพาลที่ไหนมารังแก ทำความดี ทำต่อไป ครับ อย่าไปกลัว เพราะบ้านเราต้องการคนเหล่านี้ ครับ สาธุ

สนับสนุนอีก 1 เสียงครับท่านพี่ สู้ ๆ ครับ

กด  like  like ให้ MOD ครับ

คงจำได้ในตอนที่แล้วนะคับว่า ขนหัวลุก มาหาถึงที่
พอโดนสกิด โดยคนสกิดไม่ใช่ ณัทวุธ สกิดใจ.....แต่กลายเป็น ผบ ปตอ ผมเอง

คู่หูสาวของผม ถอนสมอโกยอ้าว เข้าไปหลบที่กำบัง ในแม็คโครทันที   ทิ้งให้ผมอยู่ในสมรภูมิคนเดียวหน้าทางเข้าห้างเลย
คนเดินผ่านไปผ่านมาก็มองกัน อาจจะสงสัยว่า.....2 คนนี้มายืนแข็ง เป็น สาก กะ เบือ มองหน้ากันทำไม ขวางทางซะง้าน

อย่าเข้าใจผิดว่ามันจะเหมือนในละครนะคับ.....ควมนิ่งของผมสยบควมเคลื่อนไหว
ผมนิ่ง ยิ้ม เฉย.......ส่วน ผบ ผม ก็ ถามตามประสาผู้หญิง.........ผมก็ ยิ้ม นิ่ง เฉย  ไม่ว่าจะพูดจะถามอะไรมา ก็เหมียนเดิม
คือ ยิ้ม นิ่ง เฉย......ไม่ตอบโต้ ทุกกรณี ยืนแข็งทื่อได้ 15 20 นาที.......เลยมีคำถามว่า จะกลับบ้านรึเปล่าว

เหมียนเดิม ยิ้ม นิ่ง เฉย............เค้าถามจนละอาผมไปเอง    โดยนั่งแท็กซี่ที่สะกดรอยตามมาตั้งแต่ส่งที่บ้าน
ตอนนี้รู้แล้วว่า ในหนังเมียสะกอรอยตามทำไมผู้ชายมันโง่จังที่ไม่สังเกตุรถที่ตามหลัง  ครานี้รู้แล้วว่า เราก็โหมียนพระเอกเรื่องนั้นเหมียนกน

การให้ทีดีที่สุดคือประสบการณ์ที่ซื้อไม่ได้ด้วยเงินครับ

ใช้ความเงียบความสงบ สยบความเคลื่อนไหว

 joob

ด้วยความเคารพเนื่องด้วยขณะนี้ถูกคณะกรรมการโทรจิตและโทรคมนาคม
ระงับการส่งสัญญาณการลูบไล้ ทำให้ไม่สามารถลูบไล้กัปตันธีได้
รออีก 168 ชม นะจ้ะที่รัก..จุ๊บ จุ๊บ...

ยอมรับผมอ่านแล้วขำกับการอธิบายของป๋าตู๋ แต่ผมว่าตอนนั้นมันโคตรเครียดเลยใช่ไหมครับ  ทนไม่ได้

หัวค่ำวันนั้น เป็นวันที่มึนตึ๊บคืนหนึ่ง  การตัดสินใจของผมที่จะทิ้งครอบครัวเพื่อ ควมสุขส่วนตัวในทางที่ผมเลือก
เป็นวันแรกที่ไม่กลับบ้านแบบเปิดเผย.......ไม่แคร์เลยว่าง้าน
หน้ลูก 2 ขวบ หน้าเมีย ไม่มีมาลอยอยู่ตรงหน้าผมเลย....มีแต่หน้าน้องเค้ามาลอย มาลอย จนเคลิ้มเหมียนโดนของ
แต่ไม่มีหรอกคับที่ผมโดรของในเวลานั้น

ควมมึน ควมหลง ควมอยากมันครอบงำจนแยกไม่ออกมา ดีชั่ว ผิดหรือถูกเป็นอย่าไร ตรู ไม่สน
แม้กระทั่งผู้ไหญ่โทรมาบอก มาเตือนเข้าหูซ้ายทะล่หูขวาเหมียน่ดิม

ว่ากันต่อผมเข้าไปหาน้องเค้าที่ไปลี้ภัยในแม็คโคร หาอยู่นานไม่ยอมรับโทรศัพทย์ สงสัยจะกลัวลูกหลง
จนมาหาจนเจด แล้วไม่คิดหรือสำนึกอะไรเลยทั้ง 2 คน เค้าและผท
อ้อ.....ลืมบอกกว่าตอนนั้นผม 35 น้องเขา 23 เรียนอยู่จ๊ะ รอดจากคุกแน่นอน

นี่คือประสพการณ์ที่ไม่ควรเกิดชึ้นอย่างยิ่ง ในสภาวะที่มีครอบครัวแล้ว
มาย้อนนึกในวันนี้นึกถึงลูกเมียทันที ซึ่งในวันนั้นลูกและเมียจะทุกข์ยังใง...ช่างมัน...เอาแต่หาควมสุขส่วนตัวในทางที่ไม่เหมาะสม

และแล้วมันก็เกิดวิกฤเรื่องป่วยขึ้นมาจนทำไห้ห่างเหินกันไป
เพราะผมปิดโทรศัพทืทั้ง 2 เครื่อง เพื่อที่ไม่อยากพูด ไม่อยากคุยในเวลาที่ป่วย

นี่คือเรื่องราวที่ป๋าแจ๊กรีเควส มาขั้นตอนป่วย ต่อไปนี้สถานการณ์ป่วยจางหายยังใง
และหลังจากหายป่วยเป็นคนดีให้ครอบครัวรึยัง......รอจั๊กกรู้

 like like like  ติดตามอ่านทุกวันครับ ป๋าตู๋เสียงหล่อ  บอกได้คำเดียวว่า ชอบ  เอาไปเลย 1  like เป็น 104

 :( ผมให้ + ไม่ได้

มาให้กำลังใจป๋าตู๋ที่รัก....แม้จะไม่เคยเจอหน้าแต่การได้รับฟังสิ่งที่ป๋าตู๋บอกมา
ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับผม...ด้วยรักและเคารพคับ สาธุ

ขอย้ำนะคับนี่ไม่ใช่ชีวประวัติของบัวขาว ป.กุ้งเผา  แต่เป็นเรื่องราวประสบการณ์ชีวิต
ที่เคยประสพมา เพื่อมาเล่าสู่กันฟังเป็นหลักในแนวทางการใช้ชีวิตในวันต่อๆไป เพราะเรื่องราวทุกๆเรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้วและมันไม่ สา มา รถ แก้ไขให้กลับมาเหมือนเดิมใด้...............แล้วเรามาว่ากันต่อ

 heart

 heart

ไปอ่านในกระทู้ 183 หน้าตะลุยหนองคาย
อั๊ยยะ == เเก๊งค์ปั้มไลค์ 5555
เราเอาด้วย 555

(http://image.ohozaa.com/i/58f/ro0dqp.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/wjhuOJ4dVNz8rhs1)



ป๋าตู๋ แล้ว นก กรงหัวจุก ตัวเท่าไหร่ ครับ  ป๋าให้ กรงมา  แต่ไม่ให้นกมาด้วย ผมก็เลี้ยงไม่ค่อยเป็นด้วย    crying crying crying

ด้วยฟามเคารพ เปลี่ยนหัวข้อบ่อยเหลือเกิน ตามกระทู้แทบเจอ  โอ๊ยมึน ต๋องเวียนศีรษะนะ

 สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ

;) ;) ;) ;)

เอาละคับที่จะถึงจุดคลายแม็ก ของที่มาของการกดแป้นพิมพ์ นิ้วเดียวซะที
กลังจากที่พักฟื้นจนทอลองไปนั่งรถทัวร์ไปเพชรบุรี

การเดินทางยาวเป็นไปด้วยควมราบรื่น อาการที่มีเช่นมองภาพแบบซ้อนกัน และพร่ามัว
มีอยู่แต่ สา มา รถ ทนใด้ตลอดการเดินทาง...ทั้งไปและกลับ

ใช้ชีวิตในการพักฟื้นอยู่เกือบ 1 ปี ปาฎิหารก็มีจริงเหมือนกบ ทรงสิทธ..........
เดินเหินใด้ดี  สายตายังไม่ชัดเจน การมองสิ่งเครื่อนไหวยังไม่ปกติ

เริ่มนั่งรถไปร้านที่ตลาดซันเดย์ เพื่อไห้คุ้เคยกับการมองสิ่งเคลื่อนไหวมากมาย ค่อยๆเป็นค่อยๆไป ทนไม่ไหวก็กลับ
ทำเช่นนี้อยู 2 3 เดือน ร่างกายเริ่ที่จะปับตัวใด้ แต่ไม่ 100 เปอรืเซน

แม้ร่างกายจะไม่แข็งแรงในเวลาอันรวดเร็ว....แต่วันที่ไปตามที่หมอนัด ใด้คำพูดมาเตือนสติผมว่า


.....คุณเกิดไหม่แล้วนะ ถือซะว่าคนเก่าใด้ตายไปแล้ว...การกลับมาใช้ชีวิตวันนี้ คุณต้องดำเนินชีวิตด้วยสติ

                 โอกาสที่คนที่ป่วยอย่างคุณ กลับมามีชีวิตใด้มีไม่กี่คน นอกจากปาฎิหาร

ช่วแรกที่ร่างกายเริ่มกลัมาเกือบจะเหมือนเดิม ยิ้มใด้ข้างเดียว
 ยักคิ้วใด้ข้างเดียว ส่วนลำตัวมือ เท้า ดีมาก่อนหน้านี้แล้วตามลำดับ


แต่ทุกวัน(ที่ผ่านมา)ยังต้อง ฉีดยาวันละ 2 เข็ม กินยารวม 13 เม็ดต่อวัน หาหมอทุกเดือน

สาเหตุหลักเลยของโรคหลอดเลือดตีบในสมอง เกิดจาก ทุกมื้อผมทานอาหารไม่ถูกหลัก เป็นคนที่กินข้าวมื้อละ 2 จาน มีไข่ดาวรวม 2ใบ 1 วันผมทาน 6จาน ไข่ดาว 6 ใบใข่เป็นอาหารที่ขาดไม่ใด้

หมู ไก่ คือของหลัก ผักไมมีไม่สน กินเช่นนี้มาไม่รู้นานเท่าไร ไม่เคยนับ

ส่วนเบาหวานขึ้นตา มาจากกินเหล้าวมากจนในเลือดมีแอลกอฮอล์ผสมอยู่
 ทำไห้สมองติดน้ำตาลที่มาจากเหล้า พอวันนึง สมองเสพน้ำตาลทุกวัน มากเกินร่างกายต้องการ ขับออกไม่ทัน ในเลือดก็มีแต่น้ำตาล จนทำไห้เส้นเลือดในเลนตาเสีย คอนโทรนไม่ใด้

น้ำตาล 500++  ไขมัน 1200++

หลังจานนั้นยังมากินอีกมั้ยเดี๋ยวมา เหลาว ต่อในวันที่กลับไปที่สวนจตุจักร

อย่าขังควมสุขเลยคับ แค่ดูกรงอย่างเดียวก็สุขใด้เหมียนผมจร้า :D

เจ้าของลิขสิทธิมาคับป๋าโจ.. shame ...ไม่ใด้ตอบทุกประเด็น heart แต่ก็คิดถึงกันน้าป๋าโจ :D :D :D

ช่วงนี้ วันไหนไม่ได้อ่านเหมือนขาดอะไร ไป ห้ามจบนะ เล่าต่อไปเลื่อยๆ  smile.. smile..

ขอบคุณในประสพการณ์ดีๆ
ขอบคุณในคำบอกเล่าชั้นยอด
ขอบคุณในข้อคิดที่มีเพิ่มเติม
ขอบคุณในหัวข้อที่คอยเตือนสติ
และขอบคุณที่ยังคงคอยเล่าสู่กันฟัง

ติดตามป๋าอยู่นะครับ

ตามมุกผู้ใหย๋ไม่ทันอะครับ :-* :-* :-*เหมื่อไหลเจอกันอีกละครับ คิดถึ.....ง

ขอบคุณจากใจสีชมพู่ อารยา เอฮา เก็ต ครับ heart heart heart

รักครับป๋าโจ heart heart :D :D

ตามอ่านจบล่ะ

23 กับ 35 ก็นะ.....ยิ่งเป็นนักศึกษาอีกโอ๊ยยยยย จะบอกว่าป๋าไม่ผิดได้มั้ยเนี่ย อิอิ

ผมเห็นด้วยเลยครับโหมด  ป๋าตู๋  ไม่ผิด 555
อู้เล่นบ่าดายเน้อ 

มาซุ่มโป่ง  อีก 1 วันครับ

ผมเคยงงมากกับคำว่า "โหมด" พอได้เห็นบ่อยๆ ถึงได้อ่อ "หมอด" นี่เอง  :D

555 

หรือว่ามด   smile.. smile.. smile..

เตนท์ให้ราคาดีมากครับ สำหรับรถสี่ปี  ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยม

การกลับมาอีกครั้งที่สวนจตุจักรในสภาพเกือบสมบูรณ์ ฟิตเกิน 100  ทั้งๆที่ร่างกายฟิตแค่ 70 เปอร์เซ็นต
สายตายังโฟกัสไม่ใด้ดี ขับรถยังไม่ใด้ เรียกว่ารถจอดจนพังมาขยับขยายเปิดร้านใหม่ที่เรียกตลาดศรีสมรัตน์

ขึ้มาอยู่ตลาดไหม่นี้เพราะว่าตลาดซันเดย์หมดสัญญา และยิงกันทุกวันเรื่องรื้อโครงการ
คนนั้นยอม คนนี้ไม่ยอม เพื่อต่อรองเรื่องเงินค่ารื้อถอนมาเป็นประเด็น

ผมไม่ประท้วงกับเค้าด้วย.....เสียเวลาเปล่าว แค่นี้คนก็ไม่เดินแล้ว
ยิ่งยือเยื้อยิ่งเจ็บตัว เอาเวลาไปหาร้านไหม่ดีกั่ว ไม่ไกลเกิน 50 เมตร คือร้านใหม่ที่ผมอยู่

ปลาหางนกยูงยังมีเหมียนเดิม แต่ขายส่งออกอย่างเดียว จะมีขายปลีกแค่สายพันธุ์ RED ALBINO
ราคายังดีอยู่ 1500 2000 ต่อ 1 คู่

จนมาเจาะตลาดเวียดนาม แต่เวียดนามไม่เล่นปลาหางนกยูง...แต่นิยมปลาหมอสีมากที่สุด
ก็เลยหาแหล่งที่เพาะปลาสายพันธุ์ที่มีคุณภาพ.....ใด้รู้จักกับผู้เพาะเลี้ยงหลากหลาย

ราคา ณ ตอนนั้นถือว่าจับต้องใด้ในท้องตลาด
ราคา 500 บาทไทย ขนาอตัวเท่า เหรียน 5 บาทขนาอโตขึ้นราคาขึ้นตาม แต่ยิ่งสวย ยิ่งแพง
หลัก 7000 12000++ ขึ้นอยู่กับจำนวนที่สั่งด้วย

ส่งเวียดนามเดือนละครั้ง จนเพื่อนสาวชาว...เวียดนาม...ตั้งชื่อของเธอไว้ให้แทนควมคิดถึงว่า

......................ฮัว เทียน หลี.....................ร้านนี้ยังมีตัวตนอยู่ที่ จตุจักร
แต่ใด้ขายกิจการให้เพื่อนรุ่นพี่ไปแล้วหลังหายป่วยใด้ 2 ปี แต่ชื่อยังอยู่เพื่อเรียกลูกค้าชาวเวียดนาม

ผมเป็นกองเชียร์ครับ  

จตุจักษ์ยังไม่จบนะครับ  อย่าพึ่งหนีไปใหน  

ป๋าตู๋  พรุ้งนี้หาอะไรกินดีกว่าไหม 555    smile.. smile..

อ๋อ  สงสัย กับตันธีระ  จะหยุดหรือเปล่า  วันนี้ละครจบแล้ว   smile.. smile.. smile..

แล้ว นกกรงหัวจุก ผม ป๋าตู๋ ยังไม่เคลียร์เลย ครับ   :D heart heart heart heart heart

ก่อนจะปิดกิจการลง...กิจกรรมที่คนเลี้ยงสัตว์น้ำ ขาดไม่ใด้ที่จะไปร่วมงานคือ งานประมงน้อมเกล้าว งานประมงน้ำใจไทยทั่วหล้า
งานที่สวนสามพราน 1 ปีจะจัดงาน 4 ที่ ร่วมกับเดอะมอล์ ในนามชมรมผู้เพาะเลี้ยงปลาหางนกยูง แห่งประเทศไทย

ผมสร้างชื่อมาจากเรื่องปลาหางนกยูง ประกวดมาทุกปี มีทั้งชนะและแพ้ แต่เป็นการแข่งขันที่ใด้มาด้วยควมภูมิใจไทย
อะไรที่เรารัก เราชอบ ใด้มาหรือไม่ไม่ใช่สิ่งสำคัญสูงสุด แต่การที่ผมทำอะไรแล้วรู้ลึก รู้จริงคือเป้าที่ตั้งใว้

รางวัลคือสิ่งที่มีเกียติร์สูงสุด ในชีวิตที่ใด้รับต่อหน้าพระภัค เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน

อุทาหรที่สอนใจได้ในเรื่องราวทั้งหมดที่ใด้เล่ามา...อยากไห้เห็นในมุมมองที่ต่างบ้างว่า
เรื่องของชายและหญิงมันไม่ใช่เรื่องสนุกของผู้ชายเสมอไป

มันมีสุขใด้ในบางคราเท่านั้น....การที่เรามีครอบครัวแล้ว สิ่งที่ว่ามาคงจะไม่เหมาะแน่นอน
ใจเขาใจเรา  ผมสงสารลูก และครอบครัว ในวันวานที่เรากระทำสิ่งใดลงไปเหมือนตัวเรา...โสด...

เสียดายในวัย 2 ขวบของลูกชาย ที่...ภาพถ่ายเขากับแม่ ไม่มีภาพผมปรากฎซักภาพ
แต่ทุกวันนี้รู้แล้วว่า ความสุขที่สุดคือครอบครัวของเราเอง................

ที่พึ่งพิงที่คอยต้อนรับเราอยู่เสมอ ไม่ว่าเราจะกลับมาในสภาพไหน...ก็คือบ้านเรา

คราวนี้รู้แล้วนะคับว่า...ทำไมผมใช้มือซ้ายถือแว่นขยาย  และใช้มือขวาไช้นิ้วชี้กดคีย์ ...แทนชูกำปั้นเหมือนไมโคร

ขอบคุณ heartเพื่อนลุง ป้า น้า อา ญาติสนิตมิตรสหาย ที่มาแชร์ มาม มานิยม ในกระทู้นี้ ดีใจที่ควมฮาของผม พอจะมีสาระบ้าง

ขอบคุณ  สาธุ...MOD...ทุกท่าน ตั้งแต่ผมเข้ามาในบ้านหลังนี้ ผมไม่คุ้นเคยกับการที่ โหมดแวะมาทัก แวะมาเม้น กับสมาชิดเลย เคยเห็นบ่อยคือ...ถ้าโหมดมาคือ...อุ้ม ล๊อค เตือน...เห็นเงาโหมด มาที่ไร เหมือนครูจะเข้ามาดุแต่ที่ผมสัมผัสใด้ มันไม่ใช่แค่นั้นแล้ว
 heart
ยินดีและดีใจคับ heart ที่ทุกๆท่านให้มิตรไมตรีที่ดี  สาธุกับสังคมแห่งนี้


แล้จะกลับมาใหม่เมื่อเพื่อนต้องการ ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยม

ลงชื่อ กัปตันธีระ ณ ปาเจโร่สปอรด์ ไทยแลนด์.......จุ๊บ จุ๊บจ้า

ตกลงป๋าเลิกเพาะพันธุ์ปลาเลยหรอ หรือว่าแค่พักรักษาตัวก่อนครับ...เสียดายความรู้นะ

จะลาไปไหนครับป๋าตู๋ งงครับ         :(  :(  :(

แขวนกระชอนมา 4 5 ปีแล้วคับค้าขายที่โรงงานอย่างเดียวครับท่าน
จะกลับมาอีก ลูกค้าต่างาติยกไห้เพื่อนหมดแล้วครับ แต่ใจรักเหมียนเดิมมิเปลี่ยนแปล eieง

ผมไม่ใด้กลับบ้าน อั๊ยยย่ะมา 3 วันแล้ว คิดถึงป๋าดิษฐและครอบครัวอารมณืดีครับ ไม่จากไปไหรจ้า

เพราะป๋าเคยผ่านความเป็น ความตายมาก่อนหรือเปล่าถึงได้ปลงได้ขนาดนี้ ยกลูกค้าให้เพื่อนหมดเลยแค่คิดผมก็ทำไม่ได้แล้วนะครับ

ผมป่วยตอน 36 N0W 44 ใจเกิน เอ็ม 150 คับ eie

สงสัยเตรียมไปดู ละคร รักคุณเท่าฟ้า ตอนจบ...

รีบกลับมานะครับ ป๋าตู่... smile..

แต่กดตอบทีไร...ต้องเจอตัวแดงด้านบน...แจ้งว่า ให้เข้าคิวรอ ตอบ...ทู้ทีซิ 555 smile..

วันนี้ตอนอวสานของกัปตันธีระครับ ป๋าตู๋ต้องไปขึ้นเครื่องครับ แล้วจะกลับมาใหม่ครับ  สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ

แปรผันชีวิตไปค้าขายอาหารที่โคราชเลยคับ...มันอิ่มตัวในสิ่งที่ทำมาเป็นงานอดิเรค มากลายเป็นงานหลัก
และเรื่องของร่างกายด้วยคับ

ลงทางชูชีพเลยครับป๋าเล็ก :D

เพื่อส่วนรวมจะหาเรื่องราวมาเหลาวอีกคับป๋าต้น heart

 ขอบคุณครับ จาก คนหน้าตาดีคนหนึ่ง

ขอบคุณด้วยครับ  จากคนที่หน้าตาหล่อน้อยกว่าหนุ่มประจวบนิดนุง  smile..

คนหน้าตาดีอีกคนหนึ่ง ก็ มาขอบคุณ ด้วยครับ

ก๊อกๆๆ ป๋าตู๋ ดีจ้า hi

คนหน้าตาดีที่สุดขอขอบคุณคนหน้าตาดีน้อยกว่าผมทั้ง 3 ท่าน และคุณปูน้อยด้วยคับ heart

มาหลังสุด หล่อที่สุด

เสร็จผม มาที่หลังกว่า อิอิ... :D

น่าจะเป็นผมนะคับ

คนขี้เหล่มาปิดขบวนงับ  smile.. smile.. smile..

ขอมีส่วนร่วมด้วยสิ

คนหล่อน้อยสุด. มาปิดขบวนดีกว่า. รักนะครับป๋าตู๋ heart heart heart

งั้นผมหล่อกลางๆขอแทรกขบวนแล้วกันครับ  eie eie

หล่อน้อยกว่ากัปตันธีระ มารอ ชม ภาค 2****   กัปตัน ธีระ เนี่ย ชอบเด็ก เด็ก เน้ออออออออ  ตอนจบ  ;)   

งานนี้ ที่หนองคาย มีสัมภาษณ์กันยาววววววว  smile.. smile..

ล้วงลึกแบบ Exclusive เลยป่าวป๋า แจ๊ค  :D :D :D

ถ้าไม่อยากเล่าบอกผม............

ผมมาซุ่มดู  ภาค 2 เมื่อคืน จบแบบคาใจ ผู้ใหญ่ หรอกเด็ก ซะนี่  นาง พยาบาล ผม  heart

ดีจ้า ป๋าตู๋ pleasantsuprise pleasantsuprise

จบแล้ว หรือครับ.. ขอบคุณครับ ป๋าตู่   กระผม..เหน่ง หน้าปลาบู่ ชนเขื่อน   ครับ.

แน้.......ยังไม่เข็ดซิท่า :D

ขอบคุณพี่เพื่อนที่มาทักทายกันคับ รักนะ จ๊ป จุ๊ป สาธุ

เขียนต่อครับป๋าตู๋เสียงหล่อ heart

555 เอาฮาได้ตลอดนะป๋า 555
ว่าเเต่ของต้นฉบับหายไปไหนเเล้วอ่ะครับ เหลือเเต่เสิ่นเจิ้นเนี่ย อิอิ

มีมาเหลาวแน่นอนฮ้า ตอนนี้ขอพักนิ้วชี้ก่อนนะฮ้า yeh

รอได้เสมอครับ เรื่องดีๆที่อยากฟัง  :D good

เอานิ้วชี้ไปนวดแผนโบราณก่อน :Dจ้า

 สาธุ สาธุ สาธุ
สวัสดีตอนเย็นๆ ครับป๋าตู๋
ผมไม่หล่อ แต่น่ารักอ่ะ อิอิ

นวดแต่นิ้วเค้าคิดเท่าไหร่ครับ ...  smile..

4500++ คับ :D :D :D

มาซุ่มโป่ง...
รออ่าน เก็บเกี่ยวเรื่องราว และข้อคิดดีๆ
จากป๋าตู๋

ขอบคุณคร้าบบบบ ป๋าตู๋ "Gold Finger"

นิ้วกลางหรือป๋า

สวัสดีครับป๋าตู๋เสียงหล่อ heart

สวัสดีครับป๋าตู๋ วันสุขหรรษาครับ ไปแอ่วไหนดี

จบแล้วเหรอ วันรุ่นเซ็งเลย
เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยจะได้เข้ามาทักทายป๋าๆเลย  วันนี้เข้ามาอ่านตั้งแต่หน้า 7 ถึงหน้า 22 อยากบอกว่า นายแน่มาก  good good

ป๋าหนึ่งครับ.ป๋าพิมพ์ตกตัว. ห.   หรือเปล่าครับ.  ext ext

บทชีวิตของป๋าตู๋ กับของผมคล้ายกันเลย
ขายของในจตุจักรเหมือนกัน
มีแฟนทำรีเซฟชั่นเหมือนกัน
ใช้ชีวิตกลางคืนเหมือนกัน(แต่ผมน้อยกว่า)
อายุก็เท่าๆกัน
ปาเจโรสีขาวเหมือนกัน
ที่ไม่เหมือนคือผมไม่มีกิ๊ก กับป่วยหนัก
ถ้าให้เหมือนเป๊เลย แค่ผมมีกิ๊ก ผมอาจป่วยหนักร่วมด้วยเหมือนกัน eie

 like like heart heart
เอามาแชร์ให้น้องๆฟังกันบ้างครับป๋าซี

ยังอยากมีชีวิตอยู่ครับ  smile..

 crying crying crying

:D :D ป๋าซีไม่กล้าเสี่ยงครับ

อั้นแน่.........เพิ่งมาจะ เลยแอบเข้ามาฟังเผื่อจะไปนั่ยางที่หนองคายซิตี้
สวัสดีพี่ๆคับพี่แจ๊ค พี่เจมส์ พี่อู๊ด พี่ 1 พี่ฟ้า พี่เปิ้ล พี่น๊อด ลุงชิ ลุงปุ่น และพี่นัน นะจ้า heart

เยาวชนอย่างผมมานั่งรอดูว่าใครจะมาเหลาประสบการณ์ให้หลานๆฟังเป็นคนต่อไป อิอิ

สวัสดีป๋าๆ ทุกท่านด้วยค๊าบบบ

 
   มานั่งเขียนหนังสืออยู่นี้แหละ...ไม่ไปดูใบมั้ง..ป่านนี้เพลี๊ยลงหมดแล้ว ......เป็นกำกำให้ครับ  heart

ลุงๆ ป้าๆ eie มีประสพการณ์ดีๆเรามาแบ่งปันกันในนี้ใด้คับ คิดค่าเช่าไม่แพง ฮิ ฮิ ฮิ  :D :D :D

มารอชมภาคต่ออะครับป๋าตู๋....   :D

ขอสมัครเป็นแฟนพันธ์แท้ป๋าตู่อีกคนนะคร้าบ

มีประโยชน์มากสำหรับรุ่นหลังๆครับ

เอาของป๋าซี คิดค่าเช่าแผงเท่าไหร่ครับ smile..

ฟรีคับ  :D  แต่ต้องมัดจำด้วยหัวใจทาแยมจ้า heart

อิ อิ ป๋าแจ็คมาแอบดูในห้องนี้วันอาทิตย์ด้วย แสดงว่าเสพหนักไปแล้ว
Suriya(PaC), thekop07 และ 0 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ฉง ฉัย.....ต้องไปถ้ำกระบอก เป็นหมู่คณะซะแล้ว eie

_________________________________

ถ้ำกระบอก ก็คงเอาไม่อยู่แล้วล่ะป๋าตู๋
ลึกครับลึก ฮ่าฮ่า

เพื่อน...สำคัญไหมในชีวิตของแต่ละคน
ตอบก่อนในฐานะที่เป็นคนหน้าตาดี...เพื่อน...เกิดมาในวัยเด็กการมีเพื่อนก็เริ่มต้นแล้ว ตั้งแต่อยู่บ้านใกล้กัน

อยู่โรงเรียนเดียวกัน เพื่อนเราแต่ละคนในวัยเรียน ในควมทรงจำเรายังมีอยู่เสมอ แม้มันอาจเลือนลาง
ไปตามเวลา และอายุ

เพื่อนคือคนที่เราใว้ใจกัน รักกัน ยืมตังซื้อขนมกัน แบ่งปันของเล่นกัน
ตีหัวกัน ชกกัน โดนครูตีด้วยกัน สารพัด สารเพ ที่เจอกันมาในวัยเรียน ควมคิดถึง คนึงหายังมีอยู่ในควมทรงจำวัยเด็ก

เพื่อนบาวคนคบกันจนถึงวัยหนุ่มสาว  จนก้าวมาสู่วัยทำงาน และแม้กระทั่งคบกันจนถึง วัยที่มีครอบครัว
การคบหาเพื่อน ไมยากเลยในสังคมของเรา แต่จะหาเพื่อนที่รู้ใจ ใว้ใจใด้เหมือนไมโคร ก็ไง่ยมากนัก

เวลาและวันวานที่ผ่านมาเป็นเครื่องพิสูจน์ได้ดีว่า ใครคือเพื่อนที่เราจะคบกันไปใด้นานๆ
ผมคน 1 ที่มีเพื่อนที่คบหากันตั้งแต่วัยเรียนจนถึงปัจจุบัน

เรามาคบกันด้วยจากควมใว้ใจ และให้ใจซึ่งกันและกัน รู้ใจ รู้กึ๋น กันในเวลาต่อมา
คบกันด้วยควมรักเอื้ออาทรต่อกัน ช่วยเหลือซึ่งกันและกันใด้ในยามมีทุกข์
นี่คือสิ่งที่สำคัญมากกว่าเหตุอื่น

คนเราจะถูกชะตากันใด้ไม่ต้องคบหา ดูใจกันนาน เห็นหน้ากันยังไม่ทันคุยก็พอรู้แล้วว่า เราคิดยังใง
เพื่อนคือคนที่อยู่รอบข้างเราไม่ว่าจะอยูในสถาณะเพื่อนร่วมงาน เพื่อนกิน เพื่อนตาย ย่อมแตกต่างกันไปตามสถาณะ

เพื่อนที่เราคบแล้วมีแต่ทุกข์ นำพามสู่เราและครอบครัว เราก็ถอยห่างออกมาในสถาณะอีกแบบ

ส่วนเพื่อนที่เราคบกันจนรู้ใจ...ผมให้นิยามว่า..เพื่อนคืออัญมณีที่เลอค่าที่หามูลค่ามิใด้ จงเก็บรักษามันใว้ให้ดี

ส่วนในคลับพวกเรานี้ขออณุญาตินำคำพูดของ MOD...ป๋าต้น มาเขียนกันฟังนะคับ


    heart.....ในคลับของเรา รถจะอยู่กับเราใด้นานแค่ไหนกัน 10 ปีก็มากแล้ว เดี๋ยวก็เปลี่ยนกันไป....

                                         แต่เพื่อน และมิตภาพที่เราเจอไนคลับนี้สิ ...จะอยู่กับเราไปอีกนาน... heart

ขอบคุณคำพูดของป๋าต้นครับ....

 ป๋าตู๋ไม่ธรรมดาจริงๆ

งานมิตติ้งหนองคาย ลาว ในวันที่ 20 ตคนี้ ก็เป็นอีก 1 งานที่มีควมสามัคีกลมเกลียวกันใน
 PAJERO SPORT THAILANDของกลุ่มผู้สูงวัยหัวใจสปอรด์ ในมอั๊ยยย่ะ

ที่จะมารวมตัวเป็นน้ำ 1 ใจเดียวกัน ด้วย...ควมรักและควมสามัคคี
ที่กล่าวเช่นนี้เพราะว่า สมาชิกที่ไปมิตติ้งงานนี้ต้องพกใจมาก่อนแน่นอน

ใจเป็นประเด็นหลัก ไม่เช่นนั้นล่าสุดคงจะไม่ถึง 27 คัน
ด้วยระยะทางที่แสนไกลจาก กอ ตอ มอ

ต่างสารทิศที่จะมุ่งหน้ากันมาสู่อ้อมอก ควมอบบอุ่นในครั้งนี้
บางท่านมาจากภูกกระดึง เอ้ย...ภูเก็ต   สมุดสาคร  สมุทสงคราม  ขลบุรี  จันทบุรี เชียงใหม่
หรือแม้แต่ผมที่มาจาก...ดูใบ(มะนาวเพลี้ยลง)ที่เพชรบุรี

การรวมตัวครั้งนี้เกิดจากควมเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้องกัน นับถือและรกชอบพอกัน
ตามประสาคนสูงวัย ที่หัวใจยังสปอรด์

สมาชิกที่อยากไปแต่หลายๆท่านที่มีภาระหน้าที่ๆแตกต่างกันไป ไม่สา มา รถไปร่วมในงานนี้ใด้
กไม่เป็นไร มิตตภาพไม่ใด้มีเพียงวันเดียว...

แต่ละท่านเริ่มใจจด ใจจ่อ กับวันเวลาที่จะมาถึงอันใกล้นี้

ควมสุขควมสนุกสนานกันแบบคครอบครัว พี่ๆน้องๆ ลุง ป้า น้า อา กำลังจะมาถึง

นี่คืออีกภาพ 1 ในสังคมของคลับ พวกเราทุกคน ที่แสดงให้เห็นว่าPAJERO SPORT THAILAND  บ้านนีก็มีรัก heartมาแบ่งปันกันเสมอ

ผมเพิ่งเข้าใจคำว่าดูไบ ของป๋าตู่ ก้อวันนี้แหล่ะครับ พออ่านในวงเล็บล่ะนึกภาพออกเลยครับ

ป๋าตู๋นีคมใช่ย่อยจริงๆ

 heart heart heart จุ๊บ จุ๊บ
ยังลูบไล้ไม่ได้นะตัว โดนแบนอยู่...  :D

   เปลี่ยนเรื่องบ่อย.......  ยังกะย้ายวิก...ตามแทบไม่ทัน  ดีนะ ที่ใจถึงกัน..เลยได้อ่านอยู่นี่แหละ.....สบายๆครับป๋าตู๋....ผู้มี  bigheart เดียวกัน

                        รักนะ....จุ๊ป  จุ๊ป  3heart

การเตรียมงานในครั้งนี้ของป๋า 1 เห็นปรากฎที่กระดานอยู่นานหลายเดือน
ยังแอบคิดอยู่ในใจว่าเตรียมงานล่วงหน้าใด้หลายเดือนดีแท้

ช่วงแรกๆ ผมไม่คิดจะไปเลยงานที่หนองคาบ เหตุเพราะคือ...ไกลจัง งัง....และก็ยังไม่รู้จักใครมาก
เหมียนวันนี้ พอวันเวลาผ่านไปเราใด้รู้จักคุ้นเคยกันมากขึ้น คราวนี้ไม่ต้องพูดถึงเหตุผลเรื่องระยะทาง

ตัดสินใจไปสมัครลงทะเบียนทันทีเลย ด้วยที่ว่า 3 คน พ่อ แม่ ลูก ไม่ค่อยใด้เที่ยวยาวๆแบบนี้
อีกทั้งยังใด้ไปพบปะกับลุงๆป้าๆ ที่ใด้รู้จักกันด้วย  อีกอย่างจะไปฝากเนื้อฝากตัวกับท่านสารวัตร 1 ด้วย

เผื่อผมโดนข้อหาขนสุนัขข้ามชาติแถว หนองคาย นครปฐม เอ้ย..นครสวรรค์
 เอ้ย..นครพนม เอ้ย...............ถูกแล้ว ป๋า 1 จะใด้มาประกันตัวทัน

จังหวัดหนองคาย เป็นครั้งแรกที่ผมเคยไปตั้งแต่เป็นคนไทยมา 44 ปี
เคยมีควมอยากในการไปดู บั้งไฟพยานาค แต่โอกาสก็ไม่เคยมาเยือน

แม้ครั้งนี้จะไม่ใด้ดู บั้งไฟพยานาค เพราะกำหนดการณ์ห่างกัน 1 สัปดาห์ แต่คิดว่าไม่น่าพลาดที่จะมาหนองคายรอบ 2
 เพราะอาจจะหลงรักท่านสารวัตรเจ้าเสนห์ แห่งนครหนองคายจนต้องมาย้อนรอยควมรักอีกรอบ

หรือไม่แน่นะ มาหนองคายอีกครั้ง ท่านสารวัตรป๋า 1อาจเป็นผู้การแล้วก็ใด้

ทั้งหม แถววววว ตรง  ตามระเบียบบบบบบบบ...รัตน์

ก้นก็หวานครับ...ไม่เปรี้ยวน้าป๋าชิ eie

ป๋าท่าที่กด like ไม่ใด้เพราะติดแบนอยู่ ขอเปลี่ยนเป็นแบ้งค 100 แทนก็ใด้นะคับ  :D :Dยินดีรับบัตรเครดิตรจ้า

มารอภาค 2 นะครับ eie

พักนิ้วไปคุยกะน้องแป๊บนึงจ้าป๋าชิ yeh

ยิ่งอ่าน ยิ่งติดคับ  heart

อย่านานนะป๋า คิดถึง  heart heart heart heart

ป๋าตู่ทำไมเป็นคนแบบนี้น๊าา........ น่ารักจังครับ ผมอ่านกระทู้นี้แล้วรู้สึกรักผู้ชายคนนี้เลยครับ รักแบบพี่นะครับ  :D

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆครับ ต่อจากนี้ผมจะทำแต่สิ่งที่ดี และจะทำในทุกๆสิ่งที่สามารถทำได้ครับ

ขอบคุณครับที่ทำให้ผมคิดได้ในหลายๆสิ่ง ซึ่้งใจเลยครับ กับการตั้งกระัทู้ครั้งนี้ เป็นเหมือนหนังสือในการสอนการดำเนินชีวิตเลยครับ

ขอบคุณป๋าตู่ และป๋าๆทุกๆท่านครับ ที่มาให้ประสบการณ์ต่างๆ

ผมชอบมากครับกับการเล่าประสบการณ์ชีวิตแบบนี้ มันทำให้ได้ข้อคิดต่างๆมากมาย

ซึ่งตอนนี้ผมอายุแค่ 26 ปีเองครับ คงต้องปรับเปลียนรูปแบบการดำเนินชีวิตใหม่ เพราะเริ่มสร้างครอบครัวแล้ว กำลังมีตัวน้อยที่จะลืมตาดูโลกในไม่ช้านี้

ซึ่งปัจจุบันยังจับต้น ชนปลายไม่ถูกเลย ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายมากกับหลายๆอย่าง ซึ่งไม่ได้คิดว่ามันจะมีผลเสียรึุไม่

ขอบคุณป๋าตู่อีกครั้งครับ ไว้อีกสัก 20 ปี ผมจะเล่าประสบการณ์ให้รุ่นน้อง รุ่นลูก รุ่นหลานสืบเนื่องต่อไปครับ

อยากให้มีกระทู้แบบนี้เยอะๆจังครับ ขอบคุณมากๆครับป๋าตู่ ตอนนี้ป๋าตู่เป็น ไอดอล ผมอีกคนแล้วครับ  heart

มาปูเสื่อรอป๋าตู๋เล่าต่อค่ะ   เอ้..ป๋าตู๋ไปไหนนะ ?
อ๋อ...สงสัยป๋าตู๋พานิ้วไปให้น้องเค้านวดอยู่ smile.. smile..

เค้าโดนคุณป้านู้เปิ้ลแซวอี่แล้ .....ฮึ้มมมมมม


ขอบคุณ สาธุป๋าดีรีมคับ จะว่าไปแล้วผมก็แก่กว่าป๋าดรีมแค่ปีเดียว 555 ดีใจและมีควมรู้สึกที่ดีเช่นกันคับ
ว่าสิ่งที่เราเม้ามา มีแง่มุมให้พี่ๆน้องๆเราเอาไปประกอบในแง่คิดที่ดำเนินชีวิตใด้

ขอบคุณทุกๆทานที่คอมเม้น มา ณ ที่นี้ด้วยนะคับ
ด้วยฟามเคารพรักจากใจกัปตันธีระจ้า heart

ท่านพี่  ไม่เล่นเฟสหรอ  ป๋า ๆ เขาไปเม้ามอย  ในเฟสเพียบ  มีของแจกด้วย 555
แวะมาทักทาย  และวุ่มโป่งครับ  smile.. smile..

แฟนพันธุ์แท้ เข้ามาติดตาม ครับ

อ่านแล้วต้องตามให้จบ ยังกะอ่านเพชรพระอุมา เลย

โอ้โห ป๋าตู๋เขียนได้พอใช้ได้ดีมากจริง ลูกเสือทั้งหมด โปรดกล่าวตามข้าพเจ้า3ครั้งว่า พอใช้ได้ดีมากจริงๆ 1-2-3
พอใช้ได้ดีมากจริงๆ
พอใช้ได้ดีมากจริงๆ
พอใช้ได้ดีมากจริงๆ

เจ๋งอะป๋ากุ้ง  มุกนี้วัยรุ่นมาก 555

ดีนะที่ไม่พาดพิง บุคคลที่8 :D

กระผมไม่เคยพาดพิงผู้อื่น เพราะมองไม่เห็นประโยชน์อื่นใด
ถ้าพาดพุงหรือพาดคอ กระผมชอบเพราะมีนัยให้คิดถึงประโยชน์มากกว่า
เรียนเจ้าของกระทู้เพื่อพิจารณา ด้วความเคราเยอะ

หนูอยากโดนอุ้ม หนูหยากโดนอุ้มมมมมมมมมมมม......ว่าง้าน ฮิฮิฮิ heart

ฮ่า ๆ ขำไม่หวาดไม่ไหว กับมุขอั๊ยยยย่ะสูงอายุเล่นกัน  5555  smile..

 smile..คิดถึงป๋าตู่อ่ะ ไม่รู้จำผมได้ป่าว

อั๊ยยย่ะ กลุ่มลุง ป้าวัยทองเคหัวใจสปอรด์ทั้งน้าน heart

ป๋าแจ๊ค แรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงจัง หู้้้้้  เค้าเรียก ว่า คน อายุ สูง นะครับ ไม่ใช่ สูงอายุ   ง่ะ ง่ะ   ;) ;) ;)

พวกเราไม่ยอมรับควมแก่ เพราะยังไม่สุก ;) ;) ;)

ขอทบทวนควมจำหน่อยจ้า ติ๊ก ต่อก ติ๊ก ต่อก faint

ป๋าเปลียนชื่ออะป่าวจ้า eie

หวัดดีครับ ป๋าตู๋ กวน มึน โฮ หิ้ววววว   คิดถึงกะเลยมาหา      yeh   yeh  yeh

มาละเห้ย มาละหวา  อิอิ 5555

นึกแล้วคนมีอายุมากๆความจำสั้น smile..อิอิ.. ใครเอ่ยยืนคุยกะป๋าวันมิตติ้ง 1 ปีอ่ะ

 cryingงอลแล้วนะ

อ๋อ.....ป๋าบิล สาธุ กิ้ววววววว คิดถึงเสมอนะคับหายหน้าหายตาไปเลย
จะครบปีอยู่แล้วที่เรามาเจอกัน ยังอยูในควมทรงจำที่ดีเสมอครับท่านพี่ heart

ขอโทษจริงๆจ้าที่นึกไม่ออก พอพี่แพรมออกมา อ๋อมาเยือนทันที
พี่สบายดีนะคับ eie

ขอบคุณสมหรับข้อคิดดีๆครับ จัดไป like

แวะทักทายยามเช้าคับป๋าตู่ ปู๊นๆๆ

(http://image.free.in.th/z/ib/t030712_01c.gif) (http://pic.free.in.th/id/52ceb609a1dd4b5b509cff31e927997b)

ลูบไล้ได้แล้วววววววว +117  like like like แล้วนะตะเอง....

 สาธุ สาธุ สาธุ
ซาหวาดดีครับป๋าตู๋ กวน มึน ฮา ตาหลอดๆๆๆๆ
และป๋าๆ ทุกๆ ท่านเลยก๊าบบบ

อารมณ์ดีไม่มีครัยเท่า สวัสดีครับป๋าตู๋

สวัสดีครับป๋าตู๋ ผมห่างหายไปนานเลย สบายดีกันถ้วนหน้านะครับ

ลงชื่อที่เฟส 2 เลยคับ

สวัสดีครับป๋าตู๋ ไม่ได้คุยกันเลยพักนี้ สบายดีหรือเปล่าครับ รอรุ่นสามนะครับ เอาอีกครับ

คู่นี้หางเหินกันจริงๆ  smile.. smile..

ห่างกันมากเลยนะ  เม้ากันที่เฟสยังไม่พอ  ยังมาห่างเหินกันในบ้านอีก 555


เย้ ๆ พรุ้งนี้จะมีหนุ่มใหญ่  เอาหางปลามาให้ถึงที่ทำงาน   ขอบน้ำใจนะท่านพี่   
เดี๋ยวเตรียมของอันเป็นมงคลไว้ให้แล้วครับ  *-*

เเก๊งค์ดุสิต อิอิ หวานชื่นจริงเชียววววววว อิอิ

เป็นไงบ้างแกงส์เทพารักษ์ ศรีนครินทร์  555 

มาไวจริงเชียวคนนี้ 555

พอดีบ้านใกล้  ไม่ต้องโบกแท็กซี่ 555

ไปประชุมแป๊บเดียว โดนพาดพุง....

แวะมาทักทายคับ เฮฮากันดีจัง smile..

เจ้าของบ้านไปทานอาหารนอกบ้านครับ ไม่อยู่ครับ เห็นว่าไปหาอะไรร้้อนๆทาน
ฝากขว้างหลังคาบ้านด้วยนะครับ

เจอแล้ว แก็งค์ ปาหิน

ป๋ากุ้ง ใช่แบงค์พันสักปึกมาปาบ้านผมได้นะ  smile..

หวาดดีเช้าวันพุธครับป๋าตู๋ smile.. smile..

แวะมากวน มืน โฮ ครับ ท่านพี่  smile..

หวาดเสียว เอ๊ย!!! หวัดดีปาตู๋ๆๆๆๆ "กวน มึน ฮา" อิอิ
และสวัสดีครับป๋าๆ ทุกๆ ท่าน
 สาธุ สาธุ สาธุ

สวัสดีครับแฟนขลับป๋าตู๋ทุกท่าน 555
ไม่ได้หายไปใหนแอบมาหาผมเฉย ๆ 555

(http://image.ohozaa.com/i/53f/74aCHs.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/wkbOqlmbjHVbIYGh)

บอกไปเลย ฮ้าป๋านาย ว่าเราคบหาดูใจกันอยู่ heart ถ้าเข้ากันใด้ ก็จะประกาศแต่ง heartกลางงานมิตติ้งที่หนองคายเลยเลยนะตะเอง yeh

555 smile.. smile.. smile..

สวีดัดครับป๋าตู๋

มาสวัสดี สาธุมิตรรักแฟนเพลงของ ส้า ยัน สั้นนนนน ยา ที่มารอไห้แรงใจทั้งพี่แจ๊ก สป.
 พี่บิล. พี่กุ้ง พี่ปุ่น. พี่แจ๊ก กทม. พี่แดน. พี่เจนส. พี่นาย. พี่เก๊ก.และพี่ม้า พี่เพชร พี่โจ้ ที่มาคอมเม้น ติเต เต้อรด้วย  heart

มากวนด้วยคน ครับ

เปิดหน้านี้มาเพื่อเป็นส่วน 1 ในการประกาศประสัมพันธ์ การเตรียมงาน การเตรียมตัว และเป็นช่องทางในการสื่อสารอีกท่าง 1

เพื่อควมพร้อมที่จะมีขึ้นในวันที่  20 21 22 23 ตค 2555 นี้

เข้ามานับถอยหลังด้วยคนครับ ... คิดถึงเรื่องทริปนี้แล้วหัวใจพองโต  yeh bigheart

กั่วจะถึงวันที่ 19 ตค 2555 วงนั้นอากาศหนาวก็จะมาเยือนกันแล้ว เรื่องฟ้าฝน ธนะสุนทร เราก็คงเบาใจใด้บ้าง
เพราะฉะนั้น ใครที่มีเสื้อกันหนาวที่เบียรช้างเคยมาแจก ก็นำมาซักมาตาก เพื่อเตรียมควมพร้อมไปเรื่อยๆมาเรียงๆก่อน

เพราะอาจจะฉุกละหุกได้ด้วยทั้งควมแก่และควมตื่นเต้นพอไกล้ถึง นึกไม่ออก
ร่างกายต้องพร้อมอยู่เสมอ ใครที่เรี่ยวแรงมีน้อยด้วยวัย ก็หมั่นไปออกกำลัง กังฟู ไทเก็ก อาราบิค ลีลาส
ฮิปหอบ และอีกหลายวิธีเพื่อควมฟิต ของร่างกาย

ใครที่มีโรคประจำตัว ไม่ว่าควมดันสูง ควมดันต่ำ หรือแม้กระทั่งควมดันทุรังสูง โรคหัวใจพองโตเหมือนที่ท่านป๋าแจ๊ก เป็นอยู่
ก็ควรนำยาอมใต้ลิ้นติดกระเป๋าไปด้วย

ท่านใดที่คิดว่ากลัวหลงลาว ควรให้ลูกหลานเขียนชื่อแล้วนำไปห้อยคอไว้ เผื่อท่านจะหลงลาว ไปชั่ววูป


และจะทยอยนำข้อมูลมาบอกเรื่อยๆจนถึงวันเดินทาง

แอบมาอ่าน มินิซีรี่ย์ ป๋าตู๋ โปงลาง มีทุกรส สุดยอด คนเรียบร้อยอย่างผมไม่เค๊ยไม่เคย ๕๕๕... smile.. smile..

อ้าว.....ผมก๊อปปี้ป๋นสุนทรมาเลยนะเนี่ย...ไอด้อล ของผมเลย :D

เป้าหมาย มีไว่ พุ่งชน  O0 ไม่ใช่ นับถอยหลัง *************** ฟริ้วววววววววววววววววววว

ทักทาย เช้าวันศุกร์หรรษาครับท่านพี่ ตู่ ซู่ซ่า  smile.. smile..

 สาธุ  มาอรุณสวัสดิ์ ทักทายแบบเฮฮาตามประสาอั๊ยยะ ปาเจโร่ครับ

ป๋ากลิ้ง  อนุมัติผ่านหรือยังครับ  เอาใจช่วยนะครับ  *-* 

ครั้งนี้เราจะมาว่ากันถึง การเตรียมการเรื่องเวลา
ในวันที่เราจะเดินทางไปร่วมกจกรรมที่ มหานครหนองคาย ในมิตติ้งที่จะมีครั้งนี้

ในวันที่  20 21 22 23 ตค 2555    ซึ่งวันที่มีกิจกรรมในวันแรกคือ 20 ตค เวลารวมพล 1100 น
ณ จุดนัดหมาย     เพราะฉะนั้นอยากไห้ท่าน สมาชิกที่เดินทางไกลมา ขอไห้กะระยะเวลาให้ดี

เพื่อที่จะไม่ต้องเร่ง รีบมากนักในการขับขี่  กรุงเทพ โคราช ใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วโมงถ้ามีพักก็ต้องบวกเวลาเพิ่มไปอีก
จากโคราชถึงหนองคายอีกประมาณ 4 ชั่วโมง

ดังนั้นการเดินทางในครั้งนี้ เราคงต้องเตรียมการใว้ในวันเดินทาง

                   heart.....เน้นควมปลอดภัยเป็นหลัก ขับขี่ด้วยสติ และควมไม่ประมาท.... heart

บัวขาวก็บัวขาวเถอะ งานนี้ ... ไทยไฟต์ของจริงที่หนองคาย 555

จาก กัปตันธีระ รักคุณเท่าฟ้า heart

 ประกวด เอ้ยประกาดจากเจ้ากรมอุดตุไม่นิยมวิทยา

ขณะนี้ 1655 น กรุงเตปมหานคร มีฝนตกกระจุยกระจาย 80 เปอรเซ็น มิลิกรัม ในพื้นที่
ท่านที่คิดจะออกนอกลู่นอกทางในวันนี้ ควรพิจรณาให้ถี่ถ้วนอีกครั้ง 1

เพราะอาจจะเป็นอุปสรรค์ใด้ในขณะหนีเที่ยวในวันศุกร์

ยิ่งอ่านกวน มึน ฮา ป๋าตู๋ ยิ่งต้องพยายามสุดฤทธิ์เพื่อจะไปหนองคายสักที
เผื่อว่าจะได้วิชาจาก ป๋าตู๋ มาสักนิด จะได้สมชายสักที อิอิ แต่คุ้นๆตรงทำไมต้อง เจอพระบิณฑบาตด้วยน้อ
สงสัยน่าจะเป็นพระองค์เดียวกันที่ท่านอาจอาจย้ายไปจำพรรษา จากขอนแจ่นไปกรุงเตบ เป็นแน่แท้ ๕๕๕๕

555555555.6  เห็นพระท่านบิณทบาตร แสดงให้เห็นภาพชัดเจนคับว่าในวัยรุ่น ผมเที่ยวยันเช้าแน่นอนคับพี่สุนทร ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยม

ท่านป๋าซี แนะนำผมทางวีดีโอลิ้งว่า...ต่อเรื่องราวในสมัยเรียนเป็นภาคต่อไป
น้อมรับคำชี้นำคับ เผื่อนี่คือ.....อุทาหรสอนใจ...... ::)

               8)................ชีวิตที่มีบทเรียน.............. 8)
อำนวยการสร้าง...ท่านป๋าพี่ ซี
บทโดย...ใจแอ้น

ปูเสื่อเลย อุ้ยตาย ต้องไปรับลูกที่โรงเรียน พรุ่งนี้มาใหม่นะครับป๋าตู๋

 :D :D

กำลังมันเลย รออ่านต่อนะครับ ... ส่วนป๋าตู๋ บรรเลงได้เลยครับ รออยู่  :D

ขออภัยนะคับถ้าตัวอักษรขาดตกบกพร่อง...เพราะใช้นิ้วชี้ขัว 1 นิ้วพิมพ์ข้อควม

อ่านจากเรื่องราวที่...กระทู้ของป๋าชิที่บ้าน SHOW OFF ที่ปักหมุดใว้
ในเรื่องราวสมัยที่เป็นนักเรียนสถาบัณมีชื่อที่ดัง ในตำนาน...อาชีวะ...

ป๋าซีอยูในสถาบัน ไทยสุริยะ  ส่วนผม  เทคโนโลยีประชาชื่น
ทั้ง 2 ชื่อ ใครไม่รู้จักต้องขอบอกว่าผมแก่กั่วท่านแน่นอน

โดยบังเอิญ ที่ไม่ใช่อัสนี วสันต์ ที่เอาแต่นอน
แต่เป็นความบังเอิญที่ ป๋าซี ท่านเรียนในรุ่นราวคราวเดียวกันกับผม

ในสถาบัณที่ทั้ง 2 ฝ่ายคืออริกันตั้งแต่เกิด  ผมเข้ามาประชาชื่นแล้ว
ก็ยังไม่รู้ตัวว่า เราทั้ง 2 อริกันด้วยเรื่องอันใด

รู้แต่เพียงว่า เจอกันเมื่อไหร่มีเสียเลือด และเสียทรัพย์..ที่เราเรียกกันว่า...ตบ...
ตบล๊อดติ้งทุกเบอร์ ตบไม้ที ตบสเกล์ ตบเสื้อชอป ตบหัวเข็มขัด
ตบเข็ม ตบฟุต และอีมากมาย ที่ใด้มาโดยเจ็บตัว หรือใด้มาโดยดี


โดยธรรมชาติของผมและมิตรสหาย เราจะไม่ทร้ายใครก่อนโดยเฉพาะ...เด็กเรียน...
เด็กเรียนคือ นักเรียนอาชีวะที่แต่งกานสุภาพ หน้าตาไม่บ่งบอกความกวน...คีม...

ถ้าเจอเราจะเข้าไปขอ(ตบทรัพย์)อุปกรณ์การเรียน หรืออื่นๆที่ไมใช่ เงิน ทอง

มีจรรณยาบรรณว่าง้าน

การที่ใด้มามีเหตุผลแบบ...ทุเรส...เลยคือเอามาอวดเพื่อนที่โรงเรียนว่า ข้าเจ๋ง ข้าแจ๋ว ข้าแน่
ของที่ใด้มาเอามาใช้งานเป็นหลัก เก็บใว้ที่บ้านบ้าง ขายบ้างแต่ส่วนน้อย

ควมรู้สึกตอนนั้นเป็นยังใง ไม่รู้จริงๆ เพราะไม่เคยตัน้ำ...ใส่ชะโงก กะโหลกดูเงาตัวเองเลย

คนรอบข้างเห็นสภาพนังใง ตู ไม่สน ไม่แครสื่อว่าง้าน
ออกจากบ้านผมใส่ชุดปกติ ตามระเบียบกางเกงลินนิน เสื้อขาว กลมกลืนไปกับเด็กเรียนที่รอรถเมล์ด้วยกัน
เนียน...ว่าง้าน
สะพายกระเป๋า ล๊อตโต้ รองเท้าอดิดาส ของแท้ทุกอย่าง เพราะใด้มาโดยให้คุณแม่ซื้อให้
อยากใด้อะไรขอไห้บอก ขอเรื่องการเรียนอย่างเดียวนี่คือเงื่อนใขในความ...ที่จะใด้มาในของที่เราอยากใด้

บทแรกของเรื่องราวนี้ ก่อกำเหนิดมาจาก กระทู้ท่านป๋าพี่ซี ที่บ้านท่านครับ

เดี๋ยวเรามาต่อ พักกินเฉาก้วยก่อนจ้า

พักกินเฉาก๊วย...ซะง้าน  :D :D

มาเกาะขอบอ่าง รอพี่ตู๋ มาเหลาต่อ  like like

น้ำฟักทอง อุ่นๆน่าจะลื่นคอดีนะ ลวกเพี่ย อิอิ

การที่เข้ามาเรียนใน ประชาชื่น ครั้งนี้สืบเนื่องมาจากการที่ผม
ไปสอบเข้า ปวช ที่ก่อสร้างดุสิต ไม่ผ่าน(ผมสอบซ้าที่ กสด และ อุเทน ทั้ง ปวช และ ปวส)

อย่างที่เรียนเบื้องต้นว่า เป็นคนหัวดีมาแต่กำเหนิด ก่อสร้างดุสิต จึงไม่รับผมเข้เรียน
ตอนเรียนมัธยมที่ วัดมกุฎ เกรดที่อยู่ในสมุดพก จะมีสีแดง หรือเลข 0 ..1..2 และ ร เป็นเรื่องปกติ
แต่ที่ไม่ปกติก็คือวิชา ศิลปะ งานดรออิ้ง เขียนแบบ เปอร์สเปกทีฟ ไม่เคยพลาดเลข...4...

เป็นคนไม่เกเรนะ สุภาพ เรียบร้อย นั่งหน้าตลอด เพราะรู้ว่าครูมักจะถามแต่คนข้างหลัง
เราเลยรอดตัว คนนั่งหน้าคือเด็กเรียน คนนั่หลังคือคนที่กลัวครู......นี่คือสูตรสำเร็จที่ทำไมถึงนั่งหน้า

เข้ามาอยู่ประชาชื่น มีเพื่อนมากมายหลากหลาย ดมกาว สูบกัญชา ปั่นแปะ ล้อต๊อก บุหรี่ เหล้าขาวน้ำแดง
สาโทขาว แดง ที่บางเขน ริมถนนเลย ผงไม่มี ม้าไม่มา

ที่กล่าวมาเพื่อนทุกคนที่มีควาช่ำชองแตกต่างกันไป ...ผมคบหมด...
ทั้งกลุ่มผมใส่กางเกงลินนินคนเดียว นอกนั้น ยีนส

ทำไมนะเหรอ...เดี๋ยวคุณยายดุเอาแต่งตัวไม่เหมาะสม ผมห้ามใว้ยาว


นี่แหละ ซาตาน ในคราบเทพบุตร ของจริง

ผมยังไม่ขอตอบโต้ท่านที่พาดพุงนะคับ
จะทำไห้เสีย...สมาธิ

คน 2 สถาบันในอดีต ที่ต่อกลอนกันมาตลอกในตำนาน
ป๋าท่านพี่ซี ไทยสุริยะ  ส่วนผม ประชาชื่น

...เราเคยวิ่งใล่ตีกันรึเปล่าวก็ไม่รู้  รู้แต่เพียงว่า สิ่งที่ป๋าซีเล่าที่กระทู้ปักหมด
กับของผม มันคือสิ่งที่มีค่ามาก ที่วันนี้ยังมีชีวิตอยู่มาเล่าเป็นอุทาหรให้ฟัง

สลับกันไปอ่านของป๋าซีด้วยนะคับ    ต่างที่ต่างเวลา แต่อุทาหรไม่เคยแตกต่าง

...ใจแอ้น คือไคร ใจแอ้นคือื่อของผมที่สมันเรียน ประชาชื่น เพื่อนๆเรียกผมชื่อนี้ เพราะตัวใหญ่
อยู่ประชาชื่น วัรกรรมแรกคือ...โดนไทยโปลีเทคนิค ดักตีที่อู่รถเมลืสาย...67...
ในประชานิเวส 1...

ไม่เคยรู้จักกันเลย ไม่ใด้เหม็นขี้หน้าเขาเลย แต่สงสัยเขาจะเหม็นขี้น่าเราว่าง้าน
ไปคนเดียว กลับคนเดียว โดน...ตบล๊อดติ้ง ทั้ง 3 ด้าม  แถมดดนประชาทันแบบรับน้องไปหลายจุก

กลับบ้านในสภาพที่ไม่บอบช้ำ ไม่มีร่องรองบนไกหน้าเหมียนในหนัง ไม่มีเลือดไหนทั้งปาก และกำเดา
วันรุ่งขึ้น...........เป็นเรื่อง เจอ 1 ในที่ยำข้าพเจ้าเมื่อวานเย็น
มันมาคนเดียว...เหลียวซ้าย แลขัว มาคนเดียวแน่นอน

มวยไทยมายก 1 โดยไม่ต้องใหว้ครูเลยครับ...............อิ ลุบ ตุบ ตั๊บ นัวเนียกันพัก 1
มีกรรมการมา แต่ไม่ห้าม แต่ดันรุมยำเด็กไทยโปลีซะอ่วม

กรรมการที่มาไม่ห้ามคือ เด็กสำรวจ เพื่อนผมเอง...คนนี้นักเลงบางกรวยของจริง

เสร็จสรรพเล่าเรื่องราวควมเป็นมา กลายเป็นไปจุดชนวนใหเเพ่อนคนนี้อีก

ฆ่าใด้ หยามไม่ใด้ว่าง้าน
เย็นวันนั้น ผมและเพื่อนจะมา...ทวงคืน...มาดัดรอที่อู่รถเมล์ 67 เหมียนเดิม
คูกันแล้ว ไม่แคล้วกัน ผมไปกัน 3 คน ทางโน้นมา 5

ถ้าถามว่ากลัวมั้ย...ตอบใด้เลยว่าไม่มีควมรู้สึกนึกคิดในสิ่งนั้นเลย เจ็บคืออะไร ตายเป็นยังใง ไม่รู้จริงๆ
อารมณ์ตอนนั้น เอ็งทำข้าก่อน ข้าจะเอาของคืน และควมเจ็บคืน

ไม่มีเสียนกหวีด ป๊ะกันไม่ถึง 50 เมตร วิ่งใส่ชนกันเลย

...5 ต่อ ...3 ไม่มีในหัว   อาวุธคือไม้ที สเกล ล้วนๆ
.....ซัดกันนัวจนฝ่ายนั้นเลือดตกยางออกผมไม่เป็นในเจ็บตัวอย่างเดียว

ทั้ง 2 ฝ่ายจบด้วยการคืนของ และวิ่ง แบบหรั่งร๊อคเครสตร้า....เพราะอาจารย์โรงเรียนผม ขับรถมาทางนั้นพอดี
วงแตก...ส่วนฝ่ายผมวิ่งหนีเข้าไปในซอยอู่รถ หลบเลียแผลใจ

วันรุ่งขึ้นอาจารย์เรียกพบ เล่าเรื่องราวทั้งหมด อาจารย์เข้าใจ แต่มีข้อแม้ว่า ถ้าเกิดขึ้นอีกจะเรียกผู้ปกครองมาพบ

วีรกรรมเริ่มต้นโดยที่เราไม่ใด้เป็นฝ่ายเริ่มก่อน จนนำพาไปสู่สังเวียนอาชีวะโดยตั้งใจ

เข้าใจวัยรุ่นอารมณ์นั้นครับ แต่ป๋าตู๋... เขียนซะผมขำเลยอ่ะ

ชอบมากประโยคนี้ ... "มวยไทยมายก 1 โดยไม่ต้องใหว้ครูเลยครับ...............อิ ลุบ ตุบ ตั๊บ นัวเนียกันพัก 1"

เทคโนโลยีประชาชื่น มีคณะสำรวจ และคณะสถาปัตย์
เราเป็นเพื่อนกันใด้ทั้ง 2คณะ....ไม่ว่าเราจะ เฮ้ว หรือไม่ก็ตาม

อย่างที่กล่าวมาเพื่อนๆที่โรงเรียนมีสารพัดแบบ  ผมลองสูบบุหรี่
แต่ผมสูบแล้วสำลักควัน เลยกลัวเห็น ดาวอีก เลยไม่สูบ ทำไห้ไม่ติดกัญชาโดยปริญาย

เพื่อนที่ขโมยของก็คบ ชื่อไอ้เขา เพราะเพื่อนคนนี้ปั่ผม 2 ด้านทำเป็นเขา ก่อนจะมี...ไบรโอนี่ซะอีก
ใครอยากได้ ลอ๊ดติ้ง เบอร์อะไรบอกมา อยากใด้กระเป๋าสะพายยี่ห้ออะไรบอกมา

รองเท้าไซด์ไหนเอาอดิดาส หรือลอ๊ดโต้ดี ไอ้เขาจัดไห้ ในราคาถูก
ใอ้เขา บ้านอยู่เตาปูน ผมกลับทางเดียวกับมันประจำ จะโดนตีหรือไม่

อยู่ที่มันคนเดียว...มันคือสายล่อฟ้าชั้นดี...แค่เห็นมันแต่งตัว คู่อริ้ห็นแต่ไกล

วันนึงเดินไปดูหนังสือ๙อคเกอร์ เอามาทำไม ดูบอลเหรอ ชอบนักฟุตบอลเหรอ
คำตอบคือ...ไม่ถูกซักข้อ...ซื้อมาแค่ต้องการตัดปก หน้าหลัง หน้ากลาง

เอามาสอดไว้ที่หน้าปกหนังสือเรียน เพราะมันเท่ดีว่าง้าน

ยืนดูอยู่ 2 คนกับใอ้เขา.......อยู่ๆ มันส่งหนังสือบอลมาให้ข้างหลัง แล้วส่งสัญญานให้...ไป...

นี่คือครั้งแรกที่เพื่อนพาเราไปในทางที่ดี(หาคุก)แล้วว่าง้าน

ใอ้เขา คือเอกลักษ์ของการ...ตบ...และขโมยที่เพื่อนๆรู้ดีเพื่อนๆ
ใอ้เขาไม่ใช่คนหาเรื่อง แต่ถ้ามันโดนมา มันจะไปเอาคืนโดยผมนี่แหละไปลุยกับมัน

ใอ้เขาเป็นคนที่ดูแล้วนิสัยไม่ดีในเรื่องขโมยของชาวบ้าน
แต่มันไม่เคยเอาของเพื่อนในโรงเรียนเลยซักคนเดียว

สภาพสังคมที่อยู่ในสลัม ยากจน บ้านสร้างใว้ซุกหัวนอน เหนือน้ำคำ
เราเคยหนีตาย ลุยใส่กันมา ทั้งบนรถเมล์ ตามท้องถนน ตามห้าง อย่างโชคโชน

ลองนึกภาพตามนะครับ ใอ้เขาใส่ยินสรัดเปลี้บรองเท้าคอนเวส หน้าตากวน...คีม...แน่นอน
ส่วนผมกางเกงสแลค ลินนิน รองเท้าหนังบ้าง รองเท้าผ้าใบบ้าง เดินกอดคอกัน กินด้วยกัน เมาด้วยกัน

ภาพที่นึกคงจะบอกใด้ว่า 2 คนนี้คนละบุคลิคเลย ใครจะโดนตีก่อนท่านคงเดาใด้

เจอกันครั้งสุดท้ายเมื่อปี 90 ที่เตาปูน มันขับมอเตอรไซรับจ้าง
ผมติดฟิลม์รถอยู่พอดี....มันติดไฟแดงที่ 3 แยกเตาปูน ต่างคนต่างมอง

ว่า...เอ้ย ใช่ป่าววะ....................พอรู้ว่าใช่ปุ๊ป คำแรกที่ผมพูดกับมันคือ

...............เอ้ย  มืน เลิกขโมยรึยังวะ.....มือเรายังจับกันอยู่   คำตอบคือ...ยังมีอยู่วะ


ใอ้เขา เพื่อนผมคนนี้.......มันตายไปแล้ว เพราะโดนตำรวจยิง...ในเขตเตาปูน
มันเป็นไคร นิสัยไม่ดีกับใคร แต่มันไม่เคยไม่ดีกับผมเลย...ใอ้เขา

วีระกรรมที่ร่วมกับกับเพื่อกลุ่มสำรวจ ในประชาชื่น งานหลักคือ
ไปไหนกันเป็นกล่ม ไม่เน้นหาเรือ่ง แต่เรื่องก็มาหา

อย่างที่ป๋าซี กล่าวใว้ คือห้าง เซ็นทรัลลาดพร้าวคือจุดรวมพลของการรอรถสายต่าง
เจอกันง่าย ดักเจอก็ง่าย ดักหาเรื่องก็ง่าย

ภาพที่ปรากฎสมัยนั้นผมว่าโชคดีที่มีน้อยคืออาวุธ แต่ไม่ใช่จะไม่มีเลย
ผมคือคนที่ร่วมทำระเบิดปองใส่หมุดปักกระดาษ ทำระเบิดพลาสติกจากท่พีวีซี เช่นเดียวกับที่ป๋าซีเล่ามา

ปืนปากกาคิงครอบบ้รา สิ่งเหล่านี้มีใว้ในวันที่ประกาศแสงยานุภาพ โชว์พลัง
เท่าที่ตีกันมา 3 ปีในกรุงเทพนนท์ ไม่เคยเอาถึงตาย เลือดตกยางออก จะกี่เข็มก็ว่ามา

เคยใล่ตีกันกับ ไทยะ จะบ่อยที่สุด เพราะไม่รู้ว่าเคืองกันมาแต่ชาติปางไหน
เทคโนพระราม 6  ไทยวิจิตร

ขาสั้นก็มีอำนวยศิลป์ มาเป็นลำดับต้นๆ ที่ตีกับขายาวประชาชื่น

..3 ปี กับการมาเรียนใน เทคโนโลยีประชาชื่น ที่ใด้ประสพการทั้งในมุมที่ดี และไม่ดี
สิ่ง 1 ที่เวลาเรื่อราวผ่านไปแล้วย้อนกลับมาคิด ถึงช่วงเวลานั้นที่ถือว่าเลวร้ายในบางจังหวะชีวิต

ผิดอบชั่วดีไม่เคยให้ควมสำคัญ แต่ไม่เคยโทษใครเพราะที่ผ่านตรงนั้นมาใด้ถือว่า โชคดีมากๆ
เพื่อแต่ละคนที่คบกันในวัยเรียนประชาชื่น เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

คนที่ว่าลุยไม่คิดชิวิต หลายๆคนมีการงานที่ดีและมั่นคง
อยู่คิงเพาเวอรื
อิตตาเลียนไทย

เจ้าของโรงงานผลิดชิ้นส่วนรถ
เจ้าของโรงเหล้า

นายช่างโยธา  ทั้งหมดที่กล่าวมาคือตัวตน ณ วันนี้ของหลากหลายบุคคล ที่ไม่ใช่อันตพาล

แต่ละคนยังคบหากันอยู่เหมียนเดิม แต่ด้วยภาระแต่ละคน ควมเป็ยผู้ใหญ่มากขึ้น
มีควมคิดที่พัฒนาขึ้น อารมณ์ปรับเปลี่ยนลง ทิศทางของเพื่อนแต่ละคนเลยไม่เหลือคราบอดีตอีกแล้ว

มีแต่นำอดีตในสิ่งเหล่านั้นมาสอนลูก บอกลูกบอกคนรุ่นหลังว่า
สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่คือสิ่งที่ไม่ใด้ทำไห้ภูมิใจเลย มองสิ่งที่เด็กสมัยนี้ตีกัน แล้วนึกถึงตัวเองในอดีตว่า

เราทำไปได้ยังใง...ทุเรส...สิ้นดี ละอาย ในสิ่งที่มีกระจกมาสะท้อนในยามอายุมากขึ้น

สิ่งเหล่านี้แสดงให้เห็นใด้ว่า อะไรก็แล้วแต่อย่าที่จะโทษคนอื่น หรือคนรอบข้าง ว่าเพราะอย่างนั้น เราถึงเป็นอย่างนี้ อย่างนั้น

โดยส่วนตัวผมๆพูดได้เต็มปากว่า...มันอยู่ที่...สันดาน...ของเราเองเลย...ผมไม่ติดยาเพราะไคร ผมจะสูบบุหรี่เพราะใคร ผมใล่ตีกันเพราะไคร
จิตสำนึกของเราเองเท่านั้นที่จะบอกได้ถึงผิดชอบชั่วดี ควมอบอุ่นในครอบครัวคือเกราะป้องกันชั้นดีที่สุด

หลายๆเรื่องราวที่นำมาเล่าสู่กันฟัง
 ผมคิดว่าอย่างน้อยประสพการณ์บางสิ่ง  คือ...ชีวิต  ที่มีบทเรียน...บอกเรื่องราวแง่คิดคนใกล้ตัวใด้ใว้เป็นแนวทาง ผิด ชอบ ชั่ว ดี

อย่าลืมอ่านอีกมุมนึงนะคับ ที่ป๋าซี สะท้อนในเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวัยเดียวกัน
อ่านแล้ว ท่าน...อยากให้ลูกหลาน เจอประสพการณ์เหมือนผมหรือไม่.........

หรือเอาประสพการณ์ของผม ไปเป็นบทเรียนที่ไม่ควรลอกเลียนแบบ เป็นอันขาดครับ สาธุ