ขอให้เป็นส่วนน้อยครับ... แต่ยังไง ก็ยกให้้นักเลงประจำถนนเป็นของ รถกำนัน ครับ...
โอยป๋าครับ เมื่อคืนวันจันทร์ เจอเข้าไป ไม่ใช่น้องจูน เเต่เป็นวีโก้ เเต่ง เส้นพระรามห้า - ตัดเข้ากาญจนา
นึกในใจ มึงจะบี้อะไรกูนักหนา หลบให้ก็ได้ เเต่ขอตามบ้าง อยากดูดิ๊ ว่าจะสักเเค่ไหน
ไล่กันหนุกหนาน เเต่ก็เหนื่อยน่าดู กว่าจะสลัดไปได้
รู้สึกรักเจ้าตาโตเพิ่มขึ้นมาอีกเป็นเท่าตัว อิอิ
เจ้าตาโตผมปลดระวาง เอาำไว้ขับสบายๆ (ติดแก็ส) ในกรุงเทพครับ... ไม่ขับไกล ไม่ซิ่งแล้ว... เพราััะรับใช้เจ้าของมาสิบสองปีแล้ว... สงสารมัน...
ยังไงก็ระวังๆ กันหน่อยนะครับ... ไม่รู้เป็นไร ผมยิ่งแก่ ยิ่งขับช้า... เลนขวาแทบไม่เคยได้วิ่งเลย...
ประเภทเดียวกันครับ ยิ่งแก่ยิ่งขับช้า อยู่เลนกลางชัวร์ที่สุดจะแซงเท่านั้นที่เข้าขวา
ไม่วัดไม่ตามกับใครทั้งนั้น พยายามใจเย็นระหว่างขับรถครับ
ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นกับ จขกท. มันอยู่ที่นิสัยและมารยาทของขับคนล้วนๆเลยครับ
อยากจะขับรถเเบบใจเย็นๆเหมือนกันครับป๋า เเต่มันต้องมีเหตุมาให้ลองใจอยู่เรื่อย
เคยไหมครับ ประมาณว่าวันนี้ชั้นตั้งใจจะขับช้าๆ ชิวๆ ไปเรื่อยๆ วันนั้นมักจะมีอะไรเข้ามาให้เสียความตั้งใจตลอด
สงสัยต้องตั้งสติ เเละต้องใจเเข็งเข้าไว้
เดี๊ยวนี้ต้อง ขับเร็วชิดซ้าย ขับควายวิ่งขวา
โอ๊ยยย
เป็นพันครั้ง
ยิ่งพวกขับหลบเเดดใต้ยกระดับ ณ ความเร็วประมาณ 60 เนี่ย ....
พ่อคุณ เเม่คุณเอ๊ยยย ไม่ไหวจะเคลียร์
