.ชีวิต...ที่มีบทเรียน.....(ป๋าตู๋)

[ปุ่น-ภูเก็ต]

หลังจากที่ใด้รู้ว่าตัวเองเป็นโรคอะไร ควมเสียใจไม่ใด้อยู่ที่เป็นโรคนั้น.....แต่ควมเสียใจที่ทำไห้ผมร้องให้ก็คือ
ตาผมกำลังจะบอด  และผมอาจจะเป็นอัมพฤก.....มันยังไม่เป็นในทันทีทันใด

มันจะเริ่มเป็นมากขึ้นมาเรื่อยๆ...........................
วันรุ่งขึ้นอาการใบหน้าและลำตัวซีกขวา...เริ่มชา และไม่รู้สึกมากขึ้น   โดยเฉพาะใบหน้าทั้งหมด

พูดใด้แต่ปากแข็ง ตาแข็งยิ้มไม่ใด้แล้ว  ยีงฟันไม่ใด้แล้ว  แต่เคี้ยวข้าวใด้
แต่ต้องเอามือดันริมฝีปากล่างมาชนกับริมฝีกบนทุกครั้ง แม้กระทั่งในตอนกินน้ำ

ยอมรับว่าในขณะที่เรารู้ตัวล่วงหน้าว่าชีวิตจะเปลี่ยนไป...ในทางขาลง....หดหู่ ต้อแต้ ท้อถอย
เวลาที่เพื่อนๆมาเยี่ยมผมเอาแต่ร้องให้อย่างเดียว.......แล้วก็รับฟังคำปลอบใจ  และให้กำลังใจ

แต่ในช่วงเวลาแบบนั้น จิตใจไยอมรับรู้เหตุและผลอะไรทั้งสิ้น
อยู่โรงพยาบาลใด้ 7 วัน ก็กลับมาพักฟื้นที่บ้านต่อ

ทางร้านที่สวนจตุจักรก็มีรุ่นน้องมาคอยช่วยเหลือดูแลให้ตลอด.....ตั้งแต่พักฟื้นมา8 เดือน
ช่วงทีพักฟื้นผมออกอภินิหาร...แทบจะทุกวัน นั่งก็เวียนหัว นอนก็โลกหมุน

 ไครทำอะไรไม่ทันใจ ไม่ใด้ดั่งใจ ขวางหูขวางตาไปหมด  ของที่อยู่ใกล้มือผม จะกระจุยกระจาย หมด
 เหมือนในละครทุกอย่าง จะเข้าห้องน้ำ ต้องเอามือแตะกำแพงไปเรื่อยๆเพราะตาเริ่มพล่าแล้ว

 แต่ยังรู้ตำแหน่งของบ้านเลยจะสะดวกกว่าที่อื่น...ผมรู้แล้วว่า การใช้ชีวิตแบบนั่งกิน นอนกิน เป็นยังใง
ชีวิตที่ต้องพึ่งพาคนอื่นมันทุกข์แค่ไหน...ไปไหนลำบากมาก เวลาเย็นๆ นั่งรถเข็นไปดูรถที่หน้าปากซอย

ครั้งแรกๆ นั่งดูรถวิ่งไม่ถึง 5 นาที ต้องเข็นกลับเข้าบ้านทันที เพราะเลนตายังโฟกัสอะไรไม่ใด้เลย ตาซ้าย ตาขัวไม่เป็นมิตรไมตรีกัน
กริยา มารยาทผมช่าง..สุดโค่ย...เอามากๆขึ้นทุกวัน หงุดหงิดไปทุกๆเรื่อง การโยนของยังประพฤตแบบทรามเหมือนเดิม

ผมไม่รู้ว่า ผบ ผม ทนกับผมใด้ยังใง กับพฤติกรรม ขั้นเลวระดับนี้
ผมไม่เคยถามควมรู้สึกเขาเลยนะ ผมจะเอาอะไรต้องใด้ดั่งใจเสมอ

ผมว่าถ้าเป็นคนอื่นจะทนผมใด้เหมือนเค้ารึเปล่าว ทั้งๆที่พฤติกรรมอย่างผมที่แสดงออกไป ไม่ควรจะมีใครมายอมทนผมหรอก

ผ่านไป 8 เดือน เริ่มมีสัณญานในทางที่ดีขึ้น การทอลองนั่งรถเพื่อไช้สายตา ก็เริ่มขึ้น
 ด้วยการหัดนั่งรถ เพราะทุกครั้งที่ผมนั่งรถไปหาหมอ จะปวดหัวมากกว่าจะถึง โรงพยาบาล ทรมานสุดๆ

 นั่งรถไปสายใต้ เพื่อจะนั่งรถทัวร์ไปเพชรบุรี...มีการเตรียมใว้แล้วว่า ถ้าไม่ไหวที่ไหนก็จะขอลงทันที
 ช่วงเวลานั้นแขนขา ชาลดลงแล้ว แต่ใบหน้ายังแข็งเหมือนเดิม สื่อสารทางใบหน้าไม่ใด้เลย เรียกง่ายๆว่า หน้าตาย


.....จากที่ป๋าแจ๊กถามมาเจอ ผบ ยังใง........เจอกันที่ โรงแรมแกรนด์ใชน่าปริ๊นเซส คับ
 ผบ เค้าอยู่แผนกนางฟ้ ส่วนผม อยู่แผนกยาจก.....ภาพที่ชัดที่สุดคือ หมาเห็นเครื่องบินคับ

  .....จากที่ป๋าแจ๊กถามมาเจอ ผบ ยังใง........เจอกันที่ โรงแรมแกรนด์ใชน่าปริ๊นเซส คับ
 ผบ เค้าอยู่แผนกนางฟ้ ส่วนผม อยู่แผนกยาจก.....ภาพที่ชัดที่สุดคือ หมาเห็นเครื่องบินคับ   


เครื่องบินเที่ยวไหนเนี่ย  อยากมองบ้างจัง 

[thekop07]

.....จากที่ป๋าแจ๊กถามมาเจอ ผบ ยังใง........เจอกันที่ โรงแรมแกรนด์ใชน่าปริ๊นเซส คับ
 ผบ เค้าอยู่แผนกนางฟ้ ส่วนผม อยู่แผนกยาจก.....ภาพที่ชัดที่สุดคือ หมาเห็นเครื่องบินคับ

  .....จากที่ป๋าแจ๊กถามมาเจอ ผบ ยังใง........เจอกันที่ โรงแรมแกรนด์ใชน่าปริ๊นเซส คับ
 ผบ เค้าอยู่แผนกนางฟ้ ส่วนผม อยู่แผนกยาจก.....ภาพที่ชัดที่สุดคือ หมาเห็นเครื่องบินคับ   

เครื่องบินเที่ยวไหนเนี่ย  อยากมองบ้างจัง 

ช่วยขยายควม หน่อยครับ อยากฟัง 

[pajerosportman]

เรื่องราวของควมรักของผม กับภรรยาที่ผมรักมากที่สุด (เชื่อมั้ยว่าผมไม่เคยบอกเขาเลย) ที่บอกว่าที่สุดเพราะตั้งแต่
มีวิกฤตด้านสุขภาพมา...มันพิสูจน์อะไรใด้หลายๆอย่าง โดยที่ผมไม่เคยคิดจะพิสูจน์อะไรในใจ ผบ

 แต่สิ่งที่ผมกระทำและแสดงออกกลับไม่น่าที่จะมีใครมาทนกับผมใด้ในฐานะ ผบ
อย่างที่ผมเกลิ่นใว้ว่าเรามาเจอกันใด้ยังใง....ด้วยควมเฮฮาอย่างที่เห็นนี่ละคับ

พูดอย่างโน้น คุยอย่างนี้ อย่างนั้น จากการคุยแบบแซวตามสาย  ก็กลายมาเป็นจีบตามสาย
ครั้งนั้น ผมยังใม่รู้ตัวเองเลยว่า นี่คือคนที่เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วย...ด้วยที่ผมมีเพื่อนหญิงหลายคนที่กิน เที่ยว หรือจีบกันอยู่

เลยเป็นเหตุผลว่า ไม่รู้ตัวเลยว่า .....เราจะมาจบชีวิต เพลบอยที่นี่(ผมไม่เคยยอมรับว่าผมคือเพลบอยนะแต่คนรอบตัวที่เป็นนักเที่ยวตั้งให้)
เพลบอยของผมคือประเภทน้ำนิ่ง...แต่ไม่ไหลลึก   ไครเห็นผมจะไม่เชื่อหรอกว่า...เฮ้ย..เป็นไปใด้ยังใงวะ อะไรทำนองนั้น

จนในที่สุดเราก็รักกันจนใด้.............การมีครอบครัวก็เลยมาเยือนทั้งๆที่เรายังไม่ทิ้งเบื้องหลัง 100 เปอร์เซ็น
ชะนักผมยังมีตามแผ่นหลัง แต่ก็พยายามจะถอนชะนักตัวเองออกจนหมอใด้

และต้องรับสภาพให้ใด้ว่าเรามีครอบครัวแล้ว....แต่ท่านเชื่อมั้ยว่า...ผมถอนชะนักออกแล้ว
ไม่นาน ผมก็ดั้นนนน เอาชะนักมาปักไว้ที่หลังตัวเองอีกจนใด้.....

[focusjung1 ID.434]

ปูเสื่อมารอฟังอีก 1 นาย 

[ปุ่น-ภูเก็ต]

เรื่องราวของควมรักของผม กับภรรยาที่ผมรักมากที่สุด (เชื่อมั้ยว่าผมไม่เคยบอกเขาเลย) ที่บอกว่าที่สุดเพราะตั้งแต่
มีวิกฤตด้านสุขภาพมา...มันพิสูจน์อะไรใด้หลายๆอย่าง โดยที่ผมไม่เคยคิดจะพิสูจน์อะไรในใจ ผบ

 แต่สิ่งที่ผมกระทำและแสดงออกกลับไม่น่าที่จะมีใครมาทนกับผมใด้ในฐานะ ผบ
อย่างที่ผมเกลิ่นใว้ว่าเรามาเจอกันใด้ยังใง....ด้วยควมเฮฮาอย่างที่เห็นนี่ละคับ

พูดอย่างโน้น คุยอย่างนี้ อย่างนั้น จากการคุยแบบแซวตามสาย  ก็กลายมาเป็นจีบตามสาย
ครั้งนั้น ผมยังใม่รู้ตัวเองเลยว่า นี่คือคนที่เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วย...ด้วยที่ผมมีเพื่อนหญิงหลายคนที่กิน เที่ยว หรือจีบกันอยู่

เลยเป็นเหตุผลว่า ไม่รู้ตัวเลยว่า .....เราจะมาจบชีวิต เพลบอยที่นี่(ผมไม่เคยยอมรับว่าผมคือเพลบอยนะแต่คนรอบตัวที่เป็นนักเที่ยวตั้งให้)
เพลบอยของผมคือประเภทน้ำนิ่ง...แต่ไม่ไหลลึก   ไครเห็นผมจะไม่เชื่อหรอกว่า...เฮ้ย..เป็นไปใด้ยังใงวะ อะไรทำนองนั้น

จนในที่สุดเราก็รักกันจนใด้.............การมีครอบครัวก็เลยมาเยือนทั้งๆที่เรายังไม่ทิ้งเบื้องหลัง 100 เปอร์เซ็น
ชะนักผมยังมีตามแผ่นหลัง แต่ก็พยายามจะถอนชะนักตัวเองออกจนหมอใด้

และต้องรับสภาพให้ใด้ว่าเรามีครอบครัวแล้ว....แต่ท่านเชื่อมั้ยว่า...ผมถอนชะนักออกแล้ว
ไม่นาน ผมก็ดั้นนนน เอาชะนักมาปักไว้ที่หลังตัวเองอีกจนใด้.....






เสือ ยังไง ก็ยังเป็นเสือ อยู่วันยัง ค่ำ

[GUNT@NERY]

ผมเป็นแมวครับ  เมี๊ยว ๆ *-*

[pajerosportman]

ผบ อยู่แผนกรีเซฟชั่นคับ........ส่วนผมยกกระเป๋า

ชนักที่ผมเป็นคนเอามาปักที่หลังตัวเอง....มี 1 ด้าม....นี่ขนาดลูกชาย 2 ขวบแล้วน้ายัวบังอาจทำไปใด้
ควมทรมานมาเยือนทุกครั้ง ในเวลาที่มีโทรศัพท์เข้า........ผบ..........ทั้งหลายโปรดฟังใว้

โทรศัพท์ของชายอย่างเราต้องเป็นทรัพยืสินส่วนตัว  เปิดเสียงไม่ใด้เด้ดขาด....สั่นสถานเดียวเท่านั้น
ผมขายของอยู่ที่ร้าน ที่มีทั้งปลา และอาหาร.............เวลาจะกดแมสเซส...ต้องไปกดที่ห้องน้ำ

จะคุยต้องไปคุยในรถ    ถ้าอยู่ที่บ้านก็เปิดตู้เสื้อผ้าคุยโทรศัพท...พอ ผบ เข้ามาก็ทำเป็นหาเสื้อผ้า(รู้กันกับน้อง)
ถ้าตอนนอน จะเอาใว้ในกระเป๋ากางเกง  อาบน้ำ ล้างหน้า สีฟันก็เอาเข้าห้องน้ำไปด้วย

อยู่ในรถเมื่อก่อนวางเกลื่อน แต่พักหลัง เอาใว้สั่นในกางเกง  พาลูกนั่งรถมอไซเที่ยวในหมู่บ้าน แต่ที่ไหนใด้ จะออกมาคุยโทรศัพท......
นี่แค่เบสิกขั้นพื้นฐานในระดับที่ยังไม่ถึงขั้นเทพ

[GUNT@NERY]

ผบ อยู่แผนกรีเซฟชั่นคับ........ส่วนผมยกกระเป๋า

ชนักที่ผมเป็นคนเอามาปักที่หลังตัวเอง....มี 1 ด้าม....นี่ขนาดลูกชาย 2 ขวบแล้วน้ายัวบังอาจทำไปใด้
ควมทรมานมาเยือนทุกครั้ง ในเวลาที่มีโทรศัพท์เข้า........ผบ..........ทั้งหลายโปรดฟังใว้

โทรศัพท์ของชายอย่างเราต้องเป็นทรัพยืสินส่วนตัว  เปิดเสียงไม่ใด้เด้ดขาด....สั่นสถานเดียวเท่านั้น
ผมขายของอยู่ที่ร้าน ที่มีทั้งปลา และอาหาร.............เวลาจะกดแมสเซส...ต้องไปกดที่ห้องน้ำ

จะคุยต้องไปคุยในรถ    ถ้าอยู่ที่บ้านก็เปิดตู้เสื้อผ้าคุยโทรศัพท...พอ ผบ เข้ามาก็ทำเป็นหาเสื้อผ้า(รู้กันกับน้อง)
ถ้าตอนนอน จะเอาใว้ในกระเป๋ากางเกง  อาบน้ำ ล้างหน้า สีฟันก็เอาเข้าห้องน้ำไปด้วย

อยู่ในรถเมื่อก่อนวางเกลื่อน แต่พักหลัง เอาใว้สั่นในกางเกง  พาลูกนั่งรถมอไซเที่ยวในหมู่บ้าน แต่ที่ไหนใด้ จะออกมาคุยโทรศัพท......
นี่แค่เบสิกขั้นพื้นฐานในระดับที่ยังไม่ถึงขั้นเทพ

ผมไม่เคยทำเลยท่านพี่  ไม่เคยมีกิีกครับ 
จะจำไว้เผื่อฉุกเฉินครับ 555

[ปุ่น-ภูเก็ต]

มารอ ลอก แทรค ติค

[auddyza]

เรื่องราวของควมรักของผม กับภรรยาที่ผมรักมากที่สุด (เชื่อมั้ยว่าผมไม่เคยบอกเขาเลย) ที่บอกว่าที่สุดเพราะตั้งแต่
มีวิกฤตด้านสุขภาพมา...มันพิสูจน์อะไรใด้หลายๆอย่าง โดยที่ผมไม่เคยคิดจะพิสูจน์อะไรในใจ ผบ

 แต่สิ่งที่ผมกระทำและแสดงออกกลับไม่น่าที่จะมีใครมาทนกับผมใด้ในฐานะ ผบ
อย่างที่ผมเกลิ่นใว้ว่าเรามาเจอกันใด้ยังใง....ด้วยควมเฮฮาอย่างที่เห็นนี่ละคับ

พูดอย่างโน้น คุยอย่างนี้ อย่างนั้น จากการคุยแบบแซวตามสาย  ก็กลายมาเป็นจีบตามสาย
ครั้งนั้น ผมยังใม่รู้ตัวเองเลยว่า นี่คือคนที่เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วย...ด้วยที่ผมมีเพื่อนหญิงหลายคนที่กิน เที่ยว หรือจีบกันอยู่

เลยเป็นเหตุผลว่า ไม่รู้ตัวเลยว่า .....เราจะมาจบชีวิต เพลบอยที่นี่(ผมไม่เคยยอมรับว่าผมคือเพลบอยนะแต่คนรอบตัวที่เป็นนักเที่ยวตั้งให้)
เพลบอยของผมคือประเภทน้ำนิ่ง...แต่ไม่ไหลลึก   ไครเห็นผมจะไม่เชื่อหรอกว่า...เฮ้ย..เป็นไปใด้ยังใงวะ อะไรทำนองนั้น

จนในที่สุดเราก็รักกันจนใด้.............การมีครอบครัวก็เลยมาเยือนทั้งๆที่เรายังไม่ทิ้งเบื้องหลัง 100 เปอร์เซ็น
ชะนักผมยังมีตามแผ่นหลัง แต่ก็พยายามจะถอนชะนักตัวเองออกจนหมอใด้

และต้องรับสภาพให้ใด้ว่าเรามีครอบครัวแล้ว....แต่ท่านเชื่อมั้ยว่า...ผมถอนชะนักออกแล้ว
ไม่นาน ผมก็ดั้นนนน เอาชะนักมาปักไว้ที่หลังตัวเองอีกจนใด้.....

ชีวิตคนไม่มีใครลิขิต นอกจากตัวเราเองเนอะป๋า จะดีจะชั่วอยู่ที่ตัวเรา ทำดียังไงเดี๋ยวก้อต้องได้ดี เลยวันกลางคนมักจะมีประสบการณ์ เรื่องเล่าดีๆ แนวการดำเนินชีวิต ชีวิตคนเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกปฏิบัติได้ ผมของแทรกกระทู้ป๋า เล่าประสบการณ์เล็กๆของผม สั้นๆ ช่วงอายุ 30 ผม เดินตามนักการเมือง ผู้มีอิทธิพล อยู่ 6 ปี ชอบกับ ผบ.ใหม่ๆ โดน ตร.จับหลายรอบ ผบ.ใส่ชุดพยาบาลไปเกาะลูกกรงห้องขังร้องไห้หลายครั้ง นี่แหละคนที่จะมาเป็นคู่ชีวิต ก่อนแต่งงาน ผมยอมทิ้งชีวิตที่มีทั้งอำนาจ เงินทอง ขอลดบทบาทตัวเอง โอนย้ายงานกลับบ้าน เงินเดือนหายไปเดือนล่ะไม่ต่ำกว่าสองหมื่น มาเริ่มต้นสร้างชีวิตครอบครัว ชีวิตผม ก้อยกเครดิตให้ ผบ. เหมือนป๋าตู่ครับ

[GUNT@NERY]

เรื่องราวของควมรักของผม กับภรรยาที่ผมรักมากที่สุด (เชื่อมั้ยว่าผมไม่เคยบอกเขาเลย) ที่บอกว่าที่สุดเพราะตั้งแต่
มีวิกฤตด้านสุขภาพมา...มันพิสูจน์อะไรใด้หลายๆอย่าง โดยที่ผมไม่เคยคิดจะพิสูจน์อะไรในใจ ผบ

 แต่สิ่งที่ผมกระทำและแสดงออกกลับไม่น่าที่จะมีใครมาทนกับผมใด้ในฐานะ ผบ
อย่างที่ผมเกลิ่นใว้ว่าเรามาเจอกันใด้ยังใง....ด้วยควมเฮฮาอย่างที่เห็นนี่ละคับ

พูดอย่างโน้น คุยอย่างนี้ อย่างนั้น จากการคุยแบบแซวตามสาย  ก็กลายมาเป็นจีบตามสาย
ครั้งนั้น ผมยังใม่รู้ตัวเองเลยว่า นี่คือคนที่เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วย...ด้วยที่ผมมีเพื่อนหญิงหลายคนที่กิน เที่ยว หรือจีบกันอยู่

เลยเป็นเหตุผลว่า ไม่รู้ตัวเลยว่า .....เราจะมาจบชีวิต เพลบอยที่นี่(ผมไม่เคยยอมรับว่าผมคือเพลบอยนะแต่คนรอบตัวที่เป็นนักเที่ยวตั้งให้)
เพลบอยของผมคือประเภทน้ำนิ่ง...แต่ไม่ไหลลึก   ไครเห็นผมจะไม่เชื่อหรอกว่า...เฮ้ย..เป็นไปใด้ยังใงวะ อะไรทำนองนั้น

จนในที่สุดเราก็รักกันจนใด้.............การมีครอบครัวก็เลยมาเยือนทั้งๆที่เรายังไม่ทิ้งเบื้องหลัง 100 เปอร์เซ็น
ชะนักผมยังมีตามแผ่นหลัง แต่ก็พยายามจะถอนชะนักตัวเองออกจนหมอใด้

และต้องรับสภาพให้ใด้ว่าเรามีครอบครัวแล้ว....แต่ท่านเชื่อมั้ยว่า...ผมถอนชะนักออกแล้ว
ไม่นาน ผมก็ดั้นนนน เอาชะนักมาปักไว้ที่หลังตัวเองอีกจนใด้.....

ชีวิตคนไม่มีใครลิขิต นอกจากตัวเราเองเนอะป๋า จะดีจะชั่วอยู่ที่ตัวเรา ทำดียังไงเดี๋ยวก้อต้องได้ดี เลยวันกลางคนมักจะมีประสบการณ์ เรื่องเล่าดีๆ แนวการดำเนินชีวิต ชีวิตคนเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกปฏิบัติได้ ผมของแทรกกระทู้ป๋า เล่าประสบการณ์เล็กๆของผม สั้นๆ ช่วงอายุ 30 ผม เดินตามนักการเมือง ผู้มีอิทธิพล อยู่ 6 ปี ชอบกับ ผบ.ใหม่ๆ โดน ตร.จับหลายรอบ ผบ.ใส่ชุดพยาบาลไปเกาะลูกกรงห้องขังร้องไห้หลายครั้ง นี่แหละคนที่จะมาเป็นคู่ชีวิต ก่อนแต่งงาน ผมยอมทิ้งชีวิตที่มีทั้งอำนาจ เงินทอง ขอลดบทบาทตัวเอง โอนย้ายงานกลับบ้าน เงินเดือนหายไปเดือนล่ะไม่ต่ำกว่าสองหมื่น มาเริ่มต้นสร้างชีวิตครอบครัว ชีวิตผม ก้อยกเครดิตให้ ผบ. เหมือนป๋าตู่ครับ

ยกให้เป็นตัวอย่างอีก 1 ท่านครับ  ของผมก็มี  อิอิ  ความเจ้าชู้ผมก็เหลือหลาย 
ผมก็มาจบเพราะความดี ของ ผบ.เหมือนกันครับ

[thekop07]

ผมเป็นแมวครับ  เมี๊ยว ๆ *-*

จะพยายามเชื่อนะฮาฟฟฟ ... จะหลอกกค้าให้มองเสือเป็นแมว 

[pajerosportman]

ชนักที่ผมเอามาปักเองที่แผ่นหลัง .......กำลังจะโดนแทงซ้ำแล้ว โดยที่เราไม่เคยรู้ตัวมาก่อนเลย
จากที่ ผบ ปตอ เห็นควมผิดสังเกตุในกองทัพ เพราะระแคะ ระคาย จากหน่วยงาน สืบราชการลับ

.........มีใส้สึกว่าง้าน.......ผบ ปตอ ชวนไปไหน เพื่อนๆชวนไปไหน   ผบ จะพาลูกไปเที่ยว
.........................ผมไม่ไปกับทุกคนที่ชวนแม้กระทั่ง ผบ กับลูกวัย 2 ขวบ...............

เรียกใด้ว่าในช่วงเวลานั้น....(ขนาดไม่ใช่เดือน 12....นะ)...ไม่มีภาพผม ในสถานที่ไปทุกที่ กับลูกชาย และครอบครัวเลย
ผมไปอยู่ที่ไหนเหรอ...........อยู่กับหนูฮ้า........................................หายนะกำลังก่อหวอด ฟืด ฟืด ฟืด.....

วันนั้นก็มาถึง........หลังจากไปส่ง ผบ แล้ว ไม่เข้าบ้านอย่างนี้ทุกวัน....ก็ออกมาทันทีเหมือนเดิม
มุ่งหน้าย้อนรอยกลับทางเดิมคือ...สวนจตุจักร....

เอ้า...แล้วกลับมาทำไมถ้ามีคนถาท........         คำตอบนะรึ ก็มารับหนูซิฮ้า
น้องเค้ามีร้านที่อยู่ข้างกัน ใกล้แค่เอื้อมก็แตะมือกันใด้แล้ว 55555.6


รอที่เดิมนะจ้า คือคำพูดที่เตือนว่า มาถึงแล้จี

[GUNT@NERY]

ผมเป็นแมวครับ  เมี๊ยว ๆ *-*

จะพยายามเชื่อนะฮาฟฟฟ ... จะหลอกกค้าให้มองเสือเป็นแมว 

เมื่อก่อนใช่ครับ  ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว  เป็นแมวเชื่อง ๆ ครับผม 555   แต่ถ้า  เขาหลับ  ก็หลัง รร. แกรนต์ครับ 

[pajerosportman]

ขับรถออกมาตามทางที่คุ้นเคย....วันนี้ไปหาซื้อของด้วย ไปสวี วี่ วีด้วยที่แม็คโคร แจ้งวัฒนะ
หาทีจอดรถเสร้จสัพ เอาตรงที่ห่างหูตา สับ ปา รถ หน่อย

ปั้ง...ปั้ง..............เสียงปิดปะกะตูจ้า ไม่ใช่เสียงปืน   เดินจูงมือกันแบบคนตาบอดมองไม่เห้นทาง
แวะซื้อน้ำซะหน่อย  ตะล่อมน้องซะจนคอแห้ง...........แม่ค้ายังทำไม่เสร้จเลย มีคนต่อคิวมาสะกิดที่ไหล่แรง แรง

หันไปด้วยควมสงสัยไคนมาแต๊ะอั๋งเรา..........................เอ้า ว้ว ว่าว ว่าว ว้าวววววววววววววววววววว
เมียตู นี่หว่า.........................................