หัวข้อ: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: GUNT@NERY ที่ มิถุนายน 13, 2012, 11:04:29 am
ระหว่างนี้ต้องใช้เส้นทาง กทม. - มอเตอร์เวย์ - ฉะเชิงเทรา - ชลบุรี เป็นว่าเล่น
ด้วยคุณแม่ตอนแรก ๆ ก็นึกว่าโรคคนแก่ขี้งอนธรรมดา อายุ 68 ปี ท่านไม่ยอมทานข้าว บอกเจ็บท้อง ๆ จบผอมลงไปมาก และหมอก็ไม่ยอมตรวจให้ละเอียดสักที มาทีไรก็คลำท้อง ๆ บอกเป็นโรคกระเพาะและก็ตำหนิผู้ป่วยให้รักษาวินัยในการทานข้าวให้ตรงเวลา แต่คุณแม่ท่านจะตรงเวลามาก ถ้าเป็นพ่อว่าไปอย่าง ไม่หิวไม่กิน 555
ฝากเป็นอุทาหรณ์นะครับ ขนาดเราดูแลแม่คนที่เรารักที่สุดเป็นอย่างดี ทุกอย่างเราก็พร้อม แต่เราก็พลาดในสิ่งที่เราไม่รู้ เราไม่ใช่หมอ อ้อนวอนหมอก็ไร้ผล เพราะฟันธงตั้งแต่ต้นโดยไม่ได้ดูละเอียด สุดท้ายผมว่าตำหนิกันเพื่อให้ผู้ป่วยสบายใจเท่านั้น (อาจารย์หมอตำหนิหมอที่ตรวจว่าไม่รอบคอบ มักง่าย ทั้งที่อาจรักษาทัน) ก่อนหน้านั้น 6 เดือนมาแล้ว ที่คุณแม่บ่นเจ็บท้องทุกวัน ทานข้าวไม่ได้ ไปหาหมอกี่ครั้ง เฉลี่ยเดือนละ 2 - 3 ครั้ง ก็ได้ยาแก้โรคกระเพาะ
ท้ายสุดวันที่ 8 มิ.ย. 55 ที่ผ่านมา ก็เกิดการบ่นนิดหน่อย ขอร้องให้ตรวจละเอียด ไม่ไหวแล้ว สงสารคนแก่ สุดท้ายตรวจพบเนื้องอกในตับอ่อน ตอนนี้ลามเข้าตับใหญ่แล้ว ขนาด 8 x 10 cm. และเป็นเนื้ออย่างว่านั้นแหละ ถ้าก่อนหน้านั้นอาจผ่าตัดและทำคีโมได้ทัน ตอนนี้จึงเหลืออย่างเดียวคือรักษาตามอาการ ขอให้ทานข้าวได้ เราก็สบายใจแล้ว แต่ทานไม่ได้ ลิ้นแข็ง ได้กลิ่นเนื้อจะคาว ทานไม่ได้ อยากทานทุกอย่างซื้อไว้เต็มบ้าน แต่ทานไม่ได้ แต่ดีหน่อยคุณแม่ทำใจได้ ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น จึงฝืนทานข้าวแม่จะเจ็บจนน้ำตาไหลก็ตาม จึงยังช่วยเหลือตัวเองได้ เดินได้ ก็ช่วย ๆ ให้กำลังใจทุกวัน แต่ท่านเข้าวัดบ่อย ว่าง ๆ ก็เลยใช้หลักกรรมฐานนี่แหละครับ ช่วยให้ผ่อนหนักเป็นเบา
ฝากไว้เป็นอุทาหรณ์นะครับ ไม่ได้โทษหมอ เราอาจโชคไม่ดีที่เขากำหนดให้เจอแบบนี้ กว่าจะได้ไปที่ชลบุรีพบหมอเก่ง ๆ ก็สายไปแล้ว ดังนั้น ถ้าเกิดอาการเจ็บ ส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกายนาน ๆ เบื่ออาหาร ทานข้าวไม่ได้ น้ำหนักลด เหล่านี้อย่าได้นิ่งนอนใจ รีบไปตรวจนะครับ ถ้าหมอยังยืนยันเหมือนเหมือนเดิม ไม่หายสักที ผมแนะนำให้เปลี่ยน ร.พ.
ตอนนี้ก็ปลง ๆ ยุบหนอพองหนอ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ทำใจแล้ว ถ้าเจอรถที่ขับรุงรังหน่อย ไม่ว่ากันนะครับ เพราะผมกลับ 8 ริ้ว บ่อยมาก ๆ เหยียบกระจาย 555
ปาดหน้าท่านใดไปบ้างต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ ครับ
หลังเหตุการในคราวนี้ เกิดขึ้นผมไม่เคยด่ารถที่ปาดหน้าผม ที่เขาขับไม่สุุภาพบ้าง ตบไฟสูงไล่เราบ้าง แซงในระยะที่ไม่ปลอดภัยบ้าง เพราะคิดว่า เขาคงมีเหตด่วนแบบผมจริง ๆ เรามานั่งนึกดู เขาอาจเป็นแบบเราก็ได้ ทั้งที่ไม่ค่อยได้ขับแบบนี้ :'( :'( :'( :'( :'(
ด้วยคุณแม่ตอนแรก ๆ ก็นึกว่าโรคคนแก่ขี้งอนธรรมดา อายุ 68 ปี ท่านไม่ยอมทานข้าว บอกเจ็บท้อง ๆ จบผอมลงไปมาก และหมอก็ไม่ยอมตรวจให้ละเอียดสักที มาทีไรก็คลำท้อง ๆ บอกเป็นโรคกระเพาะและก็ตำหนิผู้ป่วยให้รักษาวินัยในการทานข้าวให้ตรงเวลา แต่คุณแม่ท่านจะตรงเวลามาก ถ้าเป็นพ่อว่าไปอย่าง ไม่หิวไม่กิน 555
ฝากเป็นอุทาหรณ์นะครับ ขนาดเราดูแลแม่คนที่เรารักที่สุดเป็นอย่างดี ทุกอย่างเราก็พร้อม แต่เราก็พลาดในสิ่งที่เราไม่รู้ เราไม่ใช่หมอ อ้อนวอนหมอก็ไร้ผล เพราะฟันธงตั้งแต่ต้นโดยไม่ได้ดูละเอียด สุดท้ายผมว่าตำหนิกันเพื่อให้ผู้ป่วยสบายใจเท่านั้น (อาจารย์หมอตำหนิหมอที่ตรวจว่าไม่รอบคอบ มักง่าย ทั้งที่อาจรักษาทัน) ก่อนหน้านั้น 6 เดือนมาแล้ว ที่คุณแม่บ่นเจ็บท้องทุกวัน ทานข้าวไม่ได้ ไปหาหมอกี่ครั้ง เฉลี่ยเดือนละ 2 - 3 ครั้ง ก็ได้ยาแก้โรคกระเพาะ
ท้ายสุดวันที่ 8 มิ.ย. 55 ที่ผ่านมา ก็เกิดการบ่นนิดหน่อย ขอร้องให้ตรวจละเอียด ไม่ไหวแล้ว สงสารคนแก่ สุดท้ายตรวจพบเนื้องอกในตับอ่อน ตอนนี้ลามเข้าตับใหญ่แล้ว ขนาด 8 x 10 cm. และเป็นเนื้ออย่างว่านั้นแหละ ถ้าก่อนหน้านั้นอาจผ่าตัดและทำคีโมได้ทัน ตอนนี้จึงเหลืออย่างเดียวคือรักษาตามอาการ ขอให้ทานข้าวได้ เราก็สบายใจแล้ว แต่ทานไม่ได้ ลิ้นแข็ง ได้กลิ่นเนื้อจะคาว ทานไม่ได้ อยากทานทุกอย่างซื้อไว้เต็มบ้าน แต่ทานไม่ได้ แต่ดีหน่อยคุณแม่ทำใจได้ ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น จึงฝืนทานข้าวแม่จะเจ็บจนน้ำตาไหลก็ตาม จึงยังช่วยเหลือตัวเองได้ เดินได้ ก็ช่วย ๆ ให้กำลังใจทุกวัน แต่ท่านเข้าวัดบ่อย ว่าง ๆ ก็เลยใช้หลักกรรมฐานนี่แหละครับ ช่วยให้ผ่อนหนักเป็นเบา
ฝากไว้เป็นอุทาหรณ์นะครับ ไม่ได้โทษหมอ เราอาจโชคไม่ดีที่เขากำหนดให้เจอแบบนี้ กว่าจะได้ไปที่ชลบุรีพบหมอเก่ง ๆ ก็สายไปแล้ว ดังนั้น ถ้าเกิดอาการเจ็บ ส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกายนาน ๆ เบื่ออาหาร ทานข้าวไม่ได้ น้ำหนักลด เหล่านี้อย่าได้นิ่งนอนใจ รีบไปตรวจนะครับ ถ้าหมอยังยืนยันเหมือนเหมือนเดิม ไม่หายสักที ผมแนะนำให้เปลี่ยน ร.พ.
ตอนนี้ก็ปลง ๆ ยุบหนอพองหนอ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ทำใจแล้ว ถ้าเจอรถที่ขับรุงรังหน่อย ไม่ว่ากันนะครับ เพราะผมกลับ 8 ริ้ว บ่อยมาก ๆ เหยียบกระจาย 555
ปาดหน้าท่านใดไปบ้างต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ ครับ
หลังเหตุการในคราวนี้ เกิดขึ้นผมไม่เคยด่ารถที่ปาดหน้าผม ที่เขาขับไม่สุุภาพบ้าง ตบไฟสูงไล่เราบ้าง แซงในระยะที่ไม่ปลอดภัยบ้าง เพราะคิดว่า เขาคงมีเหตด่วนแบบผมจริง ๆ เรามานั่งนึกดู เขาอาจเป็นแบบเราก็ได้ ทั้งที่ไม่ค่อยได้ขับแบบนี้ :'( :'( :'( :'( :'(
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: Fuddy ที่ มิถุนายน 13, 2012, 11:11:22 am
เป็นธรรมดาของชีวิตมนุษย์เรา สิ่งที่จะรักษาได้ดีวินทีนี้ คือ กำลังใจจากคนที่ท่านรัก และรอบๆข้างท่าน คำเดียวขอรับ " ใจสู้หรือป่าว...." ขอเป็นส่วนหนึ่งที่ให้กำลังแม่ของป๋า ขอรับ สาธุ
(เริ่มต้นอย่างไรดี
โรค มะเร็ง เป็นโรคที่มีผลต่อร่างกายและจิตใจของผู้ป่วยเป็นอย่างมาก ผู้ป่วยโรคมะเร็งส่วนมากเมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นโรคมะเร็งแล้วจะมีปฏิกิริยา เริ่มแรกคือความตกใจ ตามด้วยความไม่แน่ใจและหวังว่าสิ่งเหล่านั้นอาจเป็นเพียงข้อผิดพลาดทางการ แพทย์ ต่อมาจะมีความเศร้าเสียใจและสูญเสียกำลังใจ ผู้ป่วยหลายรายอาจสับสนและต้องการข้อมูลที่ถูกต้อง และต้องการความช่วยเหลือให้กำลังใจในการสู้กับโรคมะเร็งร้าย ท่านในฐานะเพื่อนหรือผู้ร่วมงานสามารถที่จะช่วยเหลือทั้งสองประการได้
การศึกษาหาความรู้เพิ่มเติม
ท่าน อาจสามารถค้นหาข้อมูลความรู้ที่เปิดเผยและได้ข้อมูลที่ถูกต้องมากกว่าผู้ ป่วยและสมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วย เนื่องจากต้องใช้เวลาในการดูแลรักษาโรคมะเร็งทั้งการพบแพทย์หลายสาขา การตรวจวินิจฉัยต่าง ๆ อย่างไรก็ดี ข้อมูลเกี่ยวกับโรคมะเร็งที่ค้นคว้าต้องตรวจสอบว่าเป็นข้อมูลที่เชื่อถือได้ หลายครั้งผู้ป่วยมักได้รับข้อมูลว่า "เขาว่ากันว่า" หรือ "เขาบอกกันว่า" ซึ่ง อาจหมายถึงท่านบอกไปเพราะได้อ่านหนังสือแมกกาซีนที่แปลมาโดยมีที่มาไม่ ชัดเจนเชื่อถือไม่ได้ หรือฟังจากผู้อื่นเล่าต่อ ๆ กันมา ข้อมูลเหล่านี้อาจทำให้ผู้ป่วยเข้าใจผิดพลาด นอกจากนี้การบอกข้อมูลโดยเฉพาะเกี่ยวกับผลลัพธ์ของโรคมะเร็งแก่ผู้ป่วย ควรสงวนไว้ให้แพทย์เป็นผู้บอก ท่านควรให้กำลังใจเพื่อให้ผู้ป่วยมีความเข้มแข็งที่จะต่อสู้กับโรค สนับสนุนให้ผู้ป่วยเข้ารับการตรวจรักษาแต่เนิ่น ๆ หรือแนะนำให้พบแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ เพื่อให้ผู้ป่วยไม่เสียโอกาสที่จะรักษาให้หายขาด
ท่านอาจต้องเป็นผู้ที่คอยให้คำปรึกษา รวมถึงการเป็นตัวเชื่อมระหว่างผู้ป่วยและญาติ
ผู้ ป่วยบางคนเมื่อทราบว่าตัวเองเป็นโรคมะเร็งแล้ว จะเกิดความกังวลในหลายด้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ป่วยที่อยู่ในวัยที่ต้องมีความรับผิดชอบด้านครอบครัว แล้ว ความรู้สึกหลายอย่างที่อาจเกิดขึ้นพร้อมๆ กัน เช่น ความกังวล ความตึงเครียด ไม่ยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น บางครั้งบุคคลในครอบครัวไม่สามารถเข้าถึงผู้ป่วยได้ในระยะแรกได้ ช่วงระยะเวลาดังกล่าวนี้ ท่านในฐานะที่เป็นเพื่อนหรือผู้ที่เป็นที่รักของผู้ป่วยสามารถเป็นผู้ที่ อยู่เป็นเพื่อนหรือดูแลจิตใจในช่วงดังกล่าวได้เป็นอย่างดี ท่านสามารถช่วยให้บรรยากาศซึมเศร้าของผู้ป่วยและครอบครัวดีขึ้นได้
ผู้ ป่วยบางคนพอได้ทราบว่าตัวเองเป็นโรคมะเร็งแล้วมีอาการซึมเศร้า เสียใจ หมดหวัง อาการต่างๆ เหล่านี้เช่น เบื่ออาหาร กังวล นอนไม่หลับ เฉื่อยชาก็จะตามมาด้วย ท่านสามารถมีส่วนร่วมในกำลังใจและให้ผู้ป่วยมีความพร้อมที่จะต่อสู้กับโรค มะเร็งได้ ญาติของผู้ป่วยคนหนึ่งเล่าว่า แม่ของเขาไม่คุยกับใครเลย แต่พอเพื่อนคนนี้มาเยี่ยมจะพูดจาสนุกสนาน จิตใจและร่างกายของผู้ป่วยดีขึ้น จิตใจของคนในครอบครัวเขาก็ดีขึ้น บางครั้งก็ต้องโทรไปหาเพื่อนคนนี้ให้มาหาแม่ของเขาบ่อยๆ กรณีเช่นนี้ แสดงให้เห็นว่าเพื่อนของผู้ป่วยมีส่วนร่วมสำคัญอย่างยิ่งที่จะช่วยผู้ป่วย ที่เป็นเพื่อนของท่านและครอบครัวได้
พูดคุยกับผู้ป่วยอย่างไรดี
เป็นความจริงที่เกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้งที่ว่า คนที่ใกล้ชิดกับเรามากเท่าใด ก็ยิ่งมีความลำบากใจในการพูดคุยมากเท่านั้น โดยเฉพาะเมื่อท่านทราบว่าเพื่อนของท่านเป็นโรคมะเร็งซึ่งเป็นโรคร้ายแรง
ท่าน อาจแสดงความเป็นห่วงอย่างจริงใจแต่ต้องไม่แสดงอาการเด่นชัดว่าเป็นห่วงเกิน พอดีหรือแสดงอาการผิดปกติไปจากเดิมที่เคยแสดงมากเกินไป เช่น ปกติเคยพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน แต่เมื่อทราบว่าเป็นมะเร็งแล้วก็พูดคุยเคร่งเครียดผิดปกติไม่เหมือนเดิมอาจ ทำให้บรรยากาศแย่ลง ท่าน อาจต้องใช้ความตั้งใจรับฟังผู้ป่วยมากขึ้น เพราะบางครั้งผู้ป่วยอาจพูดซ้ำไปวนมา หรืออารมณ์แปรปรวนบ้าง ท่านควรให้เวลารับฟังสิ่งที่ผู้ป่วยพูด เนื่องจากผู้ป่วยอาจจะอยู่ในช่วงเวลาที่ยากลำบากในการดำเนินชีวิตทั้งร่างกายและจิตใจ
ผู้ ป่วยโรคมะเร็งเป็นผู้ป่วยที่ต้องการกำลังใจในการต่อสู้โรคมะเร็งอย่างต่อ เนื่อง เนื่องจากผู้ป่วยต้องประสบกับปัญหาต่าง ๆ เป็นระยะ เช่นระยะที่ทราบว่าตัวเองเป็นโรคมะเร็งที่มีจิตใจหดหู่ ระยะที่ต้องรับการรักษาด้วยการผ่าตัด อาจต้องใช้เวลาอยู่ในโรงพยาบาลช่วงหนึ่ง ขณะที่รับยาเคมีบำบัดหรือการฉายรังสี อาจมีการเปลี่ยนแปลงของรูปลักษณ์ภายนอกบางอย่างที่สังเกตเห็นได้ และเมื่อโรคมะเร็งลุกลามมากจนผู้ป่วยที่อยู่ระยะสุดท้ายของชีวิต ผู้ป่วยอาจมีความอ่อนเพลีย ความคิดสับสน แต่ละช่วงเวลาผู้ป่วยจะมีปฏิกิริยาตอบสนองแตกต่างกันไป
ผู้ ป่วยมะเร็งต้องการความเข้าใจ ไม่ใช่ความสงสาร การพูดคุย การเยี่ยมเยือน การปฎิบัติด้วยการสัมผัสด้วยความรักและห่วงใย ย่อมบ่งบอกได้ดีกว่าคำพูดเพียงอย่างเดียว
ข้อแนะนำในการปฎิบัติเมื่อเพื่อนหรือคนรู้จักเป็นโรคมะเร็ง- พูดคุยแต่สิ่งที่ดี ให้กำลังใจอย่างจริงใจต่อผู้ป่วย
- ให้ข้อมูลที่ถูกต้องและเชื่อถือได้แก่ผู้ป่วย หรือแนะนำให้ผู้ป่วยถามคำถามนั้นจากแพทย์ผู้รักษา
- ไม่แสดงท่าทีต่อการเปลี่ยนแปลงภายนอกของผู้ป่วยอย่างชัดเจนเกินควร
- หลีกเลี่ยงการพูดถึงโรคของผู้ป่วยซ้ำ ๆ
- ให้เวลาแก่ผู้ป่วยโดยรับฟังให้มาก พูดให้น้อย
- ควร ไปเยี่ยมเยือนอย่างสม่ำเสมอและเป็นระยะ การโทรศัพท์หรือเขียนจดหมายอาจช่วยเสริมในกรณีที่ท่านไม่สามารถไปพบผู้ป่วย ได้ เพื่อให้ผู้ป่วยไม่รู้สึกว่าถูกทอดทิ้ง
- ท่าน อาจช่วยแบ่งเบาภาระของครอบครัวผู้ป่วยได้โดยการเยี่ยมหรือช่วยดูแลอยู่กับ ผู้ป่วยเพื่อให้ครอบครัวผู้ป่วยได้ปลีกตัวออกจากผู้ป่วยได้บ้าง
- ช่วย ให้ผู้ป่วยได้มีกิจกรรม ให้เขารู้สึกว่าเขาสามารถทำกิจกรรมและดำเนินชีวิตได้ กิจกรรมต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นกิจกรรมทางด้านครอบครัวหรือเพื่อนสนิท จะทำให้ผู้ป่วยมีกำลังใจและพลังในการดำเนินชีวิตต่อไป
- โรค มะเร็งไม่ใช่โรคติดต่อ ผู้ป่วยไม่สามารถถ่ายทอดมะเร็งให้กับเพื่อนหรือผู้ใกล้ชิดได้ ท่านสามารถที่จะใกล้ชิดผู้ป่วยโรคมะเร็งตามปกติ
ผศ.พญ.ธิติยา สิริสิงห
หน่วยมะเร็งวิทยา คณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล )
(เริ่มต้นอย่างไรดี
โรค มะเร็ง เป็นโรคที่มีผลต่อร่างกายและจิตใจของผู้ป่วยเป็นอย่างมาก ผู้ป่วยโรคมะเร็งส่วนมากเมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นโรคมะเร็งแล้วจะมีปฏิกิริยา เริ่มแรกคือความตกใจ ตามด้วยความไม่แน่ใจและหวังว่าสิ่งเหล่านั้นอาจเป็นเพียงข้อผิดพลาดทางการ แพทย์ ต่อมาจะมีความเศร้าเสียใจและสูญเสียกำลังใจ ผู้ป่วยหลายรายอาจสับสนและต้องการข้อมูลที่ถูกต้อง และต้องการความช่วยเหลือให้กำลังใจในการสู้กับโรคมะเร็งร้าย ท่านในฐานะเพื่อนหรือผู้ร่วมงานสามารถที่จะช่วยเหลือทั้งสองประการได้
การศึกษาหาความรู้เพิ่มเติม
ท่าน อาจสามารถค้นหาข้อมูลความรู้ที่เปิดเผยและได้ข้อมูลที่ถูกต้องมากกว่าผู้ ป่วยและสมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วย เนื่องจากต้องใช้เวลาในการดูแลรักษาโรคมะเร็งทั้งการพบแพทย์หลายสาขา การตรวจวินิจฉัยต่าง ๆ อย่างไรก็ดี ข้อมูลเกี่ยวกับโรคมะเร็งที่ค้นคว้าต้องตรวจสอบว่าเป็นข้อมูลที่เชื่อถือได้ หลายครั้งผู้ป่วยมักได้รับข้อมูลว่า "เขาว่ากันว่า" หรือ "เขาบอกกันว่า" ซึ่ง อาจหมายถึงท่านบอกไปเพราะได้อ่านหนังสือแมกกาซีนที่แปลมาโดยมีที่มาไม่ ชัดเจนเชื่อถือไม่ได้ หรือฟังจากผู้อื่นเล่าต่อ ๆ กันมา ข้อมูลเหล่านี้อาจทำให้ผู้ป่วยเข้าใจผิดพลาด นอกจากนี้การบอกข้อมูลโดยเฉพาะเกี่ยวกับผลลัพธ์ของโรคมะเร็งแก่ผู้ป่วย ควรสงวนไว้ให้แพทย์เป็นผู้บอก ท่านควรให้กำลังใจเพื่อให้ผู้ป่วยมีความเข้มแข็งที่จะต่อสู้กับโรค สนับสนุนให้ผู้ป่วยเข้ารับการตรวจรักษาแต่เนิ่น ๆ หรือแนะนำให้พบแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ เพื่อให้ผู้ป่วยไม่เสียโอกาสที่จะรักษาให้หายขาด
ท่านอาจต้องเป็นผู้ที่คอยให้คำปรึกษา รวมถึงการเป็นตัวเชื่อมระหว่างผู้ป่วยและญาติ
ผู้ ป่วยบางคนเมื่อทราบว่าตัวเองเป็นโรคมะเร็งแล้ว จะเกิดความกังวลในหลายด้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ป่วยที่อยู่ในวัยที่ต้องมีความรับผิดชอบด้านครอบครัว แล้ว ความรู้สึกหลายอย่างที่อาจเกิดขึ้นพร้อมๆ กัน เช่น ความกังวล ความตึงเครียด ไม่ยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น บางครั้งบุคคลในครอบครัวไม่สามารถเข้าถึงผู้ป่วยได้ในระยะแรกได้ ช่วงระยะเวลาดังกล่าวนี้ ท่านในฐานะที่เป็นเพื่อนหรือผู้ที่เป็นที่รักของผู้ป่วยสามารถเป็นผู้ที่ อยู่เป็นเพื่อนหรือดูแลจิตใจในช่วงดังกล่าวได้เป็นอย่างดี ท่านสามารถช่วยให้บรรยากาศซึมเศร้าของผู้ป่วยและครอบครัวดีขึ้นได้
ผู้ ป่วยบางคนพอได้ทราบว่าตัวเองเป็นโรคมะเร็งแล้วมีอาการซึมเศร้า เสียใจ หมดหวัง อาการต่างๆ เหล่านี้เช่น เบื่ออาหาร กังวล นอนไม่หลับ เฉื่อยชาก็จะตามมาด้วย ท่านสามารถมีส่วนร่วมในกำลังใจและให้ผู้ป่วยมีความพร้อมที่จะต่อสู้กับโรค มะเร็งได้ ญาติของผู้ป่วยคนหนึ่งเล่าว่า แม่ของเขาไม่คุยกับใครเลย แต่พอเพื่อนคนนี้มาเยี่ยมจะพูดจาสนุกสนาน จิตใจและร่างกายของผู้ป่วยดีขึ้น จิตใจของคนในครอบครัวเขาก็ดีขึ้น บางครั้งก็ต้องโทรไปหาเพื่อนคนนี้ให้มาหาแม่ของเขาบ่อยๆ กรณีเช่นนี้ แสดงให้เห็นว่าเพื่อนของผู้ป่วยมีส่วนร่วมสำคัญอย่างยิ่งที่จะช่วยผู้ป่วย ที่เป็นเพื่อนของท่านและครอบครัวได้
พูดคุยกับผู้ป่วยอย่างไรดี
เป็นความจริงที่เกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้งที่ว่า คนที่ใกล้ชิดกับเรามากเท่าใด ก็ยิ่งมีความลำบากใจในการพูดคุยมากเท่านั้น โดยเฉพาะเมื่อท่านทราบว่าเพื่อนของท่านเป็นโรคมะเร็งซึ่งเป็นโรคร้ายแรง
ท่าน อาจแสดงความเป็นห่วงอย่างจริงใจแต่ต้องไม่แสดงอาการเด่นชัดว่าเป็นห่วงเกิน พอดีหรือแสดงอาการผิดปกติไปจากเดิมที่เคยแสดงมากเกินไป เช่น ปกติเคยพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน แต่เมื่อทราบว่าเป็นมะเร็งแล้วก็พูดคุยเคร่งเครียดผิดปกติไม่เหมือนเดิมอาจ ทำให้บรรยากาศแย่ลง ท่าน อาจต้องใช้ความตั้งใจรับฟังผู้ป่วยมากขึ้น เพราะบางครั้งผู้ป่วยอาจพูดซ้ำไปวนมา หรืออารมณ์แปรปรวนบ้าง ท่านควรให้เวลารับฟังสิ่งที่ผู้ป่วยพูด เนื่องจากผู้ป่วยอาจจะอยู่ในช่วงเวลาที่ยากลำบากในการดำเนินชีวิตทั้งร่างกายและจิตใจ
ผู้ ป่วยโรคมะเร็งเป็นผู้ป่วยที่ต้องการกำลังใจในการต่อสู้โรคมะเร็งอย่างต่อ เนื่อง เนื่องจากผู้ป่วยต้องประสบกับปัญหาต่าง ๆ เป็นระยะ เช่นระยะที่ทราบว่าตัวเองเป็นโรคมะเร็งที่มีจิตใจหดหู่ ระยะที่ต้องรับการรักษาด้วยการผ่าตัด อาจต้องใช้เวลาอยู่ในโรงพยาบาลช่วงหนึ่ง ขณะที่รับยาเคมีบำบัดหรือการฉายรังสี อาจมีการเปลี่ยนแปลงของรูปลักษณ์ภายนอกบางอย่างที่สังเกตเห็นได้ และเมื่อโรคมะเร็งลุกลามมากจนผู้ป่วยที่อยู่ระยะสุดท้ายของชีวิต ผู้ป่วยอาจมีความอ่อนเพลีย ความคิดสับสน แต่ละช่วงเวลาผู้ป่วยจะมีปฏิกิริยาตอบสนองแตกต่างกันไป
ผู้ ป่วยมะเร็งต้องการความเข้าใจ ไม่ใช่ความสงสาร การพูดคุย การเยี่ยมเยือน การปฎิบัติด้วยการสัมผัสด้วยความรักและห่วงใย ย่อมบ่งบอกได้ดีกว่าคำพูดเพียงอย่างเดียว
ข้อแนะนำในการปฎิบัติเมื่อเพื่อนหรือคนรู้จักเป็นโรคมะเร็ง- พูดคุยแต่สิ่งที่ดี ให้กำลังใจอย่างจริงใจต่อผู้ป่วย
- ให้ข้อมูลที่ถูกต้องและเชื่อถือได้แก่ผู้ป่วย หรือแนะนำให้ผู้ป่วยถามคำถามนั้นจากแพทย์ผู้รักษา
- ไม่แสดงท่าทีต่อการเปลี่ยนแปลงภายนอกของผู้ป่วยอย่างชัดเจนเกินควร
- หลีกเลี่ยงการพูดถึงโรคของผู้ป่วยซ้ำ ๆ
- ให้เวลาแก่ผู้ป่วยโดยรับฟังให้มาก พูดให้น้อย
- ควร ไปเยี่ยมเยือนอย่างสม่ำเสมอและเป็นระยะ การโทรศัพท์หรือเขียนจดหมายอาจช่วยเสริมในกรณีที่ท่านไม่สามารถไปพบผู้ป่วย ได้ เพื่อให้ผู้ป่วยไม่รู้สึกว่าถูกทอดทิ้ง
- ท่าน อาจช่วยแบ่งเบาภาระของครอบครัวผู้ป่วยได้โดยการเยี่ยมหรือช่วยดูแลอยู่กับ ผู้ป่วยเพื่อให้ครอบครัวผู้ป่วยได้ปลีกตัวออกจากผู้ป่วยได้บ้าง
- ช่วย ให้ผู้ป่วยได้มีกิจกรรม ให้เขารู้สึกว่าเขาสามารถทำกิจกรรมและดำเนินชีวิตได้ กิจกรรมต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นกิจกรรมทางด้านครอบครัวหรือเพื่อนสนิท จะทำให้ผู้ป่วยมีกำลังใจและพลังในการดำเนินชีวิตต่อไป
- โรค มะเร็งไม่ใช่โรคติดต่อ ผู้ป่วยไม่สามารถถ่ายทอดมะเร็งให้กับเพื่อนหรือผู้ใกล้ชิดได้ ท่านสามารถที่จะใกล้ชิดผู้ป่วยโรคมะเร็งตามปกติ
ผศ.พญ.ธิติยา สิริสิงห
หน่วยมะเร็งวิทยา คณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล )
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: birdpatty ที่ มิถุนายน 13, 2012, 11:32:13 am
กำลังใจสำคัญที่สุดครับ
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: Black Angel No.181 ที่ มิถุนายน 13, 2012, 11:36:13 am
ป๋าเองก็อย่าลืมพักผ่อนและดูแลตัวเองด้วยนะครับ จะได้ซิ่งได้เต็มร้อย เป็นกำลังใจให้ครับ O0 O0 O0
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: GUNT@NERY ที่ มิถุนายน 13, 2012, 11:43:07 am
ป๋าเองก็อย่าลืมพักผ่อนและดูแลตัวเองด้วยนะครับ จะได้ซิ่งได้เต็มร้อย เป็นกำลังใจให้ครับ O0 O0 O0
ขอบคุณครับป๋ากิตติ heart heart heartกำลังใจสำคัญที่สุดครับ
ใช่ครับ ผมไม่เท่าใหร่ พี่สาวสิ แอบร้องให้ทุกวันเลย เฮ้อ หลับ..เป็นธรรมดาของชีวิตมนุษย์เรา สิ่งที่จะรักษาได้ดีวินทีนี้ คือ กำลังใจจากคนที่ท่านรัก และรอบๆข้างท่าน คำเดียวขอรับ " ใจสู้หรือป่าว...." ขอเป็นส่วนหนึ่งที่ให้กำลังแม่ของป๋า ขอรับ สาธุ
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: Suriya(PaC) ที่ มิถุนายน 13, 2012, 11:43:50 am
มาให้กำลังใจป๋านาย กับคุณแม่ ครับ
น้องชายสุดที่รักผม ก็เหมือนกัน ปวดท้องปลาย ธค.53 มารู้ก็ กพ.54 วันที่ 7 กค.นี้ ก็จะครบรอบปีครับ
ป๋านาย ก็ดูแลตัวเองหน่อยครับ เรื่องรถต้องเบาๆบ้างครับ ช่วงนี้ฝนตกถนนเลื่อน รถสองตันเบรคไม่ดีจะเกิดเรื่องยุ่งตามมา
น้องชายสุดที่รักผม ก็เหมือนกัน ปวดท้องปลาย ธค.53 มารู้ก็ กพ.54 วันที่ 7 กค.นี้ ก็จะครบรอบปีครับ
ป๋านาย ก็ดูแลตัวเองหน่อยครับ เรื่องรถต้องเบาๆบ้างครับ ช่วงนี้ฝนตกถนนเลื่อน รถสองตันเบรคไม่ดีจะเกิดเรื่องยุ่งตามมา
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: GUNT@NERY ที่ มิถุนายน 13, 2012, 11:46:41 am
มาให้กำลังใจป๋านาย กับคุณแม่ ครับ
น้องชายสุดที่รักผม ก็เหมือนกัน ปวดท้องปลาย ธค.53 มารู้ก็ กพ.54 วันที่ 7 กค.นี้ ก็จะครบรอบปีครับ
ป๋านาย ก็ดูแลตัวเองหน่อยครับ เรื่องรถต้องเบาๆบ้างครับ ช่วงนี้ฝนตกถนนเลื่อน รถสองตันเบรคไม่ดีจะเกิดเรื่องยุ่งตามมา
ขอบคุณครับอาจารย์ heart heart heart heart heartน้องชายสุดที่รักผม ก็เหมือนกัน ปวดท้องปลาย ธค.53 มารู้ก็ กพ.54 วันที่ 7 กค.นี้ ก็จะครบรอบปีครับ
ป๋านาย ก็ดูแลตัวเองหน่อยครับ เรื่องรถต้องเบาๆบ้างครับ ช่วงนี้ฝนตกถนนเลื่อน รถสองตันเบรคไม่ดีจะเกิดเรื่องยุ่งตามมา
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: auddyza ที่ มิถุนายน 13, 2012, 11:49:03 am
เป็นกำลังใจให้ป๋านายครับ แม่ผม อายุ 75 เป็นไตวายเรื้อรัง ฟอกไตอาทิตย์ล่ะ 2 ครั้ง จะไปวันไหนก้อไม่รู้เหมือนกัน ยังดีท่านกำลังใจดี
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: BigFather ที่ มิถุนายน 13, 2012, 11:55:24 am
เป็นกำลังใจให้ครับ ป๋านายครับป๋าเองก็ต้องระมัดระวังนะครับ มีสติตลอดเวลาครับ ขอให้ปลอดภัยในการเดินทางครับ
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: GUNT@NERY ที่ มิถุนายน 13, 2012, 11:56:30 am
เป็นกำลังใจให้ป๋านายครับ แม่ผม อายุ 75 เป็นไตวายเรื้อรัง ฟอกไตอาทิตย์ล่ะ 2 ครั้ง จะไปวันไหนก้อไม่รู้เหมือนกัน ยังดีท่านกำลังใจดี
เป็นกำลังใจซึ่งกันและกันครับ ครับป๋าอู้ด ก็ไม่รู้วันใหนเหมือนกัน พี่สาวโทรมาที ก็วิ่งไปที หายใจหมดเลย หลับ.. หลับ.. หลับ..หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: SIC18 ที่ มิถุนายน 13, 2012, 12:02:15 pm
"เป็นกำลังใจให้ครับ ขอให้เดินทางโดยปลอดภัย มีสติ อย่าประมาท"
ผมเคยผ่านเหตุการณ์อย่างนี้มาแล้ว....
ผมเคยผ่านเหตุการณ์อย่างนี้มาแล้ว....
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: GUNT@NERY ที่ มิถุนายน 13, 2012, 12:06:32 pm
เป็นกำลังใจให้ครับ ป๋านายครับป๋าเองก็ต้องระมัดระวังนะครับ มีสติตลอดเวลาครับ ขอให้ปลอดภัยในการเดินทางครับ
ขอบคุณมากครับ ปาคุ๊กขุสปอร์ต"เป็นกำลังใจให้ครับ ขอให้เดินทางโดยปลอดภัย มีสติ อย่าประมาท"
ผมเคยผ่านเหตุการณ์อย่างนี้มาแล้ว....
ผมเคยผ่านเหตุการณ์อย่างนี้มาแล้ว....
ขอบคุณครับผม
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: pajerosportman ที่ มิถุนายน 13, 2012, 12:20:00 pm
ก่อนอื่นขอกราบสวัสดีท่านพี่ สาธุ ด้วยความเคารพ เปลี่ยน โลโก จนผมจำไม่ใด้ eieพอมาอ่านชื่อ ถึง อ๋อ . pleasantsuprise....ขอเป็นกำลังใจไห้ท่านพี่เรื่อง สุขภาพ ของคูณแม่ด้วย ถึงว่า ทำไมท่านไม่ค่อยสนุกเหมือนเมื่อก่อน heartผมก็หัวอกเดียวกัน ต้องปรับทั้งร่างกาย asleep และจิตใจไห้ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณแม่ผมเช่นกัน :Pยอมรับว่าหนักหนาสาหัสพอสมควร :(แต่ชีวิตก็ต้องเดินหน้าต่อไป :) ขอเป็น 1 ในกำลังใจที่เราต้อง สู้ ต่อไปไห้ได้ นะครับ strive
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: COLDFiRE ที่ มิถุนายน 13, 2012, 12:47:46 pm
เป็นกำลังใจให้ป๋านายครับ แม่ผม อายุ 75 เป็นไตวายเรื้อรัง ฟอกไตอาทิตย์ล่ะ 2 ครั้ง จะไปวันไหนก้อไม่รู้เหมือนกัน ยังดีท่านกำลังใจดี
เป็นกำลังใจซึ่งกันและกันครับ ครับป๋าอู้ด ก็ไม่รู้วันใหนเหมือนกัน พี่สาวโทรมาที ก็วิ่งไปที หายใจหมดเลย หลับ.. หลับ.. หลับ..เป็นกำลังใจให้กับ ป๋านาย และ ป๋าอู๊ดดี้ ครับ สู้สู้
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: thekop07 ที่ มิถุนายน 13, 2012, 01:17:44 pm
เข้ามาให้กำลังใจคุณแม่ และป๋านายครับ ตอนนี้เหลือเพียงกำลังใจอย่าตกครับ หมั่นดูแลท่าน
ผมเองก็เจอกับตัวเหมือนเคสป๋านายเลยครับ คุณแม่ปวดท้องมาแรมปีจากน้อยไปหามาก
ไปตรวจกับ ร.พ.ท้องถิ่นก็แค่บอกว่าเป็นโรคกระเพาะ ให้อย่ามากิน ส่องกล้องก็ไม่เห็นแผล
จนต้องเปลี่ยน รพ. เข้ามารักษา รพ. ดังที่ กทม. แต่ก็เหมือนมาเริ่มต้นใหม่ตรวจใหม่ สันนิฐานใหม่
ไปมา นครฯ-กทม. อยู่หลายรอบ ก็ยังไม่พบสาเหตุที่แท้จริง จนมีวันนึงท่านปวดท้องหนักทานอะไรก็อาเจียร
ผมจึงโทรหาคนรู้จัก ท่านแนะนำให้ไปพบหมอที่สมิติเวช เพียงข้ามคืนท่านเจอสาเหตุ คือเป็นมะเร็งที่ผิวกระเพาะอาหาร
ตอนนี้อยู่ขั้นสองย่างสามแล้ว ทำได้อย่างเดียวคือตัดกระเพาะส่วนที่เป็นทิ้ง
แต่สุดท้ายมันก็ลามและท่านก็จากผมไปเมื่อหกปีที่แล้ว ไปเฝ้าดูเราอยู่บนสวรรค์แทน
ซึ่งก็ทำให้เป็นอุทาหรณ์เช่นกันว่าเกิดอะไรขึ้นถ้าเป็นแรมเดือนแรมปี อย่าชะล่าใจครับ
ผมเองก็เจอกับตัวเหมือนเคสป๋านายเลยครับ คุณแม่ปวดท้องมาแรมปีจากน้อยไปหามาก
ไปตรวจกับ ร.พ.ท้องถิ่นก็แค่บอกว่าเป็นโรคกระเพาะ ให้อย่ามากิน ส่องกล้องก็ไม่เห็นแผล
จนต้องเปลี่ยน รพ. เข้ามารักษา รพ. ดังที่ กทม. แต่ก็เหมือนมาเริ่มต้นใหม่ตรวจใหม่ สันนิฐานใหม่
ไปมา นครฯ-กทม. อยู่หลายรอบ ก็ยังไม่พบสาเหตุที่แท้จริง จนมีวันนึงท่านปวดท้องหนักทานอะไรก็อาเจียร
ผมจึงโทรหาคนรู้จัก ท่านแนะนำให้ไปพบหมอที่สมิติเวช เพียงข้ามคืนท่านเจอสาเหตุ คือเป็นมะเร็งที่ผิวกระเพาะอาหาร
ตอนนี้อยู่ขั้นสองย่างสามแล้ว ทำได้อย่างเดียวคือตัดกระเพาะส่วนที่เป็นทิ้ง
แต่สุดท้ายมันก็ลามและท่านก็จากผมไปเมื่อหกปีที่แล้ว ไปเฝ้าดูเราอยู่บนสวรรค์แทน
ซึ่งก็ทำให้เป็นอุทาหรณ์เช่นกันว่าเกิดอะไรขึ้นถ้าเป็นแรมเดือนแรมปี อย่าชะล่าใจครับ
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: GUNT@NERY ที่ มิถุนายน 13, 2012, 01:42:05 pm
เข้ามาให้กำลังใจคุณแม่ และป๋านายครับ ตอนนี้เหลือเพียงกำลังใจอย่าตกครับ หมั่นดูแลท่าน
ผมเองก็เจอกับตัวเหมือนเคสป๋านายเลยครับ คุณแม่ปวดท้องมาแรมปีจากน้อยไปหามาก
ไปตรวจกับ ร.พ.ท้องถิ่นก็แค่บอกว่าเป็นโรคกระเพาะ ให้อย่ามากิน ส่องกล้องก็ไม่เห็นแผล
จนต้องเปลี่ยน รพ. เข้ามารักษา รพ. ดังที่ กทม. แต่ก็เหมือนมาเริ่มต้นใหม่ตรวจใหม่ สันนิฐานใหม่
ไปมา นครฯ-กทม. อยู่หลายรอบ ก็ยังไม่พบสาเหตุที่แท้จริง จนมีวันนึงท่านปวดท้องหนักทานอะไรก็อาเจียร
ผมจึงโทรหาคนรู้จัก ท่านแนะนำให้ไปพบหมอที่สมิติเวช เพียงข้ามคืนท่านเจอสาเหตุ คือเป็นมะเร็งที่ผิวกระเพาะอาหาร
ตอนนี้อยู่ขั้นสองย่างสามแล้ว ทำได้อย่างเดียวคือตัดกระเพาะส่วนที่เป็นทิ้ง
แต่สุดท้ายมันก็ลามและท่านก็จากผมไปเมื่อหกปีที่แล้ว ไปเฝ้าดูเราอยู่บนสวรรค์แทน
ซึ่งก็ทำให้เป็นอุทาหรณ์เช่นกันว่าเกิดอะไรขึ้นถ้าเป็นแรมเดือนแรมปี อย่าชะล่าใจครับ
ผมเองก็เจอกับตัวเหมือนเคสป๋านายเลยครับ คุณแม่ปวดท้องมาแรมปีจากน้อยไปหามาก
ไปตรวจกับ ร.พ.ท้องถิ่นก็แค่บอกว่าเป็นโรคกระเพาะ ให้อย่ามากิน ส่องกล้องก็ไม่เห็นแผล
จนต้องเปลี่ยน รพ. เข้ามารักษา รพ. ดังที่ กทม. แต่ก็เหมือนมาเริ่มต้นใหม่ตรวจใหม่ สันนิฐานใหม่
ไปมา นครฯ-กทม. อยู่หลายรอบ ก็ยังไม่พบสาเหตุที่แท้จริง จนมีวันนึงท่านปวดท้องหนักทานอะไรก็อาเจียร
ผมจึงโทรหาคนรู้จัก ท่านแนะนำให้ไปพบหมอที่สมิติเวช เพียงข้ามคืนท่านเจอสาเหตุ คือเป็นมะเร็งที่ผิวกระเพาะอาหาร
ตอนนี้อยู่ขั้นสองย่างสามแล้ว ทำได้อย่างเดียวคือตัดกระเพาะส่วนที่เป็นทิ้ง
แต่สุดท้ายมันก็ลามและท่านก็จากผมไปเมื่อหกปีที่แล้ว ไปเฝ้าดูเราอยู่บนสวรรค์แทน
ซึ่งก็ทำให้เป็นอุทาหรณ์เช่นกันว่าเกิดอะไรขึ้นถ้าเป็นแรมเดือนแรมปี อย่าชะล่าใจครับ
ขอบคุณในกำลังใจและประสบการณ์ดี ๆ ครับผม ทำใจไว้แล้วครับ ขอบคุณมากครับป๋าแจ็ค
เป็นกำลังใจให้ป๋านายครับ แม่ผม อายุ 75 เป็นไตวายเรื้อรัง ฟอกไตอาทิตย์ล่ะ 2 ครั้ง จะไปวันไหนก้อไม่รู้เหมือนกัน ยังดีท่านกำลังใจดี
เป็นกำลังใจซึ่งกันและกันครับ ครับป๋าอู้ด ก็ไม่รู้วันใหนเหมือนกัน พี่สาวโทรมาที ก็วิ่งไปที หายใจหมดเลย หลับ.. หลับ.. หลับ..เป็นกำลังใจให้กับ ป๋านาย และ ป๋าอู๊ดดี้ ครับ สู้สู้
ก่อนอื่นขอกราบสวัสดีท่านพี่ สาธุ ด้วยความเคารพ เปลี่ยน โลโก จนผมจำไม่ใด้ eieพอมาอ่านชื่อ ถึง อ๋อ . pleasantsuprise....ขอเป็นกำลังใจไห้ท่านพี่เรื่อง สุขภาพ ของคูณแม่ด้วย ถึงว่า ทำไมท่านไม่ค่อยสนุกเหมือนเมื่อก่อน heartผมก็หัวอกเดียวกัน ต้องปรับทั้งร่างกาย asleep และจิตใจไห้ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณแม่ผมเช่นกัน :Pยอมรับว่าหนักหนาสาหัสพอสมควร :(แต่ชีวิตก็ต้องเดินหน้าต่อไป :) ขอเป็น 1 ในกำลังใจที่เราต้อง สู้ ต่อไปไห้ได้ นะครับ strive
ขอบคุณครับป๋าตู๋ ยังอารมย์ดีเหมือนเดิมครับ ทำใจได้แล้ว แต่เห็นญาติ ๆ และพี่สาว แล้วสงสารอะแต่คุณแม่ยังสู้ได้อยู่ครับ คงสักพักใหญ่อยู่ตอนนี้กำลังใจดี
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: ninui54 ที่ มิถุนายน 13, 2012, 01:43:48 pm
ตอนนี้ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่กำลังใจแล้วครับป๋า
ทางนี้ก็จะช่วยเป็นกำลังใจให้ครับ
ไม่มีทุกข์ใดเท่า การที่เห็นบุพการีเจ็บไข้ครับ เอาใจช่วย
เรื่องนี้ผมเห็นด้วยกับป๋าครับ ผมเองก็เคยเจอเหตุการณ์ลักษณะนี้ คือ ผบ. ไม่สบาย อยู่บ้านคนเดียว
เราก็รีบขับรถกลับบ้าน ขึ้นทางด่วน เลนกลาง-ซ้ายไม่ว่าง แต่ขวาว่าง มีรถขับช้าอยู่คันเดียว
ผมก็ตบไฟใส่ด้วยความเร่งรีบ เป็นห่วง ผบ. แทนพี่พี่แกจะหลบให้ ดันขับรถช้ากว่าเดิม
ตอนนั้นปี้ดดดดมาก อยากขับชนมันเลยให้รู้แล้ว รู้รอดไป แต่ใจเป็นห่วง ผบ. มากกว่า
กลัวไปไม่ถึง
บางทีถ้าเราขับรถแบบ เอาใจเขา ใส่ใจเรา อะไรที่อภัย หรือมีน้ำใจบนท้องถนน ทำได้ก็ควรทำครับ
เพราะวันหน้าคนที่มีธุระเร่งด่วนบนท้องถนน อาจจะเป็นคุณ
ทางนี้ก็จะช่วยเป็นกำลังใจให้ครับ
ไม่มีทุกข์ใดเท่า การที่เห็นบุพการีเจ็บไข้ครับ เอาใจช่วย
หลังเหตุการในคราวนี้ เกิดขึ้นผมไม่เคยด่ารถที่ปาดหน้าผม ที่เขาขับไม่สุุภาพบ้าง ตบไฟสูงไล่เราบ้าง แซงในระยะที่ไม่ปลอดภัยบ้าง เพราะคิดว่า เขาคงมีเหตด่วนแบบผมจริง ๆ เรามานั่งนึกดู เขาอาจเป็นแบบเราก็ได้ ทั้งที่ไม่ค่อยได้ขับแบบนี้ :'( :'( :'( :'( :'(
เรื่องนี้ผมเห็นด้วยกับป๋าครับ ผมเองก็เคยเจอเหตุการณ์ลักษณะนี้ คือ ผบ. ไม่สบาย อยู่บ้านคนเดียว
เราก็รีบขับรถกลับบ้าน ขึ้นทางด่วน เลนกลาง-ซ้ายไม่ว่าง แต่ขวาว่าง มีรถขับช้าอยู่คันเดียว
ผมก็ตบไฟใส่ด้วยความเร่งรีบ เป็นห่วง ผบ. แทนพี่พี่แกจะหลบให้ ดันขับรถช้ากว่าเดิม
ตอนนั้นปี้ดดดดมาก อยากขับชนมันเลยให้รู้แล้ว รู้รอดไป แต่ใจเป็นห่วง ผบ. มากกว่า
กลัวไปไม่ถึง
บางทีถ้าเราขับรถแบบ เอาใจเขา ใส่ใจเรา อะไรที่อภัย หรือมีน้ำใจบนท้องถนน ทำได้ก็ควรทำครับ
เพราะวันหน้าคนที่มีธุระเร่งด่วนบนท้องถนน อาจจะเป็นคุณ
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: กล้องแดง ที่ มิถุนายน 13, 2012, 01:51:18 pm
อดทนและสู้ๆ นะครับ
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: GUNT@NERY ที่ มิถุนายน 13, 2012, 01:51:50 pm
ตอนนี้ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่กำลังใจแล้วครับป๋า
ทางนี้ก็จะช่วยเป็นกำลังใจให้ครับ
ไม่มีทุกข์ใดเท่า การที่เห็นบุพการีเจ็บไข้ครับ เอาใจช่วย
เรื่องนี้ผมเห็นด้วยกับป๋าครับ ผมเองก็เคยเจอเหตุการณ์ลักษณะนี้ คือ ผบ. ไม่สบาย อยู่บ้านคนเดียว
เราก็รีบขับรถกลับบ้าน ขึ้นทางด่วน เลนกลาง-ซ้ายไม่ว่าง แต่ขวาว่าง มีรถขับช้าอยู่คันเดียว
ผมก็ตบไฟใส่ด้วยความเร่งรีบ เป็นห่วง ผบ. แทนพี่พี่แกจะหลบให้ ดันขับรถช้ากว่าเดิม
ตอนนั้นปี้ดดดดมาก อยากขับชนมันเลยให้รู้แล้ว รู้รอดไป แต่ใจเป็นห่วง ผบ. มากกว่า
กลัวไปไม่ถึง
บางทีถ้าเราขับรถแบบ เอาใจเขา ใส่ใจเรา อะไรที่อภัย หรือมีน้ำใจบนท้องถนน ทำได้ก็ควรทำครับ
เพราะวันหน้าคนที่มีธุระเร่งด่วนบนท้องถนน อาจจะเป็นคุณ
ทางนี้ก็จะช่วยเป็นกำลังใจให้ครับ
ไม่มีทุกข์ใดเท่า การที่เห็นบุพการีเจ็บไข้ครับ เอาใจช่วย
หลังเหตุการในคราวนี้ เกิดขึ้นผมไม่เคยด่ารถที่ปาดหน้าผม ที่เขาขับไม่สุุภาพบ้าง ตบไฟสูงไล่เราบ้าง แซงในระยะที่ไม่ปลอดภัยบ้าง เพราะคิดว่า เขาคงมีเหตด่วนแบบผมจริง ๆ เรามานั่งนึกดู เขาอาจเป็นแบบเราก็ได้ ทั้งที่ไม่ค่อยได้ขับแบบนี้ :'( :'( :'( :'( :'(
เรื่องนี้ผมเห็นด้วยกับป๋าครับ ผมเองก็เคยเจอเหตุการณ์ลักษณะนี้ คือ ผบ. ไม่สบาย อยู่บ้านคนเดียว
เราก็รีบขับรถกลับบ้าน ขึ้นทางด่วน เลนกลาง-ซ้ายไม่ว่าง แต่ขวาว่าง มีรถขับช้าอยู่คันเดียว
ผมก็ตบไฟใส่ด้วยความเร่งรีบ เป็นห่วง ผบ. แทนพี่พี่แกจะหลบให้ ดันขับรถช้ากว่าเดิม
ตอนนั้นปี้ดดดดมาก อยากขับชนมันเลยให้รู้แล้ว รู้รอดไป แต่ใจเป็นห่วง ผบ. มากกว่า
กลัวไปไม่ถึง
บางทีถ้าเราขับรถแบบ เอาใจเขา ใส่ใจเรา อะไรที่อภัย หรือมีน้ำใจบนท้องถนน ทำได้ก็ควรทำครับ
เพราะวันหน้าคนที่มีธุระเร่งด่วนบนท้องถนน อาจจะเป็นคุณ
ขอบคุณครับป๋า ใช่เลยครับ eie eie eie eie
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: ปุ่น-ภูเก็ต ที่ มิถุนายน 13, 2012, 03:42:22 pm
เป็นกำลังใจให้ครับ ป๋านาย และป๋าๆ ทุกท่าน ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะครับ สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ heart
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: golf3682 ที่ มิถุนายน 13, 2012, 03:48:59 pm
เป็นกำลังใจให้นะครับป๋า
อย่างไรแล้วป๋าได้ทำหน้าที่ลูกเป็นอย่างดีมากๆๆ เลยครับ ขอชื่นชม
ขอให้คุณแม่หายเร็วๆๆ นะครับ
อย่างไรแล้วป๋าได้ทำหน้าที่ลูกเป็นอย่างดีมากๆๆ เลยครับ ขอชื่นชม
ขอให้คุณแม่หายเร็วๆๆ นะครับ
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: T FAMILY ที่ มิถุนายน 13, 2012, 03:57:53 pm
ให้กำลังใจป๋านายกับคุณแม่ด้วยครับ...เพาะตัวผมเองก็สูญเสียคุณพ่อด้วยดรคมะเร็งตับเหมือนกันเมื่อ 10 ปีที่แล้วซึ่งท่านมีอายุแค่ 44 ปีเท่านั้นเอง...กำลังใจสำคัญที่สูดครับ... hi hi hi
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: Peck-pjs ที่ มิถุนายน 13, 2012, 04:02:32 pm
เป็นกำลังใจให้คุณแม่ ขอให้ท่านปลอดภัย สุขภาพแข็งแรงครับ สาธุ
ส่วนป๋านายก็ขอให้ป๋าขับรถไป/กลับด้วยความระมัดระวังนะครับ น้องปามันแรง กลัวป๋าจะเพลิดเพลินกับความแรงจนอาจจะลืมเรื่องความปลอดภัยน่ะครับ....
ส่วนป๋านายก็ขอให้ป๋าขับรถไป/กลับด้วยความระมัดระวังนะครับ น้องปามันแรง กลัวป๋าจะเพลิดเพลินกับความแรงจนอาจจะลืมเรื่องความปลอดภัยน่ะครับ....
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: GUNT@NERY ที่ มิถุนายน 13, 2012, 04:26:20 pm
เป็นกำลังใจให้คุณแม่ ขอให้ท่านปลอดภัย สุขภาพแข็งแรงครับ สาธุ
ส่วนป๋านายก็ขอให้ป๋าขับรถไป/กลับด้วยความระมัดระวังนะครับ น้องปามันแรง กลัวป๋าจะเพลิดเพลินกับความแรงจนอาจจะลืมเรื่องความปลอดภัยน่ะครับ....
ขอบคุณครับป๋าเปค สู้ ๆ ครับ ส่วนป๋านายก็ขอให้ป๋าขับรถไป/กลับด้วยความระมัดระวังนะครับ น้องปามันแรง กลัวป๋าจะเพลิดเพลินกับความแรงจนอาจจะลืมเรื่องความปลอดภัยน่ะครับ....
ให้กำลังใจป๋านายกับคุณแม่ด้วยครับ...เพาะตัวผมเองก็สูญเสียคุณพ่อด้วยดรคมะเร็งตับเหมือนกันเมื่อ 10 ปีที่แล้วซึ่งท่านมีอายุแค่ 44 ปีเท่านั้นเอง...กำลังใจสำคัญที่สูดครับ... hi hi hi
ขอบคุณมากครับ ตอนนี้ท่านกำลังใจดีอยู่ครับ แต่ก็ทำใจไว้แล้วครับ เป็นน้องสุดแต่ก็คงเป็นเสาหลัก เพราะพี่ ๆ เขาทำใจกันไม่ได้เลย เป็นกำลังใจให้นะครับป๋า
อย่างไรแล้วป๋าได้ทำหน้าที่ลูกเป็นอย่างดีมากๆๆ เลยครับ ขอชื่นชม
ขอให้คุณแม่หายเร็วๆๆ นะครับ
ขอบคุณครับป๋า ก้อฟ สู้ ๆ ครับ อย่างไรแล้วป๋าได้ทำหน้าที่ลูกเป็นอย่างดีมากๆๆ เลยครับ ขอชื่นชม
ขอให้คุณแม่หายเร็วๆๆ นะครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ ป๋านาย และป๋าๆ ทุกท่าน ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะครับ สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ heart
ขอบคุณครับป๋าปุ่น สาธุ ๆ ครับ อดทนและสู้ๆ นะครับ
ขอบคุณครับผม หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: จักษ์ มหาชัย ที่ มิถุนายน 13, 2012, 07:16:43 pm
สาธุ เป็นกำลังใจให้ครับ......และป๋าต้องพักผ่อนมากๆอย่าเครียดครับ.....ฝากให้กำลังใจคุณแม่ด้วยครับ eie
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: Ped ที่ มิถุนายน 13, 2012, 08:12:51 pm
ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจ ขอให้คุณแม่ ดีวัน ดีคืน นะครับ สิ่งสำคัญที่สุด คือ กำลังใจ ตัวท่านเอง และคนรอบข้าง
และ ป๋า ก็พยายามอย่าเครียด นะครับ ผมก็มีประสพการณ์แบบนี้มา ยิ่งเครียด ทุกอย่างยิ่งแย่ลง ครับ
และ ป๋า ก็พยายามอย่าเครียด นะครับ ผมก็มีประสพการณ์แบบนี้มา ยิ่งเครียด ทุกอย่างยิ่งแย่ลง ครับ
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: Nakavabi ที่ มิถุนายน 13, 2012, 08:21:19 pm
เป็นกำลังใจให้ครับ ขอให้คุณแม่หายป่วยไวๆนะครับ
ขับรถด้วยความระมัดระวัง ปลอดภัยตลอดเส้นทางนะครับ
ขับรถด้วยความระมัดระวัง ปลอดภัยตลอดเส้นทางนะครับ
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: GUNT@NERY ที่ มิถุนายน 14, 2012, 10:29:51 am
เป็นกำลังใจให้ครับ ขอให้คุณแม่หายป่วยไวๆนะครับ
ขับรถด้วยความระมัดระวัง ปลอดภัยตลอดเส้นทางนะครับ
ขอบคุณมากมายครับขับรถด้วยความระมัดระวัง ปลอดภัยตลอดเส้นทางนะครับ
ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจ ขอให้คุณแม่ ดีวัน ดีคืน นะครับ สิ่งสำคัญที่สุด คือ กำลังใจ ตัวท่านเอง และคนรอบข้าง
และ ป๋า ก็พยายามอย่าเครียด นะครับ ผมก็มีประสพการณ์แบบนี้มา ยิ่งเครียด ทุกอย่างยิ่งแย่ลง ครับ
และ ป๋า ก็พยายามอย่าเครียด นะครับ ผมก็มีประสพการณ์แบบนี้มา ยิ่งเครียด ทุกอย่างยิ่งแย่ลง ครับ
ขอบคุณครับผม ผมพอได้ครับ พี่สาวไม่ไหว ดูแย่เลย สู้ ๆ ครับ
สาธุ เป็นกำลังใจให้ครับ......และป๋าต้องพักผ่อนมากๆอย่าเครียดครับ.....ฝากให้กำลังใจคุณแม่ด้วยครับ eie
ขอบคุณครับผมหัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: Nack_Nine ที่ มิถุนายน 14, 2012, 10:52:52 am
สู้ๆ ครับป๋านาย
เมื่อสองเดือนก่อนภรรยาผมก็เพิ่งผ่ามะเร็งมาเหมือนกันครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ.... heart heart heart
เมื่อสองเดือนก่อนภรรยาผมก็เพิ่งผ่ามะเร็งมาเหมือนกันครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ.... heart heart heart
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: ANGEL(ปา-สาทหิน) ที่ มิถุนายน 14, 2012, 11:00:01 am
เป็นกำลังใจให้นะครับ ทั้งป๋าและคุณแม่ มีกำลังใจที่เข้มแข็ง อานิสงแห่งการดูแลคุณแม่ จะส่งผลต่อป๋าให้มีแต่ความสุขครับ
heart
heart
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: GUNT@NERY ที่ มิถุนายน 14, 2012, 11:49:15 am
เป็นกำลังใจให้นะครับ ทั้งป๋าและคุณแม่ มีกำลังใจที่เข้มแข็ง อานิสงแห่งการดูแลคุณแม่ จะส่งผลต่อป๋าให้มีแต่ความสุขครับ
heart
ขอบคุณครับ สาธุๆ ครับผมheart
สู้ๆ ครับป๋านาย
เมื่อสองเดือนก่อนภรรยาผมก็เพิ่งผ่ามะเร็งมาเหมือนกันครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ.... heart heart heart
ขอบคุณครับป๋าแจ็ค เมื่อสองเดือนก่อนภรรยาผมก็เพิ่งผ่ามะเร็งมาเหมือนกันครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ.... heart heart heart
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: kinda-iji ที่ มิถุนายน 14, 2012, 11:55:45 am
สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ
เข้ามาให้กำลังใจทั้งคุณแม่ และป๋านายด้วยครับ
ฝากไว้ อย่าประมาท และมีสติเสมอ ครับ
เข้ามาให้กำลังใจทั้งคุณแม่ และป๋านายด้วยครับ
ฝากไว้ อย่าประมาท และมีสติเสมอ ครับ
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: GUNT@NERY ที่ มิถุนายน 14, 2012, 01:05:42 pm
สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ
เข้ามาให้กำลังใจทั้งคุณแม่ และป๋านายด้วยครับ
ฝากไว้ อย่าประมาท และมีสติเสมอ ครับ
ขอบคุณครับเข้ามาให้กำลังใจทั้งคุณแม่ และป๋านายด้วยครับ
ฝากไว้ อย่าประมาท และมีสติเสมอ ครับ
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: Joe ผู้ชาย*รสส้ม* ที่ มิถุนายน 21, 2012, 08:56:50 am
เป็นกำลังใจให้เสมอๆค๊าบป๋าค๊าบ สาธุ
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: GUNT@NERY ที่ มิถุนายน 21, 2012, 09:03:49 am
เป็นกำลังใจให้เสมอๆค๊าบป๋าค๊าบ สาธุ
ขอบน้ำใจท่านนัก heart heart heart heartหัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: seto16(เอก) ที่ มิถุนายน 21, 2012, 09:04:42 am
เป็นกำลังใจให้ครับป๋า
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: GUNT@NERY ที่ มิถุนายน 21, 2012, 09:16:45 am
เป็นกำลังใจให้ครับป๋า
ขอบน้ำใจท่านเช่นเดียวกันขอรับ หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: Q-ONLY ที่ มิถุนายน 21, 2012, 09:48:35 am
ระหว่างนี้ต้องใช้เส้นทาง กทม. - มอเตอร์เวย์ - ฉะเชิงเทรา - ชลบุรี เป็นว่าเล่น
ด้วยคุณแม่ตอนแรก ๆ ก็นึกว่าโรคคนแก่ขี้งอนธรรมดา อายุ 68 ปี ท่านไม่ยอมทานข้าว บอกเจ็บท้อง ๆ จบผอมลงไปมาก และหมอก็ไม่ยอมตรวจให้ละเอียดสักที มาทีไรก็คลำท้อง ๆ บอกเป็นโรคกระเพาะและก็ตำหนิผู้ป่วยให้รักษาวินัยในการทานข้าวให้ตรงเวลา แต่คุณแม่ท่านจะตรงเวลามาก ถ้าเป็นพ่อว่าไปอย่าง ไม่หิวไม่กิน 555
ฝากเป็นอุทาหรณ์นะครับ ขนาดเราดูแลแม่คนที่เรารักที่สุดเป็นอย่างดี ทุกอย่างเราก็พร้อม แต่เราก็พลาดในสิ่งที่เราไม่รู้ เราไม่ใช่หมอ อ้อนวอนหมอก็ไร้ผล เพราะฟันธงตั้งแต่ต้นโดยไม่ได้ดูละเอียด สุดท้ายผมว่าตำหนิกันเพื่อให้ผู้ป่วยสบายใจเท่านั้น (อาจารย์หมอตำหนิหมอที่ตรวจว่าไม่รอบคอบ มักง่าย ทั้งที่อาจรักษาทัน) ก่อนหน้านั้น 6 เดือนมาแล้ว ที่คุณแม่บ่นเจ็บท้องทุกวัน ทานข้าวไม่ได้ ไปหาหมอกี่ครั้ง เฉลี่ยเดือนละ 2 - 3 ครั้ง ก็ได้ยาแก้โรคกระเพาะ
ท้ายสุดวันที่ 8 มิ.ย. 55 ที่ผ่านมา ก็เกิดการบ่นนิดหน่อย ขอร้องให้ตรวจละเอียด ไม่ไหวแล้ว สงสารคนแก่ สุดท้ายตรวจพบเนื้องอกในตับอ่อน ตอนนี้ลามเข้าตับใหญ่แล้ว ขนาด 8 x 10 cm. และเป็นเนื้ออย่างว่านั้นแหละ ถ้าก่อนหน้านั้นอาจผ่าตัดและทำคีโมได้ทัน ตอนนี้จึงเหลืออย่างเดียวคือรักษาตามอาการ ขอให้ทานข้าวได้ เราก็สบายใจแล้ว แต่ทานไม่ได้ ลิ้นแข็ง ได้กลิ่นเนื้อจะคาว ทานไม่ได้ อยากทานทุกอย่างซื้อไว้เต็มบ้าน แต่ทานไม่ได้ แต่ดีหน่อยคุณแม่ทำใจได้ ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น จึงฝืนทานข้าวแม่จะเจ็บจนน้ำตาไหลก็ตาม จึงยังช่วยเหลือตัวเองได้ เดินได้ ก็ช่วย ๆ ให้กำลังใจทุกวัน แต่ท่านเข้าวัดบ่อย ว่าง ๆ ก็เลยใช้หลักกรรมฐานนี่แหละครับ ช่วยให้ผ่อนหนักเป็นเบา
ฝากไว้เป็นอุทาหรณ์นะครับ ไม่ได้โทษหมอ เราอาจโชคไม่ดีที่เขากำหนดให้เจอแบบนี้ กว่าจะได้ไปที่ชลบุรีพบหมอเก่ง ๆ ก็สายไปแล้ว ดังนั้น ถ้าเกิดอาการเจ็บ ส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกายนาน ๆ เบื่ออาหาร ทานข้าวไม่ได้ น้ำหนักลด เหล่านี้อย่าได้นิ่งนอนใจ รีบไปตรวจนะครับ ถ้าหมอยังยืนยันเหมือนเหมือนเดิม ไม่หายสักที ผมแนะนำให้เปลี่ยน ร.พ.
ตอนนี้ก็ปลง ๆ ยุบหนอพองหนอ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ทำใจแล้ว ถ้าเจอรถที่ขับรุงรังหน่อย ไม่ว่ากันนะครับ เพราะผมกลับ 8 ริ้ว บ่อยมาก ๆ เหยียบกระจาย 555
ปาดหน้าท่านใดไปบ้างต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ ครับ
หลังเหตุการในคราวนี้ เกิดขึ้นผมไม่เคยด่ารถที่ปาดหน้าผม ที่เขาขับไม่สุุภาพบ้าง ตบไฟสูงไล่เราบ้าง แซงในระยะที่ไม่ปลอดภัยบ้าง เพราะคิดว่า เขาคงมีเหตด่วนแบบผมจริง ๆ เรามานั่งนึกดู เขาอาจเป็นแบบเราก็ได้ ทั้งที่ไม่ค่อยได้ขับแบบนี้ :'( :'( :'( :'( :'(
ขอเป็นกำลังใจให้ครับป๋าเมือเดือนทีแล้วพ่อผมก็พึงเข้ารับการผ่าตัดเปลี่ยนตับเพราะพ่อผมเป็นโรค ไวรัสตับอักเสบB ต้องระวังเรื่องอาหารการกินไว้ครับป๋าหลีกเลี่ยงของจำพวกหมักดอง พวกอาหารทีค้างอย่าให้คุณแม่ทานครับต้องสดใหม่สะอาดเสมอและทีสำคัญนั้นอย่าให้คุณแม่เครียดหรือโมโหครับเอาใจแกหน่อยครับ ขอให้คุณแม่หายไวๆๆสุขภาพร่างกายแข็งแรงเหมือนเดิมนะครับ สาธุด้วยคุณแม่ตอนแรก ๆ ก็นึกว่าโรคคนแก่ขี้งอนธรรมดา อายุ 68 ปี ท่านไม่ยอมทานข้าว บอกเจ็บท้อง ๆ จบผอมลงไปมาก และหมอก็ไม่ยอมตรวจให้ละเอียดสักที มาทีไรก็คลำท้อง ๆ บอกเป็นโรคกระเพาะและก็ตำหนิผู้ป่วยให้รักษาวินัยในการทานข้าวให้ตรงเวลา แต่คุณแม่ท่านจะตรงเวลามาก ถ้าเป็นพ่อว่าไปอย่าง ไม่หิวไม่กิน 555
ฝากเป็นอุทาหรณ์นะครับ ขนาดเราดูแลแม่คนที่เรารักที่สุดเป็นอย่างดี ทุกอย่างเราก็พร้อม แต่เราก็พลาดในสิ่งที่เราไม่รู้ เราไม่ใช่หมอ อ้อนวอนหมอก็ไร้ผล เพราะฟันธงตั้งแต่ต้นโดยไม่ได้ดูละเอียด สุดท้ายผมว่าตำหนิกันเพื่อให้ผู้ป่วยสบายใจเท่านั้น (อาจารย์หมอตำหนิหมอที่ตรวจว่าไม่รอบคอบ มักง่าย ทั้งที่อาจรักษาทัน) ก่อนหน้านั้น 6 เดือนมาแล้ว ที่คุณแม่บ่นเจ็บท้องทุกวัน ทานข้าวไม่ได้ ไปหาหมอกี่ครั้ง เฉลี่ยเดือนละ 2 - 3 ครั้ง ก็ได้ยาแก้โรคกระเพาะ
ท้ายสุดวันที่ 8 มิ.ย. 55 ที่ผ่านมา ก็เกิดการบ่นนิดหน่อย ขอร้องให้ตรวจละเอียด ไม่ไหวแล้ว สงสารคนแก่ สุดท้ายตรวจพบเนื้องอกในตับอ่อน ตอนนี้ลามเข้าตับใหญ่แล้ว ขนาด 8 x 10 cm. และเป็นเนื้ออย่างว่านั้นแหละ ถ้าก่อนหน้านั้นอาจผ่าตัดและทำคีโมได้ทัน ตอนนี้จึงเหลืออย่างเดียวคือรักษาตามอาการ ขอให้ทานข้าวได้ เราก็สบายใจแล้ว แต่ทานไม่ได้ ลิ้นแข็ง ได้กลิ่นเนื้อจะคาว ทานไม่ได้ อยากทานทุกอย่างซื้อไว้เต็มบ้าน แต่ทานไม่ได้ แต่ดีหน่อยคุณแม่ทำใจได้ ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น จึงฝืนทานข้าวแม่จะเจ็บจนน้ำตาไหลก็ตาม จึงยังช่วยเหลือตัวเองได้ เดินได้ ก็ช่วย ๆ ให้กำลังใจทุกวัน แต่ท่านเข้าวัดบ่อย ว่าง ๆ ก็เลยใช้หลักกรรมฐานนี่แหละครับ ช่วยให้ผ่อนหนักเป็นเบา
ฝากไว้เป็นอุทาหรณ์นะครับ ไม่ได้โทษหมอ เราอาจโชคไม่ดีที่เขากำหนดให้เจอแบบนี้ กว่าจะได้ไปที่ชลบุรีพบหมอเก่ง ๆ ก็สายไปแล้ว ดังนั้น ถ้าเกิดอาการเจ็บ ส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกายนาน ๆ เบื่ออาหาร ทานข้าวไม่ได้ น้ำหนักลด เหล่านี้อย่าได้นิ่งนอนใจ รีบไปตรวจนะครับ ถ้าหมอยังยืนยันเหมือนเหมือนเดิม ไม่หายสักที ผมแนะนำให้เปลี่ยน ร.พ.
ตอนนี้ก็ปลง ๆ ยุบหนอพองหนอ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ทำใจแล้ว ถ้าเจอรถที่ขับรุงรังหน่อย ไม่ว่ากันนะครับ เพราะผมกลับ 8 ริ้ว บ่อยมาก ๆ เหยียบกระจาย 555
ปาดหน้าท่านใดไปบ้างต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ ครับ
หลังเหตุการในคราวนี้ เกิดขึ้นผมไม่เคยด่ารถที่ปาดหน้าผม ที่เขาขับไม่สุุภาพบ้าง ตบไฟสูงไล่เราบ้าง แซงในระยะที่ไม่ปลอดภัยบ้าง เพราะคิดว่า เขาคงมีเหตด่วนแบบผมจริง ๆ เรามานั่งนึกดู เขาอาจเป็นแบบเราก็ได้ ทั้งที่ไม่ค่อยได้ขับแบบนี้ :'( :'( :'( :'( :'(
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: GUNT@NERY ที่ มิถุนายน 21, 2012, 10:01:45 am
ระหว่างนี้ต้องใช้เส้นทาง กทม. - มอเตอร์เวย์ - ฉะเชิงเทรา - ชลบุรี เป็นว่าเล่น
ด้วยคุณแม่ตอนแรก ๆ ก็นึกว่าโรคคนแก่ขี้งอนธรรมดา อายุ 68 ปี ท่านไม่ยอมทานข้าว บอกเจ็บท้อง ๆ จบผอมลงไปมาก และหมอก็ไม่ยอมตรวจให้ละเอียดสักที มาทีไรก็คลำท้อง ๆ บอกเป็นโรคกระเพาะและก็ตำหนิผู้ป่วยให้รักษาวินัยในการทานข้าวให้ตรงเวลา แต่คุณแม่ท่านจะตรงเวลามาก ถ้าเป็นพ่อว่าไปอย่าง ไม่หิวไม่กิน 555
ฝากเป็นอุทาหรณ์นะครับ ขนาดเราดูแลแม่คนที่เรารักที่สุดเป็นอย่างดี ทุกอย่างเราก็พร้อม แต่เราก็พลาดในสิ่งที่เราไม่รู้ เราไม่ใช่หมอ อ้อนวอนหมอก็ไร้ผล เพราะฟันธงตั้งแต่ต้นโดยไม่ได้ดูละเอียด สุดท้ายผมว่าตำหนิกันเพื่อให้ผู้ป่วยสบายใจเท่านั้น (อาจารย์หมอตำหนิหมอที่ตรวจว่าไม่รอบคอบ มักง่าย ทั้งที่อาจรักษาทัน) ก่อนหน้านั้น 6 เดือนมาแล้ว ที่คุณแม่บ่นเจ็บท้องทุกวัน ทานข้าวไม่ได้ ไปหาหมอกี่ครั้ง เฉลี่ยเดือนละ 2 - 3 ครั้ง ก็ได้ยาแก้โรคกระเพาะ
ท้ายสุดวันที่ 8 มิ.ย. 55 ที่ผ่านมา ก็เกิดการบ่นนิดหน่อย ขอร้องให้ตรวจละเอียด ไม่ไหวแล้ว สงสารคนแก่ สุดท้ายตรวจพบเนื้องอกในตับอ่อน ตอนนี้ลามเข้าตับใหญ่แล้ว ขนาด 8 x 10 cm. และเป็นเนื้ออย่างว่านั้นแหละ ถ้าก่อนหน้านั้นอาจผ่าตัดและทำคีโมได้ทัน ตอนนี้จึงเหลืออย่างเดียวคือรักษาตามอาการ ขอให้ทานข้าวได้ เราก็สบายใจแล้ว แต่ทานไม่ได้ ลิ้นแข็ง ได้กลิ่นเนื้อจะคาว ทานไม่ได้ อยากทานทุกอย่างซื้อไว้เต็มบ้าน แต่ทานไม่ได้ แต่ดีหน่อยคุณแม่ทำใจได้ ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น จึงฝืนทานข้าวแม่จะเจ็บจนน้ำตาไหลก็ตาม จึงยังช่วยเหลือตัวเองได้ เดินได้ ก็ช่วย ๆ ให้กำลังใจทุกวัน แต่ท่านเข้าวัดบ่อย ว่าง ๆ ก็เลยใช้หลักกรรมฐานนี่แหละครับ ช่วยให้ผ่อนหนักเป็นเบา
ฝากไว้เป็นอุทาหรณ์นะครับ ไม่ได้โทษหมอ เราอาจโชคไม่ดีที่เขากำหนดให้เจอแบบนี้ กว่าจะได้ไปที่ชลบุรีพบหมอเก่ง ๆ ก็สายไปแล้ว ดังนั้น ถ้าเกิดอาการเจ็บ ส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกายนาน ๆ เบื่ออาหาร ทานข้าวไม่ได้ น้ำหนักลด เหล่านี้อย่าได้นิ่งนอนใจ รีบไปตรวจนะครับ ถ้าหมอยังยืนยันเหมือนเหมือนเดิม ไม่หายสักที ผมแนะนำให้เปลี่ยน ร.พ.
ตอนนี้ก็ปลง ๆ ยุบหนอพองหนอ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ทำใจแล้ว ถ้าเจอรถที่ขับรุงรังหน่อย ไม่ว่ากันนะครับ เพราะผมกลับ 8 ริ้ว บ่อยมาก ๆ เหยียบกระจาย 555
ปาดหน้าท่านใดไปบ้างต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ ครับ
หลังเหตุการในคราวนี้ เกิดขึ้นผมไม่เคยด่ารถที่ปาดหน้าผม ที่เขาขับไม่สุุภาพบ้าง ตบไฟสูงไล่เราบ้าง แซงในระยะที่ไม่ปลอดภัยบ้าง เพราะคิดว่า เขาคงมีเหตด่วนแบบผมจริง ๆ เรามานั่งนึกดู เขาอาจเป็นแบบเราก็ได้ ทั้งที่ไม่ค่อยได้ขับแบบนี้ :'( :'( :'( :'( :'(
ขอเป็นกำลังใจให้ครับป๋าเมือเดือนทีแล้วพ่อผมก็พึงเข้ารับการผ่าตัดเปลี่ยนตับเพราะพ่อผมเป็นโรค ไวรัสตับอักเสบB ต้องระวังเรื่องอาหารการกินไว้ครับป๋าหลีกเลี่ยงของจำพวกหมักดอง พวกอาหารทีค้างอย่าให้คุณแม่ทานครับต้องสดใหม่สะอาดเสมอและทีสำคัญนั้นอย่าให้คุณแม่เครียดหรือโมโหครับเอาใจแกหน่อยครับ ขอให้คุณแม่หายไวๆๆสุขภาพร่างกายแข็งแรงเหมือนเดิมนะครับ สาธุด้วยคุณแม่ตอนแรก ๆ ก็นึกว่าโรคคนแก่ขี้งอนธรรมดา อายุ 68 ปี ท่านไม่ยอมทานข้าว บอกเจ็บท้อง ๆ จบผอมลงไปมาก และหมอก็ไม่ยอมตรวจให้ละเอียดสักที มาทีไรก็คลำท้อง ๆ บอกเป็นโรคกระเพาะและก็ตำหนิผู้ป่วยให้รักษาวินัยในการทานข้าวให้ตรงเวลา แต่คุณแม่ท่านจะตรงเวลามาก ถ้าเป็นพ่อว่าไปอย่าง ไม่หิวไม่กิน 555
ฝากเป็นอุทาหรณ์นะครับ ขนาดเราดูแลแม่คนที่เรารักที่สุดเป็นอย่างดี ทุกอย่างเราก็พร้อม แต่เราก็พลาดในสิ่งที่เราไม่รู้ เราไม่ใช่หมอ อ้อนวอนหมอก็ไร้ผล เพราะฟันธงตั้งแต่ต้นโดยไม่ได้ดูละเอียด สุดท้ายผมว่าตำหนิกันเพื่อให้ผู้ป่วยสบายใจเท่านั้น (อาจารย์หมอตำหนิหมอที่ตรวจว่าไม่รอบคอบ มักง่าย ทั้งที่อาจรักษาทัน) ก่อนหน้านั้น 6 เดือนมาแล้ว ที่คุณแม่บ่นเจ็บท้องทุกวัน ทานข้าวไม่ได้ ไปหาหมอกี่ครั้ง เฉลี่ยเดือนละ 2 - 3 ครั้ง ก็ได้ยาแก้โรคกระเพาะ
ท้ายสุดวันที่ 8 มิ.ย. 55 ที่ผ่านมา ก็เกิดการบ่นนิดหน่อย ขอร้องให้ตรวจละเอียด ไม่ไหวแล้ว สงสารคนแก่ สุดท้ายตรวจพบเนื้องอกในตับอ่อน ตอนนี้ลามเข้าตับใหญ่แล้ว ขนาด 8 x 10 cm. และเป็นเนื้ออย่างว่านั้นแหละ ถ้าก่อนหน้านั้นอาจผ่าตัดและทำคีโมได้ทัน ตอนนี้จึงเหลืออย่างเดียวคือรักษาตามอาการ ขอให้ทานข้าวได้ เราก็สบายใจแล้ว แต่ทานไม่ได้ ลิ้นแข็ง ได้กลิ่นเนื้อจะคาว ทานไม่ได้ อยากทานทุกอย่างซื้อไว้เต็มบ้าน แต่ทานไม่ได้ แต่ดีหน่อยคุณแม่ทำใจได้ ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น จึงฝืนทานข้าวแม่จะเจ็บจนน้ำตาไหลก็ตาม จึงยังช่วยเหลือตัวเองได้ เดินได้ ก็ช่วย ๆ ให้กำลังใจทุกวัน แต่ท่านเข้าวัดบ่อย ว่าง ๆ ก็เลยใช้หลักกรรมฐานนี่แหละครับ ช่วยให้ผ่อนหนักเป็นเบา
ฝากไว้เป็นอุทาหรณ์นะครับ ไม่ได้โทษหมอ เราอาจโชคไม่ดีที่เขากำหนดให้เจอแบบนี้ กว่าจะได้ไปที่ชลบุรีพบหมอเก่ง ๆ ก็สายไปแล้ว ดังนั้น ถ้าเกิดอาการเจ็บ ส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกายนาน ๆ เบื่ออาหาร ทานข้าวไม่ได้ น้ำหนักลด เหล่านี้อย่าได้นิ่งนอนใจ รีบไปตรวจนะครับ ถ้าหมอยังยืนยันเหมือนเหมือนเดิม ไม่หายสักที ผมแนะนำให้เปลี่ยน ร.พ.
ตอนนี้ก็ปลง ๆ ยุบหนอพองหนอ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ทำใจแล้ว ถ้าเจอรถที่ขับรุงรังหน่อย ไม่ว่ากันนะครับ เพราะผมกลับ 8 ริ้ว บ่อยมาก ๆ เหยียบกระจาย 555
ปาดหน้าท่านใดไปบ้างต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ ครับ
หลังเหตุการในคราวนี้ เกิดขึ้นผมไม่เคยด่ารถที่ปาดหน้าผม ที่เขาขับไม่สุุภาพบ้าง ตบไฟสูงไล่เราบ้าง แซงในระยะที่ไม่ปลอดภัยบ้าง เพราะคิดว่า เขาคงมีเหตด่วนแบบผมจริง ๆ เรามานั่งนึกดู เขาอาจเป็นแบบเราก็ได้ ทั้งที่ไม่ค่อยได้ขับแบบนี้ :'( :'( :'( :'( :'(
ขอบน้ำใจท่านยิ่งนัก
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: _TOM_ ที่ มิถุนายน 21, 2012, 01:28:31 pm
เป็นกำลังใจให้นะคับสู้ๆสู้ตายคับ smile..
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: GUNT@NERY ที่ มิถุนายน 21, 2012, 02:55:34 pm
เป็นกำลังใจให้นะคับสู้ๆสู้ตายคับ smile..
yeh yeh yeh yeh
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: Joe ผู้ชาย*รสส้ม* ที่ มิถุนายน 21, 2012, 05:17:14 pm
เป็นกำลังใจให้เสมอๆค๊าบป๋าค๊าบ สาธุ
ขอบน้ำใจท่านนัก heart heart heart heartหัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: อิษฏ์_สุบิน ปาศาลายา ฮาเฮ.. ที่ มิถุนายน 21, 2012, 10:32:11 pm
ดูแลตัวเองด้วยครับป๋า
หัวข้อ: Re: น้องปา คุณแม่ไม่สบาย หากขับรถไม่สุภาพบ้างขออภัยนะครับ ID 0805
เริ่มหัวข้อโดย: GUNT@NERY ที่ มิถุนายน 22, 2012, 09:47:52 am
เป็นกำลังใจให้เสมอๆค๊าบป๋าค๊าบ สาธุ
ขอบน้ำใจท่านนัก heart heart heart heartดูแลตัวเองด้วยครับป๋า
ขอบน้ำใจท่านครับ ตอนนี้อันแม่เจ้ากำลังอารมย์แปรปรวนมาก ๆ เดี๋ยวอยากไปวัด เดี๋ยวอยากนอน รพ. (หมอไม่ให้นอนช่วยเหลือตัวเองได้บ้าง เพราะรักษาตามอาการ) เดี๋ยวคิดถึงคนนั้นคนนี้ สู้ ๆ ขอบน้ำใจท่านอีกครังครั้บ
