ชีวิตผมก็ถือว่า...หนัก...เพราะเราไม่ยอมปล่อยวาง ในวันที่มีควมพร้อมที่จะเป็น...หนี้...
ก็ตะบี้ ตะบันซื้อ ซื้อ ซื้อ และก็ซื้อ เช่นบ้าน จะซื้อใว้อยู่เหรอ ตอบว่าเปล่าว
จะซื้อไว้ขายเหรอ ตอบว่าเปล่าว ...แล้วจะซื้อใว้ทำไม ตอบ เพื่ออนาคตใง
ควมที่คิดเผื่ออนาคต ทั้งๆที่ปัจจุบันก็มีพร้อมอยู่แล้ว
วันเวลาเปลี่ยนไปตามอายุ ควมแปรผันเข้ามาทักทาย จากที่บนบ่า ไม่เคยเมื่อย
บนคอไม่เคยล้า กลับต้องมา...แบกภาระที่เผื่อใว้...บ้านซื้อใว้ให้
จิ้งจก แมลงสาบ ยุง มีที่พักพึง ในยามที่เรายังไม่ไปอยู่
แบกจนใหล่เจ็บ ระบม ล้า.......จนวัน 1 มาพบสัจธรรมว่า
เรามีทุกข์ เพราะเราแบกทุกข์ เราจะแบกต่อไปมั้ยถ้าเรารู้ว่า ทุกข์มาจากตัวเราเองที่แบกมันใว้
ลองเอาทุกข์วางลงซิ เบาแขน สบายบ่ามั้ย..........เออ จริง
ฉันใดฉันนั้นทุกข์จะลดลงถ้าเราปล่อยวาง เข้าใจกับปัญหา ไม่เอาปัญหาที่ทำไห้บั่นทอนจิตรใจ
เอามาคิดซ้ำแล้ว ซ้ำเล่าในทางที่ไม่ก่อไห้เกิดประโยช์ใด ใดเลย
อยู่ที่ตัวเราเองว่าเวลามีทุกข์แล้วแก้ปัญหา หรือเวลามีทุกข์เพื่อเอามาเพิ่มปัญหาในตัวเรา
.....ปล่อยวาง ปล่อยใจ เปิดใจ.....