ผมขอขอบพระคุณทุกๆท่านที่ คอมเม้นผม เสมือนผมคือ 1 ในบ้าน AF อาแคนดามี่แฟนตาเซีย
การสื่อควมหมายของผมผ่านทางตัวอักษร ที่มีควมสุข หรือรอยยิ้มที่ท่าน สมช กล่าวมาหลายๆท่าน
เสมือนเป็นกระจกที่ดีเลิศที่สา มา รถ สะท้อนชะโงก กะโหลกดูเงา ของผมใด้เป็นอย่างดี
การโพสข้อควมแต่ละตรั้งที่ออกไป เสมือนเอาตัวตน ที่แท้จริงปรากฎออกมาด้วย
ผมเป็นคนชอบสร้างรอยยิ้มให้ผู้อื่น มันคือควมสุขส่วนหนึ่งที่ติดมาตั้งแต่รู้เรื่องราวของโลก
การสื่อสารทางตัวหนังสือสา มา รถ แปลเป็นอื่นใด้ทันทีที่ เราพิมพ์ออกไป
จะดีหรือร้ายอยู่ที่เจตนาในสามัญสำนึกของเราก่อน ผลลัพธ์และควมหมายจะออกมาให้เห็นเอง
ดีใจครับที่พื้นที่นี้เป็นส่วน 1 ในการที่ทำไห้มีรอยยิ้ม ในผู้คนที่อ่านชื่นชอบและชื่นชม
จะว่าไปแล้วสิ่งนั้นก็ไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการเป็นคำตอบ
คำตอบที่แท้จริงก็คือเราทำอะไรลงไปด้วยควมสุข แล้วควมสุขของเรานั้น สา มา รถ ที่จะทำไห้คนอื่นสุขตามเราได้
มันสุขมาก เหนือสิ่งอื่นใดคับ
ขอบคุณป๋าทุกๆท่านคับที่เข้ามาทักทายกัน...ในบ้านที่มีรอยยิ้มหลังนี้
ป๋าไม่ได้น่ารักเฉพาะเเค่คำพูด หรือตัวหนังสือที่พิมพ์ออกมาหรอกครับ
อัธยาศัย ความเป็นมิตรที่จริงใจ ในตัวป๋า ล้วนเป็นส่วนหนึ่งที่ทุกๆคนสัมผัสได้
จนก่อให้เกิดมิตรภาพเเละบรรยากาศอันอบอุ่นงอกเงยในบ้านหลังนี้เฉกเช่นปัจจุบัน
อยากให้เขียนต่อไปครับ หดหู่กันมาเยอะเเล้ว ....
อยากให้มีอะไรดีๆเกิดขึ้น เพื่อเป็นความสุขเเก่เพื่อนสมาชิกบ้างครับ
ขอบคุณป๋าตู๋ มา ณ ที่นี้ด้วยครับ
ป่าน
ปล. เเก้ไขการพิมพ์อักษรผิดจ้า
ป๋าป่า เป็นเพื่อนสมาชิกที่เราใด้เจอกันที่ 0 โดยบังเอิญ
ถือว่าเป็นครั้งแรกที่เจอสมาชิกในคลับก็ว่าใด้
ป๋าป่านก็เหมือนกันนะ ผมใม่ใด้มายกยอตอบนะ ใด้คุย ใด้ทักทายกันแล้ว คำว่า...ถูกชะตา...ก็ปรากฎได้ในทันใด
หลังจากที่เราใด้เคยเจอกัน มิตภาพก็สานต่อมาเรื่อย เพราะช่วงนั้นผมมือไหม่ ยังจำใด้เลยว่าผมหาที่ทำตูดแบบวิ่งถามตามบ้านวุ่นเลย
ยังจำใด้เลยว่า....ช่วยชี้เป้าให้แกหน่อย แกวิ่งถามวุ่นเลย...ทำนองนั้น
ช่วงที่ป๋าป่านหายไปพักไหญ่ ผมนึกถึงเสมอว่า ป๋าป่านหายไปไหนคิดไปต่างๆนาด้วยควมสัจจริง
พีเอ็ม ไปหาไปถามใถ่ก็ไม่มีคำตอบกลับมา
จนมารู้ทีหลังในวันที่ป๋าป่านกลับมาเล่น ว่าติดงานต่างประเทศ เฮ้อ โล่งอก
ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงกันเสมอนะคับป๋าป่านที่น่ารัก
