เมื่อตะกี้ (หาเรื่อง) พาน้องปาอายุ 7 วัน ลุยฝนออกไปซื้อของที่ร้านหมายเลข 7 และบังเอิญได้เจอกะผู้หลักผู้ใหญ่ท่านหนึ่งที่เคารพนับถือ และบังเอิญว่าผมไปเจอกะแกตอนไปลองขับน้องจูนโฉมใหม่เมื่อเดือนก่อนพอดี
แกก็ทักผมว่า อ้าว! ออกปาเจโร่ (ปจร.) แล้วเหรอ วันนั้นยังเห็นไปลองขับฟอร์จูนเนอร์ (ฟจน.) อยู่เลย
ผมก็ตอบแกว่า อ๋อ! ใช่ครับ ผมไปลองขับ ฟจน. วันนั้น แล้วอีกวันหนึ่งก็ลองไปขับ ปจร. เทียบกันดู ปรากฏว่าผมชอบ ปจร. มากกว่า เพราะผมขับเร็ว (เฉลี่ย 140-150 กม./ชม.) ผมรู้สึกมั่นใจใน ปจร. มากกว่า เพราะมันเกาะถนนดีกว่าและไม่โคลง ไม่ส่าย ไม่ร่อนเหมือน ฟจน. และอีกอย่างผมจ่ายแค่ล้านสองแล้วจบ (ตัวท็อปขับ 2) แต่ถ้าผมจะไปเอา ฟจน. ที่มีออฟชั่นเท่า ๆ กันผมต้องจ่ายเพิ่มอีกเกือบสองแสน
แกก็สวนมาทันควันว่า แล้วรู้รึยังล่ะเรื่องเฟืองท้ายหอนกะพวงมาลัยล็อคอ่ะ ผมก็บอก อ๋อ! รู้แล้วครับ แต่เฟืองท้ายหอนผมยังไม่เจอ ส่วนพวงมาลัยล็อคมันมีวิธีแก้ปัญหาอยู่และไม่ได้เป็นทุกคัน แกก็ว่า อืมๆๆ แล้วไม่รู้สึกว่ามันอืดบ้างเหรอ (รถแกแรงกว่านะ)
ผมเลยบอกว่า มันก็อาจจะอืดช่วงออกตัวนะครับ แต่แรงปลายโอเคมาก และผมก็พอรู้จังหวะการออกตัวไม่ให้อืดจนรับไม่ได้ ผมว่าเราจะชินและหาจังหวะเองได้มากกว่า
แกก็เงียบไปซักพัก แล้วถามผมว่า แล้วไอ้ที่ว่าช่วงล่างหนึบเนี่ยมันหนึบจิง ๆ หรือ ตอนนี้ ฟจน. ตัวใหม่ทำออกมาก็แก้ปัญหาช่วงล่างได้แล้วนะ มันน่าจะดีกว่าซะด้วยซ้ำ
ผมเลยถามแกว่า แกเคยลองขับ ปจร. แล้วหรือยัง (เพราะผมลองขับมาทั้งคู่แล้ว และลองเหยียบแบบ 150 ขึ้นเปรียบเทียบกันดูทั้งคู่) แกบอกยัง แล้วมันต่างกันยังไงล่ะ ผมก็บอก ปจร. มันนิ่งกว่าถ้าขับเร็ว ๆ เพราะ ฟจน. พอขับเร็วแล้วมันจะเริ่มส่าย ผมกลัวเอาไม่อยู่ แกบอกว่าส่ายนี่คือส่ายยังไง แกไม่เห็นเคยเจอเลย ผมเลยบอกว่า เอางี้! จะลองขับ ปจร. ของผมดูไม้ล่ะ (แต่แอบหวงอยู่นะ 555+) แกเลยบอก โหย! ตอนนี้เค้าออก ฟจน. กันมาแล้วไปเปลี่ยนช่วงล่างใหม่แค่สี่ห้าหมื่นก็ดีกว่า ปจร. แล้ว ผมเลยบอก เหรออออออ แต่ผมไม่มีตังค์อ่ะ มันแพงกว่าแล้วยังจะต้องมาแต่งเพิ่มอีก ผมไม่มีตังค์ขนาดนั้นหรอก พร้อมกับตัดบท (ผบ.เริ่มทำหน้าหงิกอยู่ในรถ) ว่า สรุป ผมคิดว่าน้องปาคุ้มค่ากับผมมากที่สุดเพราะไม่ต้องทำอะไรเพิ่มเลย ซื้อมา จ่ายตังค์ แล้วก็จบ ไม่ต้องทำนู่นทำนี่อีกให้วุ่นวาย และผมรู้สึกมั่นใจเวลาขับน้องปามากกว่าน้องจูน แกเลยบอก วันหลังจะลองเอาน้องจูนเครื่องสามพัน (แต่แรงม้าน้อยกว่าน้องปาเรานิดนึง)ที่แกเพิ่งออกมาให้ลองขับเทียบกันดูอีกรอบ แกบอกคราวนี้ลองเหยียบ 180 ไปเลยจะได้รู้กัน ผมเลยบอก โอเคครับ ไว้ว่าง ๆ ก็ลองมาขับน้องปาผมเล่นได้เหมือนกันนะครับ แล้วแกก็ยื่นมือมาขอจับมือ เสร็จแล้วต่างคนต่างก็แยกย้าย...หลังจากนั้น ผมก็ขับน้องปากลับด้วยความรู้สึกรักและภาคภูมิใจในตัวน้องปาขาวมุกของผมมากขึ้นกว่าเดิมเป็นกอง (นึกถึงคำที่เคยได้ยินว่า เด็กสมัยใหม่ทันสมัยขับ ปจร. กำนัน ผญบ. นายก อบต. ขับ ฟจน. ส่วน ขรก.เกษียณแล้วขับ มซว. ความคิดแบบนี้มันแวบเข้ามาจริง ๆ นะ พับผ่าสิ!)
