ยังดีที่ตามอ่านทัน ทำให้คิดถึง ตอนเด็ก ๆ ผมก็เด็ก บางปู โดนมา 4 เข็ม จากเด็กเทคโนชำนิ ทั้งที่ไม่รู้เรื่องเลย ตอนนั้นตามหญิงอย่างเดียว 555 (เด้กเอาซีวะบางนา น่ารากทั้งน๊านนนนน 555)
มาเรียน ปวส. ไฟฟ้า ช่างอุด ฯ แถว ๆ ลำสาลี่ ไม่จบ เพราะติด สาวราม
มาเรียน นิติ เพราะสาว ๆ ชอบ จบ 3 ปี เพราะรุ่นพี่ข่มว่าเรียนยาก
ไม่ได้มีเวลาไล่ตีใคร มีแต่โดนไล่ตี เพราะต้องทำงาน และเรียนตลอด ๆ
รู้แล้วกลุ่มที่ชอบไล่ตีเด็กเรียนแบบผม เป็นแบบนี้นี่เอง 555+++ ต้องเอาคืนแล้ว 555++
เกือบได้เอาเชือกฟางผูกกางเกงไปเรียนแล้ว โดนรูดได้อยู่ทุกวัน ดีนะ สมัยนั้นแค่มีด สปาตาร์ ปืนปากกามีไว้ขู่กันเฉย ๆ 555
หลัง ๆ เพื่อนมันห่วงเลยกลับกับเราด้วย แต่ไม่มุ่งตีกัน เลิกเรียนทำงาน หาเงินเรียน เสร็จก็มุ่งไปทางแยกบางนาอย่างเดียว ทั้งศรีวัฒนา และเอาซิวะบางนา น่ารักทั้งน๊านนนน *-*
สรุป คนเราจะเป็นอะไร ฟ้าเขากำหนดมาแล้ว กว่าจะมีวันนี้ได้ กว่าจะมีฐานะขึ้นมา ผมเชื่อว่าทุกท่านมีความดี มีสิ่งที่ดี และน่านับถือ ถึงก้าวมาถึงทุกวันนี้ เรารักดี แม่ไม่มีเวลาแสดงออกมา แต่ผลมันจะออกมาให้เราได้รับมัน ไม่วันใดก็วันหนึ่ง ทำความดีไม่ต้องบอกใครและไม่ต้องหวังผล หวังแค่ว่าถ้าทำแล้วสบายใจก็ทำไป ผลจะได้แก่เราเอง
รักนะจุีพ ๆ ขอพื้นที่ ท่านพี่ พี่ชายผม เล่าบ้างไรบ้าง 555+++
พอดี เคยเป็นเด้กอาชีวกะเขาเหมือนกัน อิอิ
เรียนด้านนี้ 4 ปี ทำงานด้านช่างแอร์ 6 ปี ขอบคุณความลำบากที่ทำให้เราเข้มแข็ง มองเห็นความสำเร็จเป็นสิ่งที่คุ้มค่าและยิ่งใหญ่
เลิพ ๆ ครับ
ด้วยสิ่งที่ป๋านายพูดมา ... มันทำให้เป็นแรงบันดาลใจ ได้เห็นวิธีที่ผมจะเอาไปเลี้ยงลูกเลยนะครับเนี่ย
อยากจะฝึกให้เขาเจอความลำบากตามความเหมาะสม เวลาอยู่ในเวลาที่ลำบาก เขาจะได้มีบทเรียนและใช้ชีวิตได้
ขอขอบคุณประสบการณ์อันล้ำค่าของป๋าๆแต่ละคน ซึ่งเป็นประโยนช์กับผมและอีกหลายๆท่าน
ชีวิตผมเติบโตและถูกเลี้ยงมาไม่ค่อยได้เจอความลำบากเท่าไหร่ ลูกข้าราชการ พออยู่พอกิน ผมก็ได้ในสิ่งที่ควรได้ อาจจะไม่เท่าคนอื่นทั้งหมด
ฉนั้นสิ่งเดียวที่ตอบแทนท่านได้คือตั้งหน้าตั้งตาเรียน ไม่ออกนอกลู่นอกทาง เพื่อไม่ให้ท่านต้องลำบากใจกับเรา และหาความสำเร็จเพื่อให้ท่านได้ชื่นใจ
